49,
Rüya!
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Korkulu rüyalarımı süsleyen umutlar ansızın kalbime bir bıçak edasıyla saplandı.
Akan kan olmadı, akan şey içimde büyüttüğüm umutların kalbimden akışı oldu. "Neden?" diye sordu Aslı içtiği zehir olmuştu sanki dudaklarına.
"Neden şimdi geldi?"
Gözlerimi Emir'den çekemedim, ona bakmadığım her saniye sanki onlarca anım geri geliyordu, zihnimde dolaşan anıları ardından tek tek kayboluyordu.
"Yapma, bir tanem." Asaf ellerini yüzümde dolarken gözlerimi ona çektim.
Sessizliğim içinde ki acı izdırapı görmüştü. Olumsuz anlamda başımı salladım, içten bir nefes alarak gözlerimi kapatıp konuştum.
"Gidelim mi, geç oldu hem."
Gözlerim tekrardan Emire kayarken, ellerimi son kez içmek için salep bardağına götürdüm, içtiğim salep dudaklarımdan zar zor içeri girebildi.
"Gidin gidin, hem hava bu saate soğuk olur, hanım kızlarımız donmasın." Mehmet abinin sesi kulaklarımda bitti, bu sefer.
"Gidiyoruz," Asaf ayağa kalkarken, hem itaatkar hem de sinirle söylemişti.
Ayağa kalktığımda başımı salladım, Haklıydı, içimde adlandıramadığım duygular boğmaya başlamıştı beni.
Deniz sesi her ne kadar azaltsa da gözlerimde beliren o görüntü tekrardan harmanlıyordu, artık bu duyguları bırakmam gerekiyordu.
Arabaya doğru yöneldiğimizde Emir kendi arabasına geçti. Amacı neydi? Sadece bize göz dağı mı vermekti? Hafifçe gülümserken yukarıda bana bakan Asaf'a çevirdim.
"Benim güzelim neye güldü, öyle güzel?" Dudakları belirginleşirken, yutkundum. "Hiç", dedim gözlerim büyürken.
Önceden Emiri tutarken şimdi de Asaf'ı tutuyordum. Bu düşünceyle yutkundum.
İki saniye de çoğalan mutluluğum tek cümleyle yıkılmıştı çünkü.
Ön sağ koltuğa geçerek kemerimi taktım. Camı açtığımda diğerleri de arabaya binmişti.
"Soğuk değil mi hava?" Gözlerim Aslıyı bulurken içten bir nefes aldım.
"Daraldım da," Asaf arabayı sürmeye başladığında aynadan gülümsediğini fark ettim. "Güzelimin ilacı benim." Evet, oydu.
