Rodzina Monet

Telefon

                                                                            Hailie

Obudziłam się z bólem głowy. Rozejrzałam się. Siedziałam w tym samym vanie. Mój oddech przyspieszył. Co się dzieje? Mój porywacz siedział na fotelu kierowcy z przodu. Postanowiłam zadziałać. Przeskanowałam auto wzrokiem. Poszukiwałam ostrego przedmiotu. Nic nie znalazłam.

-Nie szukaj niczego bo niczego nie znajdziesz- zaśmiał się kierowca. Spojrzał na mnie w lusterku- Nikt cię nie znajdzie. Lepiej pożegnaj się ze stanami.

Zamarłam. Wywozi mnie ze stanów? Musiałam działać szybko. Zignorowałam go i zamknęłam oczy. Myślałam nad wszystkimi dostępnymi opcjami. Wymyśliłam plan.

-Muszę do toalety- wypaliłam i się zaczerwieniłam

-No i?

-Wysadzi mnie pan tu przy lesie? Proszę. Źle się czuję.- udałam że mnie mdli.

Facet westchnął ostentacyjnie i burczał coś pod nosem. Zaparkował przy lesie i dał mi wysiąść. 

-Nie waż się uciekać bo wiesz co się stanie- warknął i pokazał mi broń. Kiwnęłam głową.- Pójdziesz tam- wskazał najbliższe krzaki- i nie wymyślaj nic bo strzelę.

Powiedział i się odwrócił. Przynajmniej dał mi prywatność. Podreptałam w stronę ów krzaków i załatwiłam swoje potrzeby. Rozejrzałam się. Jak ucieknę, to nie przeżyję tu trzech godzin, jest tak zimno. Chyba jestem daleko od domu, i nie wiem gdzie są teraz chłopcy. Podeszłam po cichu do jakiegoś drzewa.

-Już?- niecierpliwił się porywacz.

-Jeszcze chwila!- krzyknęłam udając wymioty.

Podeszłam cichutko do konaru. Przyłożyłam do niego więzły i zaczęłam powoli je piłować. Po chwili poczułam że sznur puścił. Uśmiechnęłam się do siebie i wróciłam do swojej roli. Chowając ręce za siebie zaczęłam kaszleć (udawałam) i pisnęłam słabo ,,już,,. Mężczyzna mruknął coś w stylu ,,wreszcie,, i wpakował się do auta. Ja tak samo, tyle że usiadłam jak najdalej od niego. Przez następne pół godziny siedziałam cichutko i grzecznie, aż się zatrzymaliśmy. Czy to już koniec trasy? Zaczęłam się martwić bo to psuło mój plan. Na szczęście facet wyskoczył z auta by pogadać z jakimś innym gościem. To moja szansa! Szarpnęłam ręce, a sznur od razu puścił. Wyciągnęłam z rękawa telefon i z prędkością światła odpaliłam naszą grupkę. Ale.... Co mam napisać? Ratunku? Pisz nie gadaj -skarciłam się

                                                      Czat Rodziny Monet

HAILIE: Pomóżcie proszę. Siedzę związana w vanie z jakimś gościem, ledwo co zostawiłam sobie telefon, a on chce mnie wywieść za stanów! POMOCY!

                                                                   Hailie

Stukałam w klawiaturę jak szalona. Nikt nie odpisał. Schowałam komórkę z powrotem do rękawa. Czekałam aż zawibruje. Nie zawibrował. Obcy facet wsiadł do auta. Przeszył mnie podejrzliwym spojrzeniem po czym usiadł za kółkiem i odpalił wóz. Ruszyliśmy w dalszą drogę.  Mój porywacz znów przyłożył mi tą szmatę do buzi i nosa. Straciłam nadzieję. Nawet się nie wyrywałam. Nie chcąc tego najbardziej na świecie, zasnęłam.

                                                           POV: Dylana

Jechałem najszybciej jak się da. Za nami jechali Vince i Will. Byłem tak wkurwiony że się nie odzywałem tylko kląłem pod nosem. Jechaliśmy od czterech godzin, a i tak Hailie była coraz dalej od nas. Nagle zawibrował mi telefon. Shane przejął go od razu. Zerknąłem na niego wkurzony, ale cały mój gniew uleciał gdy zobaczyłem jego minę.