SÂYE

8.ISSIZ HAYKIRIŞLAR

Bölüm Şarkıları
Dedublüman~Belki
Badem~Sen Ağlama
Sezen Aksu~Yalnızca Sitem
Cem Adrian&Aylin Aslım~Herkes Gider Mi?

Yorum ve vote atmayı unutmayın lütfen!!

İyi okumalar

Seviliyorsunuz
🖤⚖️

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Ruhumda ki kanamayı en derinden hissediyordum. Yaşadığım tüm o anılar gözümün önünde film şeridi gibi geçerken biri boğazıma sarılarak nefesimi kesmek istercesine sıkıyordu sanki. Acı çeken küçük çocuğun sesi zihnimde çığlık atarken bir süre gelen mesaja sadece bakakalmıştım.

Bu nasıl olabilirdi aklım almıyordu, Arya benim öz yeğenim miydi? Benzerliğimizin sebebi ikimize de acı çektirenlerin aynı kişi olması mıydı?

Ardımda duran Araf' da aynı benim gibi ekrana kitlenmiş bakarken içimde ki sinirin git gide harlandığını hissediyordum. Namık neredeydi?

"Ne yapacağız?" diyerek titreyen sesiyle konuşan Kayra'ya çevirdim bakışlarımı. Sahi ne yapacaktık?

Birden durduramadığım bir şekilde gelen gülme isteğiyle kahkaha atmaya başlamıştım. Zihnimde beliren anılar git gide hızlanırken aynı bir deli gibi gülmeye başlamıştım.

'Ben sana sözümden çıkmayacaksın demedim mi lan sığır?'

'Abi vurma lü...lütfen, özür dilerim. Bir daha yapmayacağım.'

'Lan sen benim başıma orospu mu olacaksın?'

Kahkahalarımın ardı arkası gelmiyordu. Gülerken bir yandan da ellerimi saçlarımın içinden geçirerek onları çekiştiriyordum. Ben yeğenimi ölümden kurtardıktan sonra şimdi tekrardan ölümüyle mi tehdit ediliyordum?

'Orospu'

'Kaşar mısın lan sen?'

'Senden bir bok olmaz.'

'Ailenin yüz karası'

'Pislik'

Tek yaptığım hala kahkaha atmaktı. Bedenime sarılan kollar beni yerimde tutmaya çalışırken öyle sesli gülüyordum ki etraftaki sesler sadece uğultu olarak bana ulaşıyordu.

Haklılardı...

Ben lanettim, kocaman bir lanet. Küçücük bir çocuğu bile koruyamamıştım. Neye yarardım ki ben. Nefes almam bile zarardı.

"Özür dilerim. Hepsi benim suçum, özür dilerim." diyen Araf'la gülüşüm yavaş yavaş solmaya başlamıştı. O neden özür diliyordu ki? Her şeyin suçlusu bendim, ben ve benim lanetim...

"Araf." diyerek fısıldadığım da ağladığımı o an fark etmiştim. Onun kollarının arasında tişörtüne sıkı sıkıya tutunmuş bir halde etrafa bakınıyordum sadece.

"Yemin ediyorum bulacağım onu güzelim. Bir zarar gelmesine izin vermem." derken bir yandan da saçımı okşayarak beni sakinleştirmeye çalışıyordu.