Lost in Harry Potter REWRITE

Summoned again

A/N: Ja, nee ik ga dus niet even zeven pagina's aan hoofdstuk nakijken, sorry :') Mocht je foutje vinden, let me know

-----------------------------------------------

Opnieuw geplaagd door nachtmerries loop ik vroeg naar beneden. Tot mijn verbazing is er een lichtje aan en zie ik Sirius ook aan de keukentafel zitten.

Hij kijkt op als hij mij ziet en ik kan zien dat hij een glimlach niet helemaal kan onderdrukken, "ook goedemorgen," zegt hij en hij houdt even zijn beker omhoog. Mijn ogen gaan naar het fornuis, er staat nog een pannetje op het vuur en ik pak zelf ook een beker voor ik bij hem kom zitten.

"Nachtmerrie?" vraagt hij.

Ik knik, "jij?"

"Same, same."

"Wil je toast?" vraag ik en ik kijk hem aan.

"Ja, lekker, met jam. Toevallig weet ik dat Molly zelfgemaakte aardbeienjam heeft gemaakt."

Ik rooster broodjes voor ons twee en ik vind de genoemde jam in een van de kastjes. Ze vindt het vast niet erg als we een beetje nemen.

Niet veel later zitten we aan de toast en wil ik net een hap nemen als de achterdeur opengaat en we een figuur in de deuropening zien staan.

Ik zie Sirius vragend kijken, maar ik herken hem meteen; "Severus, wil je ook toast?"

Inderdaad komt Severus binnen en hij schudt zijn hoofd, "stoor je vooral niet aan mij." Dat lijkt hij meer tegen Sirius te zeggen dan tegen mij, aangezien Sirius is gepauzeerd in het nemen van zijn hap toast met jam. Severus komt aan tafel zitten, "ik ben hier voor jou," hij kijkt mij aan.

"Zoals altijd," bromt Sirius.

"Jaloers?" Severus kijkt hem schamper aan.

"Waar heb je haar de hele tijd zo nodig voor nodig?"

"Sinds wanneer gaat dat jou aan, Zwarts?"

"Als dit de vibe is kunnen we beter naar buiten gaan," ik kijk Severus aan die niet protesteert en ik loop met mijn beker warme melk en toast met hem mee de tuin in. nog heel even kijk ik om naar Sirius, die zijn armen over elkaar geslagen heeft en nors voor zich uitkijkt. Zoals hij er nu bij zit lijkt het net een opstandige puber, met het gezicht van een volwassen man.

"Zou je je ogen even los kunnen weken van je vriendje?" zegt Severus net zo norss als dat Sirius erbij zit.

"Jaloers?" kets ik hem met mijn vriendelijkste gezicht toe. Er schiet een wenkbrauw omhoog en hij kijkt me even van top tot teen aan, "nee, natuurlijk niet."

"Ben je alleen maar gekomen om mijn zogenaamde liefdesleven verkeerd te analyseren? Of heb je iets belangrijks?" ik sla mijn armen over elkaar.

Hij maakt een gebaar richting het bos en ik drink snel mijn beker leeg voor ik die op het bankje bij de deur zet en met hem meeloop.

Het begint langzaam licht te worden aan de horizon en de vogels om ons heen fluiten vrolijk. Ze zijn er net zo vroeg bij als wij.

"Hoe voel je je?"

Dat was wel de laatste vraag die ik had verwacht, dus ik kijk hem aan, "eh-" weet ik er een tikje verbaast uit te krijgen.

"Vanwege je vroege op zijn."

"Ik ben wakker geworden uit een nachtmerrie," zeg ik uiteindelijk. Even houden we onze pas in als er een eekhoorntje over het bospad rent en in een van de bomen springt.

"Ik droom over de martelingen. Mijn lijf lijkt zich alles te herinneren maar mijn hoofd gaat daar niet in mee."

"Wil je het weten?"