Simpleng Probinsyana of mr. Billionaire

𝓒𝓱𝓪𝓹𝓽𝓮𝓻 60

ANGELA POV:

  Isang linggo na ngayon ni Kiarra sa hospital pero hindi pa rin siya nagigising...

Ilang beses ko rin siyang kausapin para magising na siya..Ako na ang laging nagbabantay dito dahil talagang ayaw na ni Devin ang dumalaw...

  Simula ng maconfine si Kia ay iyon din ang huling pagpunta ni Devin dito...

   Galit siya kay Kia,, siya ang sinisisi ni Devin kaya halos ayaw na niya itong makita pa..

Depress pa rin si Devin pero binaling niya yun sa pagtatrabaho... bahay trabaho bahay lang ang routine nya..

  Bumalik siya ulit sa dating Devin bago sila nagkakilala ni Kia,,at mukhang mas malala pa siya ngayon...

  Lagi daw siyang naninigaw sa companya.. Laging galit,,mainitin lagi ang ulo...

  Pati si Devon ay hindi na niya masyadong kinakausap pa... Awang-awa ako sa anak ko pero wala akong magagawa dahil nagmatigas na si Devin..

  Hinahaplos ko ang kamay ni Kia,,habang pilit na pinapangiti ko ang sarili ko...

Maayos na si Kia.. wala na ang mga pasa niya.. nagiging okay na rin ang braso at tiyan nya...

"Kia anak,,wake up na plssss... Pasensya ka na ha?? kapag sa paggising mo ay malaki na ang nagbago.. Si Devin, hindi na siya ang Devin na minahal mo at napabago mo... mas malala na siya ngayon.. Sorry kung hindi namin kayang buksan ang puso't isip nya sa naging sitwasyon nyo" umiiyak kong bulong habang hawak ang kamay niya..

"h-ha???!! Kia !! Anak,gising ka na??" maya-maya ay bulalas ko dahil gumalaw na ang kamay ni Kia.. 

Kaya tumawag ako sa nurse station para ipaalam na gising na si Kia..

"tita??" mahina nyang saad..

"ok nak.. ako to.. musta ka na??"

"ayos lang po ako,,"

"may masakit ba sayo??"

  "wala po!"

   Pumasok naman ang doctor  at sinuri na si Kia at ayos na nga daw siya.. Bukas pwede na daw siyang umuwi..

  "tita yung baby ko po pala??" agad niyang tanong pagkaalis ng doktor..

  Kinabahan ako na ewan... hindi ko alam kung paano ko ba sasabihin sa kanya??

   Natameme lang ako,nag-iisip kung paano simulan...

"tita??? kumusta po ang baby ko??" ulit niya

  "wala na and its because of you!" napakalamig na boses ang sumagot kay Kia...

   It's Devin!!

Wala siyang kahit na anong expression sa mukha...

"w-what??? nagsisinungaling ka lang!!" umiyak na si Kia habang habang naka hawak sa tiyan niya..

"the baby is gone!! because of you!! you killed the baby!!" mahina ngunit madiin na bulyaw ni Devin

   Tahimik lang akong nakamasid sa kanila habang umiiyak na din..

"noooo.... Hindi!!!! at hindi ko siya pinatay!!huhuhu"

"kung hindi ka umalis at tumakas hindi mangyayari yan!!"

"Devin... Bakit mo sinisisi sakin yun?? hindi ko gustong mangyari yun sa baby natin.." umiiyak pa rin si Kia

" You know that you're still in danger!! but you scaped!! d*mn it!!"

  "hindi ko ginusto to..babe.. huwag mo namang isisi sakin ang pagkawala ni baby... mahal ko si baby at hindi ko gugustuhing mapahamak siya!!"

"but you did!! and don't call me that again!!"

"what do you mean??"

  "we're done!!" saad ni Devin bago pabalibag na sinara ang pinto...

"Deviiinn noooo!!!" habol pang sigaw ni kia pero wala na talaga si Devin

  Agad ko namang niyakap si kia... Naaawa ako sa kanya.. Dahil sa anak ko kaya siya nahihirapan ngayon...

"tita....Bakit siya ganun??? hindi ko gustong mawala si baby!!huhuhuhu"

  Nag-iiyakan lamang kami ni Kia habang kinocomfort ko siya... Dahil paati ako,nasasaktan sa sitwasyon niya..

ARRA POV:

  Tahimik akong umiiyak dahil nakatulog si tita sa isang bed ..

   Nagbago na sya!! Dahil nawala ang baby namin sa akin niya sinisisi ang pagkawala ni baby... Napakasakit!!! huhuhu 

  Para na akong mamamatay... Durog na durog na ang puso ko... 

Nawala na nga si baby pati ba naman si Devin mawawala na din sakin???

  Hindi ko kaya.. Hindi ko na alam ang gagawin ko... Doble ang sakit na nararamdaman ko...

   Ang dalawang taong importante sakin sabay na nawala sakin...huhuhu paano na ako ngayon??

  Hindi ko alam kung paano pa ako babangon..

Feeling ko patay na rin ang puso ko...  Ang sakit!!! sobra!!!

  Umiiyak lang ako dahil wala akong mapagsabihan ng mga nasa loob ko...

Ayoko kay tita magsabi dahil alam kung marami na din siyang  pinagdadaanan...

   Ano nang gagawin ko bukas?? anong mangyayari sakin???

  Sana pati ako nawala na din...

  Nawala na ang parents ko.. nawala ko din ang anak ko... Pati si Devin,mawawala ko na din...

   Gusto ko lang mawala na din... Wala na akong silbi pa... Lahat na sila iniwan ako!! Sana pati ako,,nasama na kay baby...

   Kung ganitong buhay lang din ang haharapin ko sa paggising ko...

Paano pa ako magpapatuloy sa buhay kong walang-wala na ako???

   Im so miserable now!!! Those pain are killing me inside!!