Part18(Uni/ZG)

5.3K 184 0
                                    

ရန်ကုန်ကနေ ညနေ၆နာရီ၄၅flightနဲ့ ဗီယက်နမ်ကိုသွားမှာဆိုတော့ ဘဘကြီးကမသွားခင်မှာစရာရှိတာတွေမှာနေသည်

မန္တလေးကနေတံတားဦးလေဆိပ်ကိုလိုက်ပို့ပေးမဲ့ ကိုပူပြင်းလည်းအိမ်မှာရောက်နေပြီ။

မသွားခင်ဘဘကြီးကိုကန်တော့တော့ ဘဘကြီးကဆုပေးတယ်

"သွားလမ်းသာလို့လာလမ်းဖြောင့်ကြပါစေကွယ်"

"ပေးတဲ့ဆုနဲ့ပြည့်ပါ‌စေဘဘကြီး"

"ဦးခိုက် သမီးရွေးကိုစိတ်ချမယ်နော်"

"စိတ်ချပါဘဘကြီးရယ် ကျွန်တော်တစ်ယောက်လုံးပါနေတဲ့ဥစ္စာ ဘဘကြီးချွေးမဘာမှမဖြစ်စေရဘူး"

ကျွန်တော်သူ့လက်မောင်းတစ်ဖက်ကို ဆွဲစိတ်လိုက်တယ်"ဦးခိုက်နင်ဘဘကြီးရှေ့မှာဘယ်လိုတွေပြောနေတာလဲ"

ဧည့်ခန်းမှာမတ်တပ်ရပ်နေတဲ့မိသူက"အစ်ကိုလေးက အရင်တစ်ခါသွားတာထပ် ဒီတစ်ခါသွားတာပိုပျော်နေသလိုပဲနော်"

ကြီးမြကပါမနေနိုင်တော့ဝင်ပြောတယ်"မတူဘူးလေမိသူရယ် အရင်တစ်ခါသွားတာအချစ်မပါဘူး ဒီတစ်ခါသွားတာအချစ်ပါတယ်"

"အာ...ကြီးမြတို့မ‌ကောင်းဘူးကွာ ဘာတွေလျှောက်ပြောနေမှန်းလည်းမသိဘူး"

ကျွန်တော်ရှက်လွန်းလို့ မျက်နှာဘယ်နားထားရမှန်းမသိအောင်ဖြစ်သွားတယ်

ဘဘကြီးကတော့ကျွန်တော်တို့နှစ်ယောက်ကိုကြည့်ပြီးပြုံးနေတယ်

ဦးခိုက်ကခပ်တည်တည်နဲ့ဘဘကြီး‌ရှေ့မှာပဲ ကျွန်တော့်လက်တစ်ဖက်ကိုဆုတ်ကိုင်ပြီး ထရပ်လိုက်တယ်

"သွားတော့မယ်နော်ဘဘကြီး"

ဘဘကြီးကအမူအယာနဲ့ခေါင်းငြိမ့်ပြတယ်

ကျွန်တော်တို့သွားတော့မယ်ဆိုတော့ တစ်အိမ်လုံးက အိမ်ရှေ့ထိလိုက်ပို့ပေးကြတယ်

"ဂရုစိုက်သွားကြအုံးနော်သားငယ်နဲ့သမီးရွေး"

"ဟုတ်ကဲ့ကြီးမြ"

ဦးခိုက်ကားတံခါးဖွင့်ပေးတော့ ကျွန်တော်အိမ်ကလူတွေကို တာ့တာပြပြီး ကားပေါ်တက်လိုက်တယ်

ချစ်ခြင်း၏ကန့်သတ်နယ်မြေ(Complete)Where stories live. Discover now