BRAWLYWOOD'UN YILDIZLARI ✨

Patlama

      Edgar sınavı başarıyla geçtikten sonra yerleşeceği okula gitmek için hazırlıklara başlamıştı. 1 hafta sonra yola çıkmayı planlıyordu.

    Ailesi de en az edgar kadar heyecanlıydı. Onun bu başarısı hepsini mutlu etmişti. Ama annesinin aklında sadece ondan nasıl ayrılacağı vardı.

***

    Günler birbirini kovaladı ve nihayet beklenen an geldi. Artık Edgar gerçek bir polis olmak için büyük bir adım daha atacaktı.

    Edgar'ın aklına o kapkaççı geldi. Onu 1 haftadır hiç görmemişti. Bu ona oldukça ilginç gelmişti ama sonradan peşini bırakmış olduğunu düşünerek bu konuyu aklında kapattı. Daha önemli işleri vardı şu an.

    Ailesinden ayrılmak kolay olmayacaktı tabii ama bununla başa çıkmalıydı güzel şeyler hep zaman alır nede olsa.

   Otobüsü geldiğinde Edgar ailesiyle vedalaşmak için döndü. Ağlayan annesi ve üzgün kız kardeşini gördü. Edgar'ın canı sıkılmıştı ama bazı şeyleri göze almalıydı.

Edgar: hadi ama! Yapmayın şunu.

Aina: benim küçük prensim büyümüş de mesleğini eline alacak! Ah günler ne çabuk geçiyor... Daha dün minicik bebeklerdiniz. Hüüü!

Edgar: anne-

Bibi: ah ahh! Ne hızlı büyüyorlar!

  Edgar gözlerini devirdi. Sonra isteksizce konuştu.

Edgar: sadece 3 semt uzakta olcam! Yani Lobide. showdown'dan(ilçe isimleri) çok uzak değil  merkezde "Lobi'de" olcam.

   Muavinin sesi duyuldu.

Muavin: herkes binsin araba 10 dk içinde kalkacak.

Aina: canım oğlum ben sizi işteyken bile özlüyorum! Ama şimdi 6 saatlik yolda, uzakta olacaksın.

Edgar: anne... Tatillerde gelicem.

Hecktor: of Aina! Yeter çocuğun hevesini kursağında bırakmayın!

Muavin: lobi yolcusu kalmasın!

    Aina hecktor'un haklı olduğunu düşünerek gözlerini sildi. Ve son kez karşısındaki yiğidine baktı.

Aina: Allah'a emanetsin güzel yavrum.

   Aina Edgar'a sıkı sıkı sarıldı. Edgar'ın gözlerinden isteksizce yaşlar süzülüyordu. Annesinin kollarından sıyrıldı. Kardeşi ve babasıyla da vedalaştıkdan sonra otobüse bindi.

   Uzun yola gidiyordu. Götü oturduğu yerden kalkmayacakti bir süre. Kulaklıkların takıp müzik açtı. Ve yavaşça uykuya daldı.

***

      Nihayet Lobiye varmıştı. Son derece heyecanlıydı. İçi içine sığmıyordu. Ama daha yolu bitmemişti. Birde kısa mesafe otobüsüne binecekti.

    Zaman baya geçmişti. Yola çıktığında saat 10'du ve şu anda saati 17.30'u gösteriyordu. Ve nereden baksan yarım saatlik daha yolu vardı.

   Edgar neşeyle durağa gitti. Bineceği araç gelince hızla bindi. Boş yer çok yoktu. mecbur bir adamın yanına oturdu.

    Edgar nedensizce yanındaki adamdan dolayı huzursuzlaşmaya başladı. Sanki kötü niyetli biri gibi geliyordu. Başındaki şapkası ve yakasını ağzına kadar çektiği ceketiyle Edgar'a fazla güvenilmez gelmişti. Kendini sakinleştirmek için adamla tanışmaya karar verdi.

Edgar: merhaba.

Şapkalı adam ses çıkarmadan telefonundan biriyle mesajlaşmaya devam etti.

   Edgar onun asosyal biri olduğunu düşündü. Fazla üzerine gitmek istemedi. O sırada adam konuştu.