50❅

2.4K 95 6
                                    

50,

Yaralanma.

İnsan hayallerinin içinde boğulur mu hiç? Mutlu olmayı hayal etmiştim, en sonunda

Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.


İnsan hayallerinin içinde boğulur mu hiç? Mutlu olmayı hayal etmiştim, en sonunda. Ama istediğim gibi olmadı, tekrardan dağıldı her şey.

Gözlerim Emirin mutlu gülümsemesinde gömülü kaldı. Acı bir şehvet aldı bedenimi, içimi yakan.

Yeni bir hikayeye başlamak istemiyordum, aksiyonlarla dolu acı bir hikayeye. Artık kalbim dayanamıyordu...

"Ben yanındayım Bade," Asaf'ın sesi kulaklarımda biterken yüz ifadesinde beliren üzgünlükle yutkundum. Onu en dibe götürüyordum hep, vicdanım bu duruma katlanamıyordu.

"Acı çektiriyorum sana, benim dertlerimle." Sessizce fısıltımı sadece o duyabildi. Bir anlık nefes almadığını düşündüm ve başımı onun yönüne çevirdim.

"Vermiyorsun, senin derdin benim derdim, bunu da atlatacağız. O piçi,"

İçten bir nefes alırken ellerini cebine attı. Sinirden ellerini sıkıyordu. Asaf daha kötü olmadan onu buradan uzaklaştırmam gerekiyordu, Aslıya doğru döndüğümde Ece Hanımın sesi kulaklarımda bitti.

"O zaman yemeğe geçelim," gözlerimi kapattım, Emirle aynı sofrada oturmayı bırak yemek bile yemek istemiyordum.

Asafa doğru döndüğümde beni izlediğini fark ettim.

Yanına yaklaşarak kulağına fısıldadım," İyi misin?" Uzaklaştığımda yanağımı okşadı, gözlerini kırptığında içten bir nefes aldım.

Bugün ikimizin de güçlü olması gerekiyordu. Asaf elimi tutarken, masaya doğru ilerledik.

Masa o kadar iştah açıcıydı ki, bunu gören herkes yemek yemek isterdi. Ama bizim için geçerli değildi.

Asaf sandalyeyi çektiğinde gülümsedim, ve sandalye hafifçe oturdum. Aslı ve Sefa karşımıza Emir ve Ece hanımsa başa oturmuşlardı.

"Bugün tek sürprizi siz yapmadınız Ece hanım," Ece hanım garsonlara el işareti yaparken başını sağa çevirdi.

"Anlamadım Emir Bey," Gözlerim Ece hanımda sabitlerken içten bir nefes aldım. Anlamadığım bir şekilde canım yanıyordu, gözlerimi kısarken önüme gelen yemekle yutkundum.

Midem bulanmaya başlamıştı. Asaf suyu önüme koyarken gözlerine baktım. "Su iç," başım sallayarak kadeh bardağındaki suyu içtim.

"Çok yakın dostum Zeynep," Emir kadeh kaldırırken son içtiğim su boğazımda kaldı ve yutkunmaya başladım. Aslı şaşkınca bana bakarken Emire döndü.

"Hamile bıraktığın kadın diyelim biz ona." Emir kahkaha atarken şaraptan bir yudum alıp dudaklarını yaladı.

"Önceden Bade için düşünüyordum ama Asaf beyciğimiz kaptı!" Gözleri ikimizi de bulurken başımı Asaf'a çevirdim.

BİLİNMEYEN NUMARA Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin