"အား....! အား....!ဦးခိုက်ရေ!"
"ဘာဖြစ်တာလဲ! ဘာဖြစ်တာလဲ ရွေးရတု!"
အော်သံကြားတာကြောင့် ဦးခိုက်ရေချိုးခန်းထဲကနေပြေးထွက်လာတော့ ကိုယ်ပေါ်ကိုစွေ့ခနဲခုန်တက်လာတယ်
သူ့တစ်ကိုယ်လုံးတုန်ရီနေပြီး ပုခုံးမှာဖက်တွယ်ထားတဲ့လက်ဖျားတွေကအေးစက်နေတယ်
ဦးခိုက်ဖြူဖက်နေတဲ့သူ့မျက်နှာလေးကိုကြည့်ပြီးစိတ်ပူလာရတယ်
"ဘာဖြစ်တာလဲလို့! ကိုယ်မေးနေတယ်"
"အိမ်မြှောင်!"
"အိမ်မြှောင်ကြီး! လက်ပေါ်ဘက်ခနဲပြုတ်ကျလာတာ!"
ရွေးရတုတို့က တစ်ရက်တစ်မျိုးမရိုးရဘူး အိမ်မြှောင်တွေ့တာကို ဒိုင်နိုဆောတွေ့သနည်းအော်ဟစ်နေရတယ်လို့။
"ဘယ်မလဲ အဲ့ဒီ့အိမ်မြှောင်"
"ဘာလုပ်ဖို့လဲ!"
"မင်းကိုကြောက်အောင်လုပ်တဲ့ကောင်ကို မောင်းထုတ်မလို့"
"သွားပြီ!"
"မင်းအော်ပုံနဲ့ အိမ်မြှောင်မပြောနဲ့ ကိုယ်တောင်လန့်တယ်"
အဲ့တော့မှ ကျွန်တော်ကြောက်အားလန့်အားနဲ့သူ့ကိုယ်ပေါ်ခုန်တက်လိုက်မိမှန်း သတိထားမိတယ်
သူရေချိုးနေရင်းထွက်လာတာကြောင့် သူ့ရင်ဘတ်မှာ ဆပ်ပြာတွေကချွဲနေသေးတယ်
"ဖယ်ပေး! ငါအကုန်ပေကုန်ပြီ!"
"အင်း"
တက်တုန်းကတော့ သူ့ဘာသာခုန်တက်လာပြီး ကိုယ်တုံးလုံးနဲ့သူ့ကိုမြင်တော့ ဂုတ်ပွတ်ရင်း မျက်နှာကိုခပ်လွှဲလွှဲလုပ်ပြီးရှက်နေတယ်
ဦးခိုက်သူ့ကိုယ်လေးကို မွေ့ယာပေါ်ပြန်ချပေးလိုက်တယ်
"အဝတ်တွေသိမ်းနေတာလား ရေချိုးခန်းထဲမှာ မင်းဘရာစီရာတစ်ထည်ကျန်ခဲ့တယ်နော်"
"အာ!...ငါသိတယ် ပြီးရင်လာယူလှည့်မယ်"
"အင်း...ပြီးရော မေ့နေခဲ့မှာစိုးလို့"
ဦးခိုက်ရေချိုးခန်းထဲပြန်ဝင်မယ်လုပ်တော့ သူလှမ်းခေါ်တယ်"ဦးခိုက်"
YOU ARE READING
ချစ်ခြင်း၏ကန့်သတ်နယ်မြေ(Complete)
Romanceအချစ်ဦးတွေအချစ်ဆုံးတွေဆိုတာထပ် ကိုယ်ကမင်းကိုနောက်ဆုံးအချစ်နဲ့ချစ်တာ မင်းအပြင်အခြားတစ်ယောက်ဆိုတာ ဘယ်တော့မှရှိလာနိုင်တော့မှာမဟုတ်ဘူး။ #ဦးခိုက်ဝဋာ
