Flower of Youth (Youth Series #1)

Chapter 41

Sol,

Kung nababasa mo man ito ngayon marahil ay wala na ako sa iyong tabi. Hindi ko ginusto na gawin ang bagay na alam kong masasaktan ka. Mahirap man tanggapin pero kailangan mong magpatuloy sa buhay ng mag-isa at huwag na huwag kang hihingi ng kahit na anong tulong sa ama mo. Alam kong kapag nawala ako ay itatakwil ka rin niya at ipagdadamot sa akin sa mga huling sandali ko.

Ayokong bigyan ka pa ng bigat sa dibdib pero ito lang ang nakikita kong paraan para mawakasan ko na ang lahat ng paghihirap mo, ito ang magbubukas sa 'yo ng pintuan para tumayo ka sa sarili mong mga paa at ipagpatuloy ang iyong buhay ng hindi ako kasama.

Kailangan mong maging malakas, Sol. Maging matatag ka kahit wala na ako. Punasan mo ang luha mo at huwag mong hahayaan na dumampi ito sa iyong pisngi.

Masyadong naging magulo ang buhay ko, Soleil at ayokong mangyari ulit sa 'yo ang kawalangyaan na ginawa ng tatay mo.

Inaabuso niya rin ako noon. Gusto ko na siyang hiwalayan pero dahil sa panggigipit ng pamilya niya sa akin dahil sa utang ko ay hindi ko siya tuluyang nilayasan. Araw-araw niya akong binababoy at parang tinuturing na isang hayop, kaya kapag lasing siya ay itinatago kita sa aparador dahil alam kong ikaw ang unang-una niyang pagbubuntungan ng galit. Ginawa ko ang lahat para sa atin, Soleil. Siya na mismo ang lumayas at nagpakalayo noong nalaman niyang may iba akong lalaki.

Hanggang ngayon ay hindi niya pa napagbabayaran ang kasalanan niya dahil pinatay nito ang lalaking tinangka kong mahalin, pero malupit ang tatay mo at nakuha niyang higitin ang leeg ko na parang isang hayop.

Kailanman ay hindi niya tayo tinuring na pamilya at mahirap man na patawarin siya ay ginawa ko pa rin alang-alang sa 'yo dahil gusto ka niyang makita ulit. Nagpapadala si Andrew ng pera na galing sa ama mo at inipon ko ang lahat ng iyon para sa kinabukasan mo, Sol at alam kung gagamitin mo ang pera sa tamang paraan.

Kung ako ang papipiliin, ikaw pa rin ang gusto kong makasama sa susunod na buhay at wala na akong hihilingin pa. At para naman sa manliligaw mo, botong-boto ako kay Caleb. He will love you, the way I give my love for you.

Wala ng mas papantay pa sa lalaking handang isugal ang kanyang buhay para lang protektahan ka. Siya lang ang naiiba sa lahat ng manliligaw mo at mas lalo ko pa siyang hinangaan dahil kahit alam niyang wala siyang pag-asa sa 'yo ay gagawin niya ang lahat para lang mapasaya ka. Wala ng mas hihigit pa sa pagmamahal na kaya niyang ibigay sa 'yo.

Ikaw na rin ang magpatuloy ng pangarap ko at iangat mo ang pangalan mo para makamit ang tagumpay. Alam kong hadlang ang kahirapan, pero para sa 'yo, walang mahirap na hindi mo kayang lampasan. Hindi madali ang gagawin kong pag-iwan sa 'yo at alam kong malaking lamat ito na uukit diyan sa puso mo. Mas pipiliin kong maging makasarili ngayon kahit labag sa kalooban mo, kung ito naman ang paraan para makahinga ka sa mundong naging maramot sa iyo.

Paalam, Anak.

I sobbed.

Tuloy-tuloy ang pag-agos ng luha sa mga mata ko pagkatapos itong basahin. Para akong unti-unting nadudurog habang hawak-hawak ang lukot na papel. It was something that triggered inside me—and I wasn't prepared for that moment.

My chest tightened as I struggled to process the flood of feelings overwhelming me.

Tila ba isang napakalaking pader ang tumutukod sa pagitan ko, at sa bawat saglit, 'yung pagkabigla at sakit na nararamdaman ko ngayon ay tila lalong lumalalim.

Para na naman akong isang bulaklak na dahan-dahang pinipitas. Iyong ugat na dapat na bumubuhay sa akin ay siyang sumusugat pailalim sa aking balat hanggang sa hindi ko na kaya pang tiisin 'yung sakit—kahit gaano pa kasakit ang bawat paghulog sa lupa ng mga talulot ko ay palagi itong mag-iiwan ng bakas na hindi ko na kaya pang tanggalin o kalimutan—as if the pain was already engraved in my heart.