අනුරාග් (yizhan ) ✅

තිස් එක්වන හුස්ම

" තමුසේ මේ මඤ්ඤොක්කා අලයක්වත් තම්බ ගන්න දන්නේ නැද්ද අනුරාග් "

" ම්nහ් මට ඕවා තේරෙන්නේ නෑ අප්පා"
අධීර කිව්වේ බිම තිබූ බංකුවක වාඩි වෙන ගමන්...."

" ආව්හ්.. ඔලුවට ගහන්න එපා ඉතින්..."

"ඇත්තට අච්චර කාලයක් පන්සලේ ඉදලවත් බතක් මාළුවක් උයාගන්න පුරුදු උනේ නැද්ද බන්.." අරුනාද්‍ය ඇසුවේ ඔහු අතෙහි තිබූ පොල් ගෙඩියක් බිදින ගමන්...

" දවසක් මට මතකයි මන් ලොකු හාමුදුරුවන්ට ගිලන්පස හැදුවා.. ඒක වැලදුවට පස්සේ ලොකු හාමුදුරුවෝ මට දාන ශාලාව පැත්ත පලාතකටවත් එන්න දුන්නේ නෑ...හදිස්සියක්ම වුනොතින් අපේ මින්දාරට කියලා බෙලිමල් එකක්වත් හදාගන්නේ.. හැබැයි මම අදටත් දන්නේ මොකක්ද මන් හදපු ගිලන්පස එකේ වැරද්ද කියලා..." අධීර කිව්වේ අරුනාද්‍යගේ අතේ තිබුන පොල් බෑයක් අතට ගනිමිනි..

" එහෙනම් ඉතින් ඒක මෙලෝ මනුස්සයෙක්ට කටේවත් තියන්න බැරි වෙන්නැති.." ඔහු පැවසුවේ අධීර අතෙහි තිබූ පොල් බෑය නැවතත් උදුරා ගනිමිනි..

" හැබැයි මටත් හිතෙනවා එදා මොකක්හරි අවුලක් වෙන්න ඇති කියලා... "  අධීර කිව්වේ පොල් කැල්ලක් කන ගමන් අරුනාද්‍ය දෙස රවා බලමින්ය.

*
.
.
"හොදයි ඉතින් කමු... " අරුනාද්‍ය කිව්වේ ඔහු අතෙහි තිබූ මැටි කෝප්පයට මඤ්ඤොක්කාත් පොලුත් බෙදාගනිමින්ය...

" කෝ මට.."

"මේ තියෙන්නේ.." අරුනාද්‍ය කිව්වේ ඔහු අතෙහි වූ මැටි කෝප්පය පෙන්වමිනි..

"මේක ඔයාටනේ.. කෝ මට.."

" මේක දෙන්නටම තමයි බන්.. යං ඉස්සරහට..."

අධීරගේ අතින් අල්ලාගත් අරුනාද්‍ය ඔහුත් සමග නිවස ඉදිරිපිට අඹ ගස අසල වූ බංකුවක ඉදගත්තේය.. ඇත්තෙන්ම ඔවුන්ගෙ නිවස පිහිටියේ ගම්මානයෙන් තරමක් එපිටින් වූ නිදහස් පරිසරයක..

"අරුනාද්‍ය"

"ම්ම්"

"ඇයි එදා රෑ වැව ගාවදි මාව මෙහෙට උස්සගෙන ආවේ.... අධීර ඇසුවේ මඤ්ඤොක්කා කෑල්ලක් කටෙ පුරෝ ගන්න ගමන්..

" උස්සගෙන එන්නේ නැතුව මට පිස්සුද බන් උබව එතන දාලා එන්න.. අනික තමුසේ එක ඇදුමක්වත් නැතුව ඉද්දි මොකාද වගේ..."
අරුනාද්‍ය පැවසුවේ අධීරගේ මුහුණ ලැජ්ජාවෙන් රතු වෙද්දි...