ALTIN KADEH

26. Yeni Öğrenci

Merhabalar ben geldiiim!!!! Nasılsın demeyeceğim, umarım iyisindir, olmayana anne terliği?????

Ya ben fantastik kurguların ipini biraz kaçırdım ya da tüm dünyaya depresyona girmesi için oyunlar oynanıyor... Yoksa bir gün önce gayet neşeli olan ben şu an depresyona giriyor gibi hissetmezdim???

Her neyse, dünya bir gün o da bugün mottosu ile hayata tutunarak gidelim bakalım.

Olası- Vazgeçmek Boşuna

Keyifli okumalar!!!

🎀

Düşman dediğin sana uzak yerden gelmez. Bizzat aynı masada oturduğun, anılarını paylaştığın, dost dediğin kişidir düşman. Oysa dost demişsin, ne kadar zıt düşmanla değil mi?

Değildi. Konu içinde bulunduğumuz hayatsa, kesinlikle değildi. Kanlı bıçaklı olduğun düşmanın dost, dostun sandığın düşmanın çıkıyordu.

Nazlı ne dosttu ne de düşman. O sadece aynı kaderi yaşadığım bir insandı. Aramızda şanslı olandı, sevilendi, özlenendi. Bunun ona getirdiği anlamsız duyguları umursayarak ona düşman olacak değildim.

Benimle aynı sürede ve benden sadece birkaç gün önce bu eve gelmiş, bu evde yaşamıştı. Benden nefret ediyor gibi durması normaldi, bu evin duvarları dile gelse bana nefretlerini haykırırdı, öyle bir meseleydi.

Nazlı'nın odasındaydık. Hiç utanmadan yatağının üstüne yayıldığımda karşımda duran abi kardeşi izliyordum. Nazlı'nın öfkesinin nedenini anlamış değildim ancak evin hepsi bana nefret beslerken onun da iyi duygular beslemeyeceğinin elbette ki farkındaydım.

Ayrıca İso'nun söylediklerini unutmamıştım. Benim hakkımda insanlara anlattığı şeylerden dolayı Pars'ın ona bağırıp çağırdığını da. Neyse, bunlar önemli meseleler değildi.

"Bana ulaşmak istiyorsan arasaydın, abi!" kaşlarını çatmış, son derece ciddi olan yüz ifadesiyle abisine bakıyordu. Yaman da onun gibi kaşlarını çatmış, kardeşine muhtemelen aynı duygularla bakıyordu. Göz bebeklerine bile yerleşen tek bir duygu tanıdıktı. Özlem. Onu, biricik kız kardeşini özlemişti. "Onu yanında nasıl getirirsin?! Arasaydın yanına gelirdim!"

İstemsizce kıkırdadım. Yaman'ın kendisi için geldiğini sanıyor olması komiğime gitmişti.

Kıkırdamam onu rahatsız etmiş gibi öfkeli bakışları bana döndü. "Komik bir şey mi var?"

Rahatımı hiç bozmadan, yüzümdeki alaylı gülümseme ile başımı salladım. "Sırf ben yakalanmayayım, başım derde girmesin diye arkamdan gelen abinin senin için geldiğini sanıyor olman biraz komikti."

"Naz." Yaman'ın uyarırcasına çıkan ses tonuna kocaman sırıttım.

"Sustum," ağzıma fermuar çeker gibi yaptım. "Siz utanmayın, ne olur devam edin abi kardeş hesaplaşmanıza."