Lost in Harry Potter REWRITE

I did what now?

"Wat?" horen we in de deuropening zeggen en tegelijk kijken we om. Sirius staat van mij naar Severus te kijken en weer terug.

Severus snuift, "zei ik niet onder vier ogen, Zwarts?" sneert hij.

"Ik geloof dat ik net zoveel recht heb om te weten waar dit over gaat dan ieder ander, heb je überhaupt wel gevraagd of Robin zich ook maar iets kan herinneren?"

"En misschien heeft ze wel helemaal niet de behoefte haar verhaal te delen als jij erbij bent!" snauwt Severus.

"Daar weet jij vast alles vanaf," ketst Sirius terug en hij slaat met een uitdagende blik zijn armen over elkaar.

Ik zie Severus iets bleker worden dan hij al is en ik zie hem zijn toverstok grijpen. Nu ben ik het beu en ik sla op tafel, "OPHOUDEN!" ik wijs naar de stoelen rond de tafel, "zitten!"

Tot mijn verbazing doen ze beiden wat ik ze opdraag en ze gaan tegenover elkaar zitten. Maar ik zie de vonken bijna over tafel schieten als ze elkaar aankijken.

Ik plof ook op een van de stoelen en kijk van de een naar de ander, "Severus-" zeg ik uiteindelijk. "Sorry maar- ik weet niet waar je het over hebt."

Hij kijkt me aan en ik zie wantrouwen in zijn ogen. Alsof hij op zoek is naar een leugen... Het raakt me dat hij me blijkbaar niet vertrouwt.

"Wat ik me afvraag hoe ik het nooit ben tegengekomen in je lessen Occlumentie," hij slaat zijn armen over elkaar.

"Als ik het zou weten zou ik het je kunnen vertellen, maar nogmaals, ik weet niet waar je het over hebt. Wie heeft tegen je gezegd dat ik iemand heb vermoord?"

Ik zie zijn ogen van mij naar Sirius schieten, "wie denk je," zegt hij uiteindelijk. "Laat ik het erop houden dat iemand je vanuit jouw wereld in de gaten heeft gehouden," hij kijkt me aan.

"Oké, ik ben er serieus klaar mee dat mensen het steeds over werelden hebben. Zoals ik al heb gezegd; ik ben hier in Engeland geboren!" ik sla mijn armen over elkaar.

Severus slaat zijn ogen ten hemel, "Zwarts zit erbij dus veel kan ik niet loslaten!"

Ik kijk naar Sirius, "hij begon ook al over een andere wereld, dus me dunkt dat jullie hetzelfde weten?"

Ze kijken elkaar opnieuw aan en opnieuw zie ik nog net de vonken er niet vanaf schieten. Als blikken konden doden...

"Je zei gisteren ook al dat je dacht dat je hier geboren was," zegt Severus, die zijn aandacht weer op mij richt, "waar dan?"

"Ik weet het niet, ik weet het gewoon. Ik weet niet waarom of hoe," leg ik uit, "ik ben ergens in Engeland in een weeshuis geboren. Ik weet het zeker."

"Ik denk dat ze een baby-herinnering heeft," zegt Sirius timide. En Severus kijkt hem aan. Niet boos deze keer, maar bedenkelijk. Dan leunt hij iets meer ontspannen in zijn stoel en slaat zijn armen over elkaar, "ja, dat zou kunnen," zegt hij.

"Geef je Sirius nou gelijk?" vraag ik liefjes. "Jij durft."

"Ik wil net zo goed weten waar het over gaat," zegt Sirius, "wie heeft gezegd dat Rob een moord heeft gepleegd? En is er een manier waarop we haar geheugen weer terug kunnen krijgen?"

"Ik zou het kunnen proberen met Legilimentie," zegt Severus, "maar daar heb ik jou toestemming voor nodig," hij kijkt me aan.

Ik knik een tikje bedeesd.

Severus pakt zijn toverstok, "ik stel voor dat je blijft zitten," zegt hij, voor hij de spreuk op me afvuurt. Die komt met een klap aan en ik zie beelden aan mijn netvlies voorbij schieten.