KÜÇÜK BİR KIVILCIM ||GAY||OMEGAVERSE||

((47))ERİYEN BUZLAR

Hastaneden son kontrollerden sonra ayrılmıştik. Tabi ben yürüyemediğim için tekerlekli sandalyeyle gidiyordum.

.
.

Eve geldiğimizde herkesin gözü benim üzerimdeydi.. Etraf o kadar dağınıktı ki onların bakışlarını görmezden gelinecek kadardı .

"Naptınız lan buraya??"

Ryan Arel'e fırsat vermeden

"Kaza haberini alınca Arel fırladı hemen... Bizde pek düzleme fırsatı bulamadık."

Arel yanıma yaklaşıp tekerlekli sandalyeyi kendisine doğru çekerek koltuğa oturdu.
Başını bacağıma koyup mırıldanmaya başladı.

"Sonradan da düzelebilecek bir şey... O an hiç aklıma gelmedi.. sinirlenme.."

Sinirlenmedim ki.. sadece ortalığın amına koymuşsunuz..
.
.
Arel'e istesem de şuan kızamıyordum hem.. dibimden ayrılmayan bir adama ne anlatabilecektim ki.
.
.

Bebek Yasmin'in elindeydi...birden bebeğin ağlamasiyla herkes bebeğe bakmış daha sonra tekrar bana bakmışlardı.

Arel Yasmin'in elindeki bebeği görüp sinirle ona baktı..

Ah...beklediğim gibi olmuştu sanırım.Arel annesini kabul etmeyecek gibiydi..

"Ver oğlumu!"

Yasmin başını çevirip oğlumu Arel'e uzattı..

Bebek yavaştan mırıltıları azalmış.... Arel'in kucağındayken hafiften sessizleşmiş bana bakıyordu .

"Annesini biliyor cidden"

Hıı..ne demessin..

Arel yanıma tekrar oturmuş bebeği gösteriyordu.

Bu halde olacağımızı pek hayal etmediğim için gelecekte olacak şeyler de beni biraz korkutuyordu.

Düşüncelere dalmışken..beni uyandıran Arel'in yanağımı öpüşüydü.

İrkilip Arel'e bakmıştım.

"S-sen napıyorsun lan herkesin içinde!!"

"Feromon yayıyorsun... Sakin ol diye yapıyorum "

Ah..bu adamın yanında da yapmayayim yapmayayım diyorum..İstemsizce oluveriyor anasını satayım.

.
.
Gece geç saate eve vardığımızdan herkes evlerine dağılmıştı. Yasmin ilk giden kişiydi. Ne zaman annesi bizimle sohbet etmek istese.. Arel sinirle ona bakıyor ağzını açtırmıyordu..

Bu konuyu onunla derince konuşmam gerekliydi. Çünkü yakın arkadaşımı böyle görmeye dayanamıyordum.

..

Ryan'da akşamı bizde geçirmeyeceğine işi olduğu için dışarda geçireceğini söylemişti...

Ev bize kalmıştı anlaşılan..

Bebegi besleyip uyutmuştum.. Tekerlekli sandalyeyle de ilerlemek o kadar zordu ki.. Sürekli bir yerlere çarpıyordum..
.

Arel duştan çıkıp yanıma doğru gelmeye başladı.
Sarı incecik saçlarından düşen damlalar önce yanaklarına daha sonra dudaklarına kadar iniyordu.

İzlemesi hoş bir manzaraydı kısacası.

Saçındaki havluyu kenara koyup...dibime girdi.

"Çınar..bebeğim.."

"Ne?"

Bebeğim diyor birde..

"Seni seviyorum"

Bu adam...ciddenn...