YULA

12. Bölüm

Bolca yorum yapmayı ve oy kullanmayı unutmayın. Keyifli okumalar!

On İkinci Bölüm: PARTİ

"Nasılım?" dedim oldukça heyecanlı çıkan ses tonumla. Ellerim belimde, abimin bütün dikkatinin bana çevrilmesini bekliyordum. Abim sonunda bakışlarını telefonundan kaldırıp bana çevirdiğinde yüzümdeki gülümseme daha geniş bir hal alırken kendi eksenim etrafında bir tur döndüm ve turum bittiğinde manken duruşuna geçtim. Yapmayı en çok sevdiğim şeylerden biri, abime ufak defileler yapmaktı. Abim genel olarak kıyafetlerimden pek hoşlanmasa da bunu sıkça, annem yanındayken, belli etmez ve bana gerçek anlamda prensesmişim gibi hissettirirdi. Barbaros Anat, ciddi anlamda ülkenin ve dünyanın en iyi abisiydi. Ki bu tamamen objektif bir düşünceydi.

Abim soruma cevap vermeden oturduğu yerden kalktı ve bana doğru adımlamaya başladı. Ben ise hala geniş gülümsemem ile onun hareketlerini izliyordum. Bugün akşam kendi evinde değil bizde kalacaktı. Çünkü annem onu çok özlediğine ve göremediğine dair uzun nutuklar atmıştı. Abim de annemi susturmanın yolunun, evde kalmak olduğuna karar vermişti. Son birkaç gündür çok fazla çalıştığı için kendisi ile görüşememiştik ve bu annem için de benim için de çokça özlem demekti. Bu yüzden de parti dönüşü abimin kolları arasına sokulup yatmayı iple çekiyordum.

"Meleklerden bile daha güzel olmuşsun abim." dedi abim adımları tam karşımda durduğunda. Eli, belimdeki elimi sıkıca tuttu ve beni kendi etrafımda kibarca döndürdü. Kendimi bir dizinin ana karakteri gibi hissetmiştim o anda. "Partinin en güzel kızı sen olacaksın." diyerek devam ettiğinde, döndürme işlemi bitmiş ve yeniden yüz yüze bakmıştık. Gülümsedi ve eğilip alnıma bir öpücük bıraktı. "Güzel kızım benim."

Büzülen dudaklarım ve havalanan kaşlarımla abime duygusal bakışlar atarken, "Ya abim..." diye mırıldandım. Kedi gibi çıkan mırıltım, abimin yüzündeki gülümsemeyi genişletti ve beni kendisine çekip sıkıca sardı. "Abisinin bir tanecik güzeli."

"Yalnız..." diyen babamın sesi ile, abim ile aramızdaki duygusal ortam bir anda yok olurken bakışlarımız babama döndü. Salonun kapısında durmuştu. Ona dönen bakışlarımız ile bize doğru hareketlendi. "O benim kızım." diyerek devam etti babam. Adımları yanımızda durduğunda beni abimin kolları arasından alıp, kendine doğru çekmişti. "Kızın olmasını istiyorsan evlen Barbaros. Benim kızımdan uzak dur." dedi babam, yeniden konuşup abime sinir bozucu bir gülümseme atarken. Abime yaptığı muamele, komik gelirken gülmemek için dudaklarımı birbirine bastırdım. "Evde kaldın."

"Yuh baba." dedik abimle aynı anda. Abim yüzünü buruşturmuş, memnuniyetsiz bakışlarını babama atmıştı. Ben ise onun aksine gülmemek için çabalıyordum. Gülersem abimin eline düşerdim çünkü ve kurtulmam pek kolay olmazdı. "Anneannem ile fazla mı takıldın sen?" diyerek sözlerimi sahte bir ciddiyet ile devam ettirdim. Ancak sözlerimin altında yatan alayı ikisi de çok net bir şekilde anlamıştı. Babamın yüzündeki gülümseme daha çok büyürken, abim yeniden yüzünü buruşturdu. "Bu adam yaşlandıkça daha korkunç biri olmaya başlıyor." dedi huysuz çıkan ses tonu ile. "Annemin acil boşanması lazım."

Babamın kaşları duydukları ile anında çatılırken, abime sinirle baktı. "Hoşt." dedi oldukça ters bir tonda. Konu annem olduğunda, bütün hücreleri ve duyguları aynı anda ayaklanıyordu. Babam tam bir aşk adamıydı. "Karımla arama girme eşek herif."

Abim ve babamın anlaşamadığı bir konu da kesinlikle buydu. Abim, annem üzerinden giderek babamı sinirlendirmeye çalışırdı. Babam da her zaman abimin oltasına düşer ve uzun uzun tartışırlardı. Garipti ama onların anlaşma şekli genellikle tartışma üzerineydi. Tıpkı anneannem ve ben gibi... "Size doyum olmaz." dedim hızlıca konuşurken. Babamın yanağına hızlı bir öpücük kondurdum ve kolları arasından çıktım. "Ben kaçar." diyerek devam ettim hızlıca. "Kendi partime geç kalmak istemem."