Lost in Harry Potter REWRITE

A visitor

A/N: Ha, nee. Ik ga geen aan negen pagina tellend hoofdstuk nakijken in Wattpad. Lol, ik ben gek, maar niet zo gek. Kusjes (Het origineel heeft vier pagina's, bye) 

-------------------------------------------------------------

Als ik een week later wakker word door een wekker die in de verte gaat schiet ik rechtovereind als ik even niet herken waar ik slaap.

Ik frons en het duurt even voor ik zie dat Severus onze kamers eindelijk heeft samengevoegd. Hij komt achter een kamerscherm vandaan en ziet de uiterst tevreden blik op mijn gezicht.

"Ik wil er niets over horen!" snauwt hij, "geen boe of bah. En al helemaal niets tegen leerlingen of andere docenten. Is dat duidelijk?!"

Terwijl hij het zegt kijk ik alleen maar om me heen. Hij heeft alle elementen van onze kamers weten te mengen met elkaar. En dat geeft een leuke mismatch. Aangezien mijn kamer knus en gezellig is. En er bij hem vooral veel dode dieren op sterk water en verschillende kasten met ingrediënten voor toverdranken te vinden zijn.

Severus verschijnt in mijn blikveld, "Robin, heb je me gehoord?" vergis ik me? Of zie ik daadwerkelijk zorgen in zijn ogen?

Severus, de dubbelspion die zich totaal niet druk maakt om zich in de kringen van Voldemort te begeven, maakt zich zorgen omdat hij onze kamers heeft samengevoegd.

Geamuseerd kijk ik hem aan, "geen boe of bah. En geen woord tegen docenten."

"En leerlingen!"

Als ik niks zeg slaat hij zijn ogen ten hemel, "herhaal wat ik zei, alsjeblieft!"

Ik pers mijn lippen op elkaar om niet in lachen uit te barstten, "en niets tegen leerlingen," zeg ik voor zijn plezier. Niet die van mezelf, want het aantal hilarische roddels die ik hiermee op de been zou kunnen zetten zijn niet te tellen.

Severus kijkt me weinig overtuigd aan en het zou me niets verbazen als hij weer eens precies weet wat ik denk of vind. Hij slaat zijn armen over elkaar, "als ik ook maar een piep hoor, Robin. Ik zweer je bij alles wat me heilig is dat ik alle generaties na jou vervloek."

Ik sla de dekens weg en sta op. Het is nog lang geen tijd voor het ontbijt, maar ik ben nu, dankzij hem, toch wakker.

Met een grijns kijk ik hem aan, "en sinds wanneer ben ik geïntimideerd van jou bedreigingen?"

"Ik kan het ook vast nu ten uitvoer brengen," hij pakt zijn toverstok, "kies maar."

Ik duw zijn hand naar beneden en een seconde lang schieten zijn ogen naar mijn hand op die van hem, voor hij mij weer aankijkt. Meteen kan ik aan hem zien dat hij zich betrapt voelt want hij trekt zijn hand terug en draait zich met een ruk om, "ik zie je bij het ontbijt!"

Na die woorden loopt hij weg en de deur valt zacht in het slot. Pas als hij weg is schiet ik in de lach door zijn reactie en kleed mezelf ook snel om.

Met mijn tas over mijn schouder gehesen begeef ik me op tijd naar de grote zaal voor het ontbijt. Daar tref ik Parry, Draco en Blaise ook. Ze wenken me bij zich en ik plof bij ze neer. Vanuit mijn ooghoek zie ik Severus me scherp in de gaten houden terwijl ik een croissantje pak om te eten en thee voor mezelf inschenk.

"Waarom slaap je niet bij ons op de slaapzaal?" vraagt Patty, "dat is toch veel gezelliger? Nu slaap je maar in je eentje in die kamer."

"Oh, maak je geen zorgen Pat," antwoord ik glimlachend, "ik red het prima. Maar- als je wilt dat ik een keer op bezoek kom kan dat wel. Ik ben veel ouder dan jullie, dus het zou nogal raar zijn als ik bij jullie zou slapen." Terwijl ik praat kijk ik af en toe even Severus' kant uit. En ik zie de paniek in zijn ogen. Is hij echt zo bang dat ik Patty, Draco en Blaise zou vertellen dat hij onze kamers heeft samengevoegd?