Siz hiç... tanımadığınız bir adamı evinize alır mıydınız?...
.
Hm...Hayır dediğinizi duyar gibiyim...Ben de tam aksini düşünmüyordum...
.
.
Taki...
.
.
Evime aniden giren hamile bir adamla karşılana dek...
.
.
Başta koyduğum her kural için tekrar dü...
İlk başta bunu dillendirdiğimi hatırliyorum.. Birbirlerimize aşık olmayalım..
.
O gün bebeği doğurur doğurmaz terk edeceğim hissi...kalbimi zorlarken..Kendimi ağlamamak için tutuğumdan... yazdığım mektuptan kimsenin haberi yoktu.. . .
Deniz kenarına gelip..uzun uzadıya oturmuştum.. Herhangi bir boşluk hissi değildi sanki.. Ciddi manada kendimce verdiğim bu karara olan eminliğimi sorguluyordum.
Arel gibi birini terk etmek zorundaydım.. Yoksa ..yoksa hislerim vücudumu sarmalar beni mahvederdi..Ki bunu istemiyordum.
Gerçekten de en başında planım onları terk etmekken... Şimdi duyduğum bu pişmanlık hissi de neyin nesiydi..
Hani..planlarımdan asla pişmanlık duymuyordum...
Şu zamana kadar hiçbir şey sikimde değildi... Ve şimdi aptal bir adamın ardımdan bıraktığı göz yaşları düşüncesi beni neden ağlama hissine sokuyordu.
Bu bunaltıdan kaçınmak için neredeyse her gün kaçıyordum evime gitmekten...Tek başıma durmaktan...
Kendimle kalmaktan...
Bu yüzden doğru düzgün girmedigim evimi bırak... dışarda yaşıyordum sanki.. Motorumla dolaşırken...ne kadar da aptal olduğumu düşünüyordum..
Yağmur yağarken belki göz yaşlarımı kendimden saklamanın bir yolunu bulmuştum.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Aklıma sürekli Arel'in yüzü geliyordu...
Hayır sadece yüzünü görmeye alıştığım için öyle hissediyordum...
Alıştığım icin...
Eğer kalbimin derinliklerinde Arel'e ayırdığım yer gerçekten varsa..bu benim için kesinlikle şoktu .. . . Çünkü olmasını umduğumu farketmiştim.. . . . Geçmisimde de böyleydi aslında... Sürekli birileri tarafından yönetilmiş hiç kendi düşüncelerimi söyleme fırsatım olmamıştı.
Evet biliyorum şuanki hayatımda gelişen bir olayda ilk defa kendi kararımı vermiştim..
Ama niyeyse verdiğim karar beni zaman geçtikçe rahatsiz etmeye başlamıştı..
