ညေန ေမွာင္ခါစ အခ်ိန္မို႔ အိပ္တန္းတတ္ရန္အတြက္အိမ္ျပန္ေနက်ေသာ ေကာင္းကင္၌ ပ်ံသန္းေနသည့္ ငွက္ေတြ နဲ႕အတူ ေလညွင္းကပါျဖည္းညွင္းစြာတိုက္ခတ္ေနသည္၊၊ ရစ္အိမ္၏ ၿခံဝန္းထဲ၌လည္း မီးေရာင္စုံမ်ား စြာထြန္းထားၿပီးအလွဆင္ထားသည္မွာ မေငးၾကည့္ဘဲမေနနိုင္ေလာက္သည္အထိပင္ ၊၊ ၿခံထဲတြင္ ရွိေသာ ဘန္ဂလိုအေသးစားေလး ေဘး၌ ရစ္က ရန္အတြက္လုပ္ေပးထားေသာ ဒန္းေလးေပၚ၌ထိုင္ကာ ေစာေစာျပန္လာမယ္လို႔ေျပာသြားေသာ ရစ္ကို ရန္ထိုင္ေစာင့္ေနမိသည္၊၊ မနက္ထဲကထြက္သြားၿပီး ညေစာေစာ ျပန္လာမယ္လို႔ေျပာသြားတဲ့ရစ္က အခု ညေတာင္ ေရာက္ေန ေပမဲ့ ျပန္မလာေသးေပ၊၊ ရန္လည္း ဒီဒန္းပၚမွာ ထိုင္ၿပီးရစ္ကိုထိုင္ေစာင့္ေနသည္မွာ 2 နာရီေက်ာ္ၾကာေနခဲ့ၿပီျဖစ္သည္၊၊
တီ တီ....
႐ုတ္တရက္ နံပါတ္စိမ္းနဲ႕ ရန္ဆီသို႔ဝင္လာေသာဖုန္းေၾကာင့္ နည္းနည္းေတာ့ ဇေဝဇဝါ ျဖစ္သြားရသည္၊၊ ရန္ဖုန္းနံပါတ္ကိုသိၿပီး ရန္ကိုဖုန္းေခၚမည့္လူက လက္ခ်ိဳးေရလို႔ပင္ရသည္၊၊ ဝင္ေနေသာဖုန္းနံပါတ္အစိမ္းက ရန္မကိုင္မျခင္း ထပ္ခါထပ္ခါလာေန၏၊၊ ထို႔ေၾကာင့္ ဘာမွဆက္မေတြးေတာ့ဘဲ လာေနေသာဖုန္းကို ရန္ျပန္ေျဖရန္ ဖုန္းကိုင္လိုက္ေတာ့သည္၊၊
"ဟယ္လို ဘယ္သူပါလဲဗ်"
"ရန္ေလး ကိုယ္ပါ"
"ခင္ဗ်ား ခြန္းကမာၻရန္နိုင္!"
တစ္ဖက္မွ တဟားဟားနဲ႕ေအာ္ရယ္ေနသည္ ခြန္းကမာၻရန္နိုင္၏အသံ က မႏွစ္မ်ိဳ႕စရာေကာင္းသည္၊၊ လူကိုမျမင္ရေသးဘဲ အသံၾကားတာနဲ႕တင္ သတ္ျပစ္ခ်င္စိတ္က အလုံးအရင္းနဲ႕ကိုဝင္လာသည္၊၊ အဲ့ဒီလူေၾကာင့္သာမဟုတ္ရင္ ျပႆနာေတြ တစ္သီးတစ္တန္းႀကီးတတ္မွာမဟုတ္၊၊ ရစ္အိမ္ေတာ္လည္း အေသအေပ်ာက္ကိစၥေတြ ျဖစ္လာမည္လည္းမဟုတ္ေပ၊၊ တစ္ခါတစ္ရံ ရစ္ေရွ႕ ရန္မ်က္ႏွာေတာင္မျပဝံ့ခ်င္ေပ၊၊ ကိုယ္ဦးေလးျဖစ္သူေၾကာင့္ ရစ္၏ အေဖနဲ႕ သူငယ္ခ်င္းေသရသည့္အျပင္ အေဒၚ ကပါ အျဖစ္ဆိုးနဲ႕ေသခဲ့ရေသး သည္၊၊ ဒါနဲ႕ေတာင္ၿပီးမသြား အလုပ္ကိစၥ ေတြနဲ႕ပက္သက္ၿပီးလည္း ရစ္ မနည္းေျဖရွင္းခဲ့ရသည့္ ကိစၥေတြရွိေသးသည္၊၊ ရန္နဲ႕သာ ရစ္ကမေတြ႕ဆုံခဲ့လွ်င္ ဒီလိုအျဖစ္ဆိုးေတြက ျဖစ္လာမည္မဟုတ္၊၊ မိသားစု စုံစုံလင္လင္နဲ႕ ရစ္က သူဘဝနဲ႕သူ ေပ်ာ္ေနေလာက္မွာ၊၊
