අනුරාග් (yizhan ) ✅

විසිඑක්වන හුස්ම

උපාසක උපාසිකාවන් බොහෝ පිරිසක් එක් රැස් වී සිටින විහාර මළුවක්.. එක් අතකින් බෝ මළුව පුරාම විසීරි පවතින බෝධීන් වහන්සේත් අනිත් අතකින් සුදෝ සුදු පාටින් බබළන වෙහෙර වහන්සේත්, මෙම භූමියේ පාරිශුද්ධත්වය මැනවින් පෙන්නුම් කරවයි..

බෝ මළුවේ සිටින පිරිස අතරින් එක්තරා තරුණයකු ඉදිරියට පැමිණෙයි..
තද කොළ පැහැයට හුරු සරමක් ඔහු ඇද සිටින අතර ඔහු හැද සිටි ලා දුඹුරු පැහැති ෂර්ටයෙන් විවර වී ඇති බොත්තම් කිහිපය තුලින් ඔහුගේ ගාම්භීර පපුව මැනවින් පෙන්නුම් කරයි.. කෝපයෙන් රතු වි ඇති ඇස්, ඇග පුරා පෙරී ඇති දහදිය ඔහු කොහෙත්ම මේ භූමියට ඇතුලු වීමට නුසුදුසු අයුරින් පැමිණ ඇති බවට හේතු සපයයි..

" තමුන් කොහෙද ඉන්නේ අධීර් අනුරාග්.. ඉන්න තැනකින් එළියට වරෙන්. උබ මන් ඉස්සරහට එන්න පරක්කු වෙන විනාඩියක් විනාඩියක් ගානේ මෙතන ඉන්න එකාගේ එකාගේ ලේ හෙලවෙයි.."

ඔහු කෝපයෙන් දැල්වූ දෑසීන් යුතුව වියරුවෙන් මෙන් අසල සිටි පිරිස අතරින් යම් පුද්ගලයකු සොයන්නට උත්සහ කරයි.. මීට සුළු මොහොතකට පෙර සන්සුන්ව පැවති පන්සල් භූමිය මේ වනවිට මරණ බයෙන් සැගවෙන්නට වෙර දරණ මිනිසුන්ගෙන් නොසන්සුන්ව පවති..

" මම මෙතන ඉන්නේ  අරුනාද්‍ය ...ඔය අහිංසක මිනිස්සුන්ව අතාරිනවා තිරිසනෙක් වගේ හිරිහැර කරන්නේ නැතුව.."

සුදු පාට සරමකින් හා ෂර්ට් එකකින් සැරසුනු තරුණයෙක් පිරිස අතරින් ඔහු ඉදිරියට පැමිණෙයි.. ඔහුගේ වදන් තුල කෝපය මුසුව පැවතියත් සන්සුන් ගමනින් යුතුව ඔහු ඉදිරියට එයි..

" තමුන්...
තමුන් කාගේ අවසරයකින්ද සැබෑ ලෝකේ දොරටුව අරින්න හදන්නේ"