අනුරාග් (yizhan ) ✅

පහළොස්වන හුස්ම

" ආව්හ්.... මගේ ඔලුව...
මම මේ කොහෙද ඉන්නේ..."

මුලු කාමරෙන්ම අමුතු පිච්චමල් සුවදක් එනවා.. හරියට රුචිරු ගාවින් එන සුවද වගේ.. මම කොට්ටෙත් තුරුල් කරගෙන ඇද උඩ වාඩි වෙලා මුලු කාමරේ වටේම බලන්න ගත්තා මොකද මට මේ කාමරේ ටිකක් හුරුයි හුරුයි වගේ.. ලා නිල් පාට කොට්ට, ඒ පාටම බෙඩ් ෂීට් එක, පොත් මේසෙ, ඒ ලගම හිටිය නිල් පාට ලොකු ටෙඩියා... ම්ම්.. දැකලා හුරුයි වගේ..
පොඩ්ඩක් ඉන්න පොඩ්ඩක් ඉන්න මේ රුචිරුගේ කාමරේ නේද..
මම කොහොමද මෙහෙට ආවේ...
ඔළුවත් එක්ක අවුල් වෙනවා අප්පා..
මට අන්තිමට මතක මම වලව් වත්තට යන්න ගියා.. ඒත් එක්කම කවුරුහරි කෙනෙක් , නෑ නෑ මට කටහඩවල් ගොඩක් ඇහුනා.. ඊට පස්සේ මොකද උනේ.. මට කිසිම දෙයක් මතක නෑනේ...

" ආ... බක පණ්ඩිත නැගිටලා වගේ..
හොද වැඩේ උබට ඕන්නැති මගුල් වල යන්න යනවට.."

ඔය ආවේ මගේ අතිඋත්තම යාලුවෝ ටික.. නොදෝමකින් ලෙඩෙක්ට කතාකරන හැටි.. මෙතන් ෂෙහානයි, සමීරයයි, යසිරුවයි ඉන්නවා එතකොට කෝ රුචිරුයි සස්මිතයයි...

" උබට දැන් අවුලක් නැද්ද බන්.."

යසිරු මගේ ඔලුව අතගාන ගමන් මම ලගින්ම වාඩි උනා.. කව්රු නැති වුනත් මට මුන් ඔක්කොම පණ ඇරලා කියලා මන් දන්නවා... මම එහෙම්මම යසිරුගේ උරහිසේ ඔලුව තියාගත්තා...

"මට මොකක්ද උනේ බන්...
කිසිම දෙයක් මතක නෑනේ යසිරු..."

"උබ හිටියෙ රුචිරු ලග සිහි නැති වෙලා බන්.. හොද වෙලාවට සමීරයි කෝච් සර්රුයි ඇවිත් උබලා මොකද පරක්කු බලන්න..
ඇත්තටම උබට මොකද උනේ බන්..

" මන් දන්නේ නෑ බන්...එතන මොකක්හරි උනා..."
අනික මම මොකද මෙහේ.......

"උබ හිටපු තත්වේ එක්ක මගේ ගෙදර උබව එක්කගෙන යන්න බෑ කියලා උබ දන්නවා නිතුම්... ඒ පොඩි ගේ කෑල්ලේ උබට ඉන්න අමාරුයි..."

යසිරුගෙන් අහපු ප්‍රශ්නෙට ෂෙහාන් උත්තර බදින ගමන් මට එහා පැත්තෙන් වාඩි උනා..

" උබට පිස්සුද ෂෙහාන් ...
මට ඉන්න අමාරු මොකද මන් උබගේ ගෙදර ඇවිත් නෑ වගේනේ උබ මේ කියන්නේ...'

" උබ බොරුවට හංගන්න හදන්න එපා බන්.. එදත් උබලා එහෙ ආව වෙලාවේ කුඩම්මා උබලගේ හිත හොදටෝම රිද්දුවා.. මට බෑ උබලගේ හිත කඩන්න...
ඒවා මට හුරු උනාට උබලට ඇනුම්පද කියද්දි මට අහන් ඉන්න බෑ බන්..."