SÂYE

19. ARTIK SENLE

~Bölüm Şarkıları~
Toygar Işıklı~Korkuyorum
Furkan Kızılay~Her Şey Senle

Yeni bir bölümden herkese merhabalar efenim...
Nasılsınız ayol???
Ben biraz bölüm için heyacanlı olabilirim.

Yorum ve vote atmayı unutmayın olur mu???

İyi okumalar
Seviliyorsunuzzzz
⚖️🖤

Arhan Araf Demir'den...

Bedenimde ki acı dayanılmaz bir şekilde artarken elimde ki sigarayı dudaklarıma yaklaştırdım. Ben kendi meleğimi mi öldürmüştüm?

"Uyandığında ağzına sıçacak biliyorsun dimi?" diyen Can'la dudaklarımdan duman süzülürken bakışlarımı karanlık gökyüzünden çevirmedim. Yıldızlar bulutların ardına gizlenmişlerdi, aynı onun gözleri gibi...

"Umurumda değil."

"Senin neyin var? Tartıştığınızı söylediler, ağır mı konuştu Lavinia?" dediğinde bakışlarım sakince onun gözlerinden ayrılarak Can'a döndü.

"Biliyor muydun?" dedim elimde ki biten sigarayı yere atarken.

"Neyi?"

Dilimde oluşan zehir ağzımın içinde bir kasırga oluştururken boğazımdan aşağıya yakarak süzüldü.

"Karımın düşük yaptığını..."

"Ne?" derken şaşkınlığı yüzünden okunuyordu, bilmiyordu. Bakışlarımı tekrardan onun gözlerine çevirdim, aynı bu karanlık gökyüzü gibi yıldızları yok olmuştu benim güzelimin ve tek suçlusu bendim! "Bir saniye, Lavinia hamile miymiş?"

Duymak daha çok içimi kezzap gibi yakarken babamın eziyetlerinde bile bu kadar canımın yanmadığını fark etmiştim. Gözlerim sıkıca kapanırken sırf onun gözlerine benziyor diye gökyüzüne bile bakmaya utandım o an.

"Benim yüzümden... benim yüzümden çocuğum öldü Can. Söylesene o şerefsizden ne farkım kaldı benim?"

"Saçmalama Arhan, senin hiçbir suçun yok."

"O kızla beni gördüğü gün düşürmüş lan!" derken ellerimi sinirle saçlarımdan geçirdim. "Canı yanmıştır onun, çok üzülmüştür. Ben yanında bile olamadım, ben ona sarılıp onu sakinleştiremedim, ben onun gözyaşlarını silemedim..."

"Bana bak Arhan, kendine gel." derken elleri gömleğimin yakalarını sıkıca tutarak beni kendisine çevirdi. "Sen değil, o dalyarrak suçlu ve sana yemin ederim onu bu dünyadan sileceğiz. Ne Namık dayının ne de yiğenimin kanı yerde kalmayacak ama şimdi her şeyi düzeltmeye bak, onu tekrar kazan kardeşim."

Sözleri dağınık zihnimi yerine getirirken elimi kaldırıp gözlerimden akan yaşları sildikten sonra kafamı olumlu anlamda salladım. Her ne olursa olsun onu tekrar kazanacaktım...

~~~~~~~~

Lavinia Demir...

Ruhumun derinliklerinde isyan eden bir kadın çığlık atarken onu dinlememek için kalbimin sözlerine izin vermem gerekmişti. Bir elim sıkıca gitmesinden korkarcasına bileğine sarılmışken diğer bir elim ise hareketsizce yanağında duruyordu. Bir kez onu terk ederek kendi infazımı imzalamışken bunu tekrar yapamazdım, ben artık onsuz yaşayamazdım. Kalbim amansız bir oyunla mantığımı da yanına çekerken yavaşça dudaklarından ayrıldım.

Yeşilleri yaşadığı şokla kocaman açılırken dudakları hareketsizdi. Onu hayatım boyunca kimseyi sevmediğim gibi severken nasıl olur da tekrar bırakırdım? Sadece onu istiyordum, başka hiçbir şeyi değil. Sadece onu!