27. Bölüm: Görünmezlik zırhı

11.2K 1.2K 3.3K
                                    

***

OY VE YORUMLARINIZI EKSİK ETMEYİN, SEVİLİYORSUNUZ!

***

İTHAF:

İthaflar sana geliyor; aDropOfHope (: Nice mutlu yıllara! 

***

«⸻ Ο ίμβριος ⸻»

"Hemen çekilmek istediğimde ondan,

kendimi cesaretlendirip kaçmak istediğimde,

ah, beni anında yine ona döndürmekte

gittiğim bütün yollar..."

Johann Wolfgang Von Goethe

Johann Wolfgang Von Goethe

Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.

***

◃ ◂ ◅ Ίμβρος ▻ ▸ ▹

18 Kasım 2039 - Gökçeada

Gökçe, eve girdiğinde gözleri ağlamaktan kan çanağına dönmüştü. Bitkin halde antreden geçip merdivenlerin başına geldi, adımlarını üst katın merdivenlerine yönlendirdiği sırada ise babasının salondan gelen öfkeli sesini duydu.

"Gökçe, buraya gel!"

Süreyya, kocasını sakinleştirmeye çalışıyordu. "İsmet, ne konuştuk biz seninle? Bi' sakin ol önce!"

Gökalp, babasıyla hemfikirdi. "Yok anne, bu iş böyle olmaz. Ben artık abisi olarak-..."

"Sen karışma Gökalp!" diyerek itiraz etti İsmet. Salondan çıkıp koridora doğru hızlanmıştı. "Ben babası olarak-..." Gökçe'nin yüzünü görünce cümlelerini tamamlayamadı. "Gökçe! Ne oldu kızım, ne bu hal?!"

"Yok bir şey."

"Var bir şey, var..." dedi Gökalp, imayla. "Neredeydin sen dün gece?!"

İsmet, oğluna çıkıştı. "Sen bi' dur Gökalp!"

Süreyya, ikisine aldırmadan kızının yanına geldi. "Yavrum ne oldu? Neden ağladın sen bu kadar anneciğim?"

Gökalp tekrar atıldı. "Vicdan azabından ağlamıştır belki! Anamı, babamı, abimi nasıl ayakta uyuttum diye içi sızlamıştır! Şule'de kalmışmış! Yalana bak! Senin o-... O arkadaşın var ya, dün gece o mekan senin bu mekan benim geziyordu. Dedim, Gökçe nerede? Hani sende kalacaktı? Salağım ya ben, evde o diyor, başı ağrıyormuş, çıkmadı diyor bana... Anneme de film izliyoruz yazmışsın... Ben görmesem Şule'yi dışarıda, haberimiz olmayacak hiçbi-..."

İmrozluHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin