ALTIN KADEH

4. Akgül Ailesi

Ben geldiiimm!!! Yine erken geldim tabii (:

Bölüm attığım zaman bildirimleri düşmüyormuş🥹 Bunun nedenini bilen var mı? Çözüm bulalım acilen, nasıl bölüm geldiğinde habersiz kalırsınız????🫠🫠

Ayrıca tiktok açtım... Oraya da uğrarsınız bence arada...

Aydilge- Sade Şarkı

Keyifli okumalar!!

✨

*31 Ocak 2024/ 11.53*

Elimdeki son valizi arabanın bagajına koyduğumda üzerimde hissettiğim bakışlara karşılık verdim. Kadir bey, yani öz babam onlara evet dememin ardından fazla beklememiş ve beni eşyalarımı hazırlamamı söyleyerek abimin yanında bırakmıştı. Ailesinin aksine onunla ayrı bir konuşma geçirmiştik.

Abim gitmeden sizin yanınıza gelemem demiştim açıkça. Abim askerdi ve her daim gelemiyordu. Şimdi gelmişken onu bırakmak istemiyordum. Gidene kadar dizinin dibinde durmak ve gerekirse onu darlamak istiyordum. Bu yüzden beni anlayışla karşılamıştı Kadir bey.

Buraya gelmeden ve arabaya binmeden önce evin önünde günaydınlaştıktan hemen sonra ise anlaşalım demiştim sanki bir oyunun içindeymişiz gibi. Birbirimize yabancıyız, illaki zorlanacağız ancak bir ay sonra kendimi sizin yanınıza ait hissetmezsem gideceğim demiştim. İlk başta karşı çıksa da dün gece beynimde paragraf halinde hazırladığım cümlelerim onu ikna etmişti.

Kendisinden emindi, bir ay değil iki hafta sonra bile onlara ısınacağımı söylemişti. Ona gelişigüzel başımı sallamış ve arabaya binmiştim. Ona bu konuda inanmıyordum.

"Binmeyecek misin?" Bakışları yüzümde hala asılı kalırken başımı iki yana salladım. "Beni bekleyebilir misin? Onlarla vedalaşmak istiyorum."

Hayır, son kez kinimi üzerlerine kusup onlara vicdan azabı çektirmek istiyorum.

"Beklerim." Cevabı verdikten sonra arabaya bindiğinde bakışları bana döndü. Onu izliyor olduğumu gördüğünde kaşları çatıldı. Eliyle git işareti yaptığında başımı salladım ve o büyük kapıya ilerledim.

Simay Nazlı yoktu. Onunla henüz tanışmamış olan Yusuf abim eve girmek istemediği için onunla birlikte dışarı çıkmıştı. Bu yüzden konuşulacak her konu da daha açık olacaktım.

Çekinmeme gerek yoktu. Kimse beni yanlış anlamayacaktı, ne kadar her dediğimi yalanlayacak olsalar da doğruyu söylediğimi içten içe bileceklerdi.

Elimi kaldırdım, nazik olmaya çalışarak yavaşça vurdum kapıya. Hadi ama, beni son kez göreceklerdi! Birazcık onlara kibar Naz'ı hatırlatmak boynumun borcuydu.

Kapı tam da beklediğim gibi Çınar tarafından açıldığında kocaman gülümsedim. "Merhaba ex abiciğim!" Onu yavaşça ittirdim ve içeri girdim. "Kusura bakma, öyle dikilmeseydin kesinlikle ittirmezdim." Ona bakmadan salona ilerledim.

Onun hemen arkamdan gelen adım seslerini duyuyordum. Öyle ki salona girdiğimiz ilk anda, "sen hâlâ gitmedin mi?" diyerek kızan Barın'a, "abi." demişti uyarıyla.