Part16(Uni/ZG)

5.5K 185 2
                                    

ဘဘကြီးနဲ့ကျွန်တော် ခြံထဲကိုလမ်းလျှောက်ထွက်လာရင်း ခေါင်မိုးချွန်ဘန်ကလိုလေးထဲဝင်ထိုင်လိုက်ကြတယ်

"ဘာလိုလိုနဲ့သမီးရွေးရောက်လာတာတောင်လေးလရှိသွားပြီနော်"

"ဟုတ်တယ်ဘဘကြီး အချိန်တွေများကုန်မြန်လိုက်တာနော် ရွေးဒီကိုစရောက်တုန်းက ဆောင်းတွင်းကြီးလေ"

၄လဆိုတဲ့အတိုင်းအတာမှာ ကျွန်တော်ဒီအိမ်မှာနေရတာ နေသားကျသလိုကိုဖြစ်နေပါပြီ။

ပြန်ရမဲ့အချိန်ကိုတွေးမိတိုင်း ကျွန်တော်အလိုလိုဝမ်းနည်းမိတယ်

"ဟိုတစ်နေ့ကတောင် သမီးရွေးမိဘတွေနဲ့ဘဘကြီးဖုန်းပြောဖြစ်သေးတယ်"

"သူတို့ဘာပြောလဲဟင် ဘဘကြီး"

"ဒီလိုပါပဲ သာကြောင်းမာကြောင်းလှမ်းမေးတာပါ ထူးထူးခြားခြားပြောရအောင်ကလည်း သမီးရွေးနဲ့ဦးခိုက်အခြေအနေက ဒီတိုင်းပဲမလား"

ကျွန်တော်ဘဘကြီးကို ဘာပြန်ပြောရမှန်းတောင် မသိတော့ပါဘူး။

ဘဘကြီးပြောတဲ့ဒီတိုင်းပဲဆိုတာ အဓိပ္ပါယ်တွေအများကြီးပါကောင်းပါနေပါလိမ့်မယ်

ကျွန်တော့်အခြေအနေကလည်း ရှေ့တိုးရခက်သလို နောက်ဆုတ်ရခက်တဲ့အနေအထားပဲမဟုတ်လား။

ကျွန်တော်ကိုယ်တိုင်စတင်ခဲ့တဲ့လမ်းမို့နောင်တတော့မရပေမဲ့ လိမ်ညာထားမိတဲ့အတွက်‌တော့ဘဘကြီးတို့ကိုအားနာမိတယ်

ဘဘကြီးနဲ့ကျွန်‌တော်စကားပြောနေတုန်း အနီးနားမှာ တစ်ယောက်ယောက်ကသစ်ကိုင်းခြောက် တက်နင်းလိုက်တဲ့အသံကိုကြားလိုက်ရသည်

ကျွန်တော်အသံကြားတဲ့နေရာကိုကြည့်လိုက်တော့ မုတ်သုန်က ကျောပိုးအိတ်လေးလွယ်ပြီး အိမ်ထဲဝင်လာတယ်

"နေကောင်းလားဘဘကြီး"

"ကောင်းပါတယ်ကွာ ဘယ်လိုလဲ ပန်းချီဆွဲသင်တာတော်တော်ရနေပြီလား"

"အခြေခံပဲသင်ရသေးတာဘဘကြီး ဒါပေမဲ့ မုတ်သုန်ကကြိုးစားပါတယ်"

"ဒါဆိုလဲ ဆက်သင်ကြအုံးလေ ဘဘကြီးလည်း နေပူလာပြီဆိုတော့ အိမ်ထဲပြန်ဝင်လိုက်အုံးမယ်"

ချစ်ခြင်း၏ကန့်သတ်နယ်မြေ(Complete)Where stories live. Discover now