Lost in Harry Potter REWRITE

Harry Manipulated

De weken lijken zich aaneen te rijgen. En het duurt dan ook niet lang voor ik mijn gevoel voor tijd helemaal kwijt ben. Severus laat me niet meer op het Grimboudplein komen, dus mijn weken worde verdeeld tussen villa Malfidus, zijn huis en Zweinstein.

Vandaag is het weer tijd om een week bij Severus' thuis door te brengen. Hij heeft me de logeerkamer gegeven en de toestemming de kamer in te richten zoals ik dat wil.

Dus was ik meteen aan het schuiven gegaan. Kleden, een stoel een poef en een boekenkast had ik los tot mijn beschikking.

Mijn toverkunsten zitten er inmiddels goed in en ook ben aan het oefenen met Verdwijnselen en Verschijnselen. Tot mijn genoegen iets waar ik aanleg voor heb.

Uit routine breng ik mijn hutkoffer naar boven en leg die achter mijn bed. Dan loop ik weer naar beneden waar Severus al theewater op zet. Hij moet gewoon weer naar Zweinstein. Maar weet dat ik me wel red. Is het niet met toverkunsten oefenen dan zit ik wel in een boek te lezen. Of ik pak een van de kranten van de stapel naast zijn leunstoel.

Die leunstoel is verboden terrein voor mij. Daar was ik me niet van bewust de eerste keer dat ik kwam. En hij vervloekte me er nog net niet uit.

Ik ga aan de keukentafel zitten en volg de bewegingen die hij maakt. De theedoos uit het ene kastje, twee bekers uit het andere. Die zet hij op tafel en even vinden zijn ogen die van mij. Maar hij zegt niets en gaat door met waar hij mee bezig is.

De stilte zorgt ervoor dat ik met mijn gedachten weer bij mijn andere wereld kom te zitten en ik pak even de bol die Severus me met kerst heeft gegeven.

Mijn ouders en zusje zitten op de bank een film te kijken. Ze zit tussen hen in en ze lijken het gezellig te hebben zo met zijn drietjes.

Even glimlach ik, daar ben ik in elk geval blij mee.

"Mis je ze nog steeds?" Met heet water komt Severus tegenover me zitten en schenkt het water in de bekers.

Als hij mijn beker naar me toe heeft geschoven sla ik meteen mijn handen eromheen, "het begint minder te worden," antwoord ik naar eerlijkheid. "Ik ben eerlijk gezegd blij te zien dat ze, voor zover ik kan zien, hun leven gewoon blijven leven."

"Net als jij."

Ik kies een theezakje uit en glimlach half, "ik had net als zij ook geen keuze. Ik kan niet van ze verwachten dat ze voor de rest van hun leven hun leven op pauze zetten omdat ik ben verdwenen. Misschien geeft ze het ook wel rust."

"Waarom zou het ze rust geven?" met een opgetrokken wenkbrauw kijkt Severus me aan.

"Oh, ik bracht nogal wat chaos met me mee," zeg ik en ik neem een slok van mijn thee.

"En die chaos heb je mee hiernaartoe genomen."

Het komt niet als een verwijt. Severus maakt gewoon een statement. Voor hem nog op een beleefde toon ook. Dat maakt dat ik begin te grinniken, "stiekem vind je die chaos niet erg," daag ik hem uit. "Hoewel je het niet laat merken vind jij een verzetje op zijn tijd volgens mij helemaal niet erg."

"Ik weet niet waar je het over hebt," komt zijn verdediging.

"Sure," ik neem opnieuw een slok van mijn thee, "ben je bang voor emoties?"

"Bij jou? Ja."

Die bekentenis zag ik, zoals de andere keren, absoluut niet aankomen.

"Jij kent mij verleden, het nu en mijn toekomst. Ik denk dat je onderschat hoeveel macht dat je geeft, Montange."

Ik glimlach, als hij mijn achternaam noemt probeert hij afstand te houden. Maar eigenlijk wilt hij dan juist het tegenovergestelde, "ik onderschat die macht niet, Severus. Ik weet wanneer ik die macht kan en moet gebruiken."