"Vaktim yok." "Kedim enfeksiyon kaptı, onunla uğraşıyordum." "Yetişemedim." vs. gibi bahanelerle gelmedim. Hiç tarzım da değil. Sıkıldığım yerde hikayeleri bırakıyorum zaten. Bu bilindik bir şey. Sadece bu hikayenin tanıtımına gelene kadar anam ağladığı için yazarken biraz yorulduğumu itiraf etmeliyim
Fakat.
ATU'ya sınır koyduğum için boş vaktim olacak. Yeni bir hikaye yazmaktansa burada 15-20 bölüm yazar bir hikayemi daha alnımın akıyla bitiririm diye düşündüm. Sınır koymak istemiyorum. Hemen yazıp bitirmek istediğim bir kurgum. O yüzden rica ediyorum ya bitmesini bekleyin ya da okuduğunuz bölümlere oy atın. Normalde bu tür şeyler yaşamamak için final vermeden etiket eklemiyorum ama anlamadığım bir şekilde ATU ve bu kurgunun okuyucu sayısı artıyor. Açıkcası artması beğeniyle doğru orantılı olmadığında beni çokta etkileyen bir şey olmuyor. Aksine hikayenin devamını pdf haline getirip sadece beğenenlere atmak istiyorum
Saygılarla
