Lost in Harry Potter REWRITE

Some not so fun Surprises

Ik heb mijn ogen even gesloten. Sirius zit naast me en houdt me in de gaten, dat voel ik gewoon. Na dit hele avontuur ben ik veel vermoeider geraakt dan ik had verwacht.

Nu ik zwanger ben heb ik niet meer de stamina die ik gehad zou hebben als ik het niet zou zijn.

Maar mijn ogen schieten open als we vlakbij iemand horen verschijnselen en ik grijp mijn toverstok steviger beet. Mocht het dat Wormstaart met Korzel zijn kan ik hem in ieder geval meteen vervloeken.

Sirius staat op en blijft voor me staan. We zijn dan ook verrast als we Severus zien. Hij ziet en boos uit en beent op ons af, "Robin!"

Ik rol met mijn ogen en sta op. Here we go.

"Wat doe je hier?!" hij negeert Sirius en komt voor me staan.

"Dat kan ik ook aan jou vragen."

"Gruzielement?!" hij wijst op zichzelf en blijft me boos aankijken. Het ziet eruit alsof hij het zat begint te worden dat steeds toe te moeten lichten. Ik dacht dat ik die muur goed genoeg omhoog had gehouden. Maar misschien heeft hij zijn kans gegrepen toen ik net even mijn ogen dicht had. Nu slaat hij zijn armen over elkaar en kijkt ook Sirius aan, "wat hebben jullie uitgevreten?"

"We zijn naar het Ministerie geweest," Sirius slaat zijn armen over elkaar heen, "ik ben meegegaan omdat ze anders alleen zou zijn gegaan, dat weet je."

Severus kijkt mij weer aan, "het Ministerie?!"

"Denk je dat je in staat bent om rustig te luisteren? Of zit dat er niet in en moet je eerst even boos op me zijn?" vraag ik kalm.

"Je had dood kunnen zijn!"

Boos dus, goed om te weten.

"Wat had je in het Ministerie te zoeken. Als Jeweetwel erachter komt dat je nog leeft heeft je hele plan geen zin gehad. Heb ik voor niets die moeite gedaan."

"Ze leeft nog, is dat niet het belangrijkste?" mengt Sirius zich in het gesprek en hij komt naast me staan.

Severus sluit even zijn ogen, "ik waarschuw jullie. Mijn geduld is niet veel vandaag dus-"

Ik haal de Profetie uit mijn binnenzak en houdt hem die voor, "hiervoor gingen we naar het Ministerie," val ik hem in de rede.

Hij kijkt naar de mistige bol en dan weer naar mij, "en waarom was het nu ineens het moment?'

"Omdat Jeweetwel heeft bevestigd dat hij niet blij was met mijn dood," zeg ik. "Ik hoop dat ik met de Profetie de rest van de antwoorden krijg op de vragen die ik nog heb."

"Ik wil het hele verhaal," Severus drukt zijn vingers op zijn neusbrug en sluit zijn ogen, "in chronologische volgorde graag en dank je."

Sirius wijst naar het gras en we gaan zitten. We vertellen om en om stukken van wat we hebben gedaan en hoe we het hebben aangepakt.

Daar lijkt Severus weer van in te dimmen want ik zie de blik in zijn ogen veranderen van een harde boze naar een opgeluchte.

"We eindigde in het archief want Rob had vragen," Sirius kijkt me aan. En ik vertel over het gesprek dat ik had met Jacobus. Dat hij bang voor me leek te worden en ik vertel erbij dat hij zich mijn naam ineens kon herinneren omdat hij het eerder over me had gehad met niemand minder dan Perkamentus.

Dat laat ik even inzinken bij Severus.

"Waarom zou hij-?" Severus kijkt mij aan en ik kijk hem triomfantelijk aan. Hij zucht diep, "dit bewijst alleen maar meer dat hij niet te vertrouwen is?" raadt hij.

"Waarom heeft hij me niets verteld over mijn afkomst als hij alle antwoorden heeft?" vraag ik meteen. Ik haal de foto uit mijn zak, "ik heb een foto van mijn moeder gevonden." Ik steek hem de foto toe en ik zie Severus naar de jonge vrouw op de foto kijken. Dan geschrokken naar mij, "dit is-"