Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Gözlerim ansızınca kararmaya başlarken, yutkundum ve bedenimi kıpırdatamaz oldum. Kaçmak isteyen ayaklarım korkudan tir tir titredi, aldığım nefes içimde gömülü kaldı.
Ne yapacaktım şimdi ben?
Geri geri gitmeye başladım, fakat bana gelen adamın içinde ki öfke yaptığım hareket ile daha çoğaldı.
Bedenim bir kas yığınına çarparken gözlerimi kapattım, yemdim önceden şimdi ise yemek. Bedenim yavaşça öne getirirken titrek gözlerim dokunduğum adama kaydı.
Benim için gelen kişi, Asaf'tı.
Gözlerimden akan yaşlar, bir bir çoğaldı o an. Ben şimdi ne yapacaktım? Adamdan kaçarken Asaf'a yakalanmıştım. Hangi yağmur gökyüzüne inmemişti ki göz yaşlarım onların yerine akmıştı?
Aldığım kısık kısık nefesler gözlerimin kararmasına sebep oldu. Artık yaşayacak hiç bir zerrem kalmamıştı.
"Sen ne dedin?" Asaf'ın yüzünde beliren sertliği ses tınısında belli oldu. Ellerini yumruk yapmış fakat, yüzünde beliren duygu sadece sevgisizlik olmuştu.
"Dediğini duymadım, tekrar etsene!"
Hayallerim de var olan umutlar gözümde çökmeye başladı. Varlığımı sorguladığım şu dakikalar, nefesim sanki bedenimden ayrıldı. O an dünyaya fısıldayacak bir sözüm bile kalmamıştı.
Yıkılmıştım, artık.
Gözlerim Asafın üç kişiye karşı olan direncini gördü sadece. Benim için çırpınan bir bedeni vardı. Ama ilk defa Asaf'ın kabinde kendi yerimi görememiştim.
Ben o gidişle Asaf'ında kalbini de almıştım, çünkü
Dövünen dövüldü, kan olan yerlerin üstüne yeni kanlar eklendi. Verilen nefesler çoğaldı, aynı umutlarım gibi. Beş dakika gibi kısa bir sürede üç kişiyi yendi, Asaf.
Elleri kanlar içerisindeyken kalbi hızlıca çarpıyordu. Ellerinde ki kanlara baktı, içinde ki öfke kan yığını olan ellerinde bile geçmemişti.
Ardından giydiği beyaz gömleğe. Fakat o sadece şişen göğsüne baktı ve gözlerini kapattı. Açtığında ise gözleri sadece beni buldu.
Gözlerinin karanlığı odanın ışığıyla birleşti. Sanki onu bedenimde hissettim. Belki de sadece iç güdüsel olarak beni korumaya gelmişti Asaf. Hırsını ise döverek almıştı.
İçimde tutunduğum duvarlar yıkıldı, gözlerinin acı dolu bakışıyla. Göz yaşlarım ağlamayı kesti ama yutkunamadım.
Boğazımda kalan o ağırlık Asaf bana yaklaşmasıyla daha da çoğaldı. Dövüş kulubünde ki diğer insanlar bizi izlerken ben sadece Asaf'ı izliyordum. Korkunç derecede büyümüş cüsesini bana doğru eğdi.
