Tokyo Revengers | Sano Manjiro

33

Toplantı sonunda bölük komutanları ve yardımcıları ile Mikey, Draken ve ben kalmıştım. Kimisi ağlıyor, kimisi de acının verdiği küçük gülümseme ile tapınağa bakıyordu.

Chifuyu Takemichi'ye artık ne yapacağını sorarken Draken'in yanına gittim. Elini omzuma atıp "iyi zirlamiyorsun" dedi gülerek. "Kes sesini Kenchin" dedim gülümseyip.

Hakkai gülerek bize baktı ve konuşmaya başladı "beyler bayanlar, dağılışımızı ölümsüzleştirmek için zaman kapsülü gömelim!" Aslında çok mantıklı olurdu. Geleceğe bir not bırakmak, iyi düşünmüşsün Hakkai

"İyi dedin!" Dedi gülerek Mikey. Bize dönüp devam etti "o zaman gelecekteki kendimiz için mektup yazalım" "mektup mu?" Dedi şaşkınlıkla Takemichi. Mikey gülerek devam etti "evet, mektup. 12 yıl sonra açacağız"

12 yıl sonra... Takemichi için saniyeler alacak, bizim için ise yıllar sürecek bir bekleyiş. Ama olsun, buna değecek.

"12 yıl mı?" Dedi şaşkınlıkla Mitsuya. "Neden 12 yıl ki?" Diye sordu Angry. "Ne önemli var ki? Yapalım gitsin!" Nahoya gülerek söyledi.

"Herkes 1 hafta sonra buraya mektubu ve değer verdiği bir şey ile gelsin" dedi Mikey. Herkes için cazip gelmişti bu fikir. Sırıtarak ne koyacaklarını düşünüyorlardı.

"Ne koyayım ki?" Dedi gülerek Peh. "Mal söylersen ne anlamı kalır?" Dedim sırıtırken. "12 yıl çok uzun bir süre, ne yazdığımı kesin unuturum ben" dedi Angry. "Zaman kapsülünün olayı bu zaten" dedi Hakkai. Draken "heyecan bastı" sırıtıyordu. "Sakin unutmayım demeyin he!" Dedim gülerek.

"12 yıl sonra tam burada, bu kadro ile toplanıyoruz!"

~

Çocuklardan ayrıldıktan sonra kurucu üyeler ile deniz kenarına gittik. Fakat 3 kişi eksiktik. Mikey biraz önümüzde oturmuş denizi izliyordu. Biz de arkasından aynı yöne bakıyorduk. "Bitti ha?" Dedi Mitsuya kırgın bir sesle. Hepimizin zoruna gidiyordu ama her şey için en iyisi buydu.

"Bu kadar canınızı sıkmayın. Toman'ın gelecekte ne olacağı belli değil. Bu sayede hepimizin önü açılmış olacak!" Dedi Mikey gülerek.

Mitsuya hariç herkes Takemichi'nin gelecekten geldiğini biliyordu, yine de bu sözü Mitsuya'ya özel söylemedi. Hepimizin geleceğinin iyi olmasını istiyordu. Her gelecekte tomanda kalmış ve kötü insanlar olmuştuk. Artık Toman yoktu, kötülük de yoktu değil mi?

"Nasıl bir gelecek olursa olsun, yine sizinle olmak istiyorum çocuklar!" Dedim gülerek. "Bir yere gittiğimiz yok zaten salak" Mitsuya güldü, "pezevenk olmadığın sürece yanında oluruz" Draken ekledi.

Mikey sakince bizi izliyordu. Biraz fazla derin bakıyordu bize. Toman onun her şeyiydi. İki cümle ile son vermişti buna, onun için ne kadar zor olduğunu anlayabiliyorum.

Mikey'nin yanına gittim ve ona sıkıca sarıldım. "Gelecekte ne olacağımdan emin değilim ama senin yanında olacağımdan adım kadar eminim!" Mikey bana sıkıca sarılırken diğer ikisi de kıkırdıyordu.

Mikey'nin sarılması bile garipti sanki. Daha sıkı sarılmıştı, bırakmak istemiyor gibi. Kafam omzunda olduğu için kulağına yavaşça yaklaştım. "Bir sorun mu var Manjiro? Ne olursa olsun senin yanında olacağım bunu bil tamam mı?" "Yui bana bu kadar bağlı olmamalısın"