Gemilerinin büyüklüğü Mavi Yıldırım Deniz Gök Gemisinin iki katıydı, güvertede neredeyse yüz korsan vardı.
Üstüne üstlük üç Hükümdarları vardı.
Birisi ─ az önce konuşmuş olan korsan─ gümüşler içerisinde bir erkekti. Onun yanında da yüzünde siyah bir örtü olan bir kadın vardı. Gözleri su kadar sakin gözüküyordu.
Ancak, ikisi de Metal Üçgen Korsanlarının gerçek lideri değildi.
Geminin üstünde, metalimsi bir his yayan büyük, canavar-derisi kıyafetler giymiş, mor yüzlü bir erkek vardı. Boynunda paslı bir metal üçgen sallanıyordu.
“Etrafını sarın!”
Mor yüzlü erkek güldü.
“Metal Üçgen Korsan Kaptanı, bu balina benim tarafımdan öldürüldü. Yine de kalp kan özü hariç her şeyi size bırakabilirim.” dedi gömlek giyen Elder.
Teke tek olsalar balinanın vücudundan vazgeçmezdi. Ama şu an durum onun için çok kötü gözüküyordu. Düşmanı üç Hükümdardı, yanındaki iki genç yalnızca ayak bağı olacaktı.
“Hahaha, Gan Bulut Köşkünün Üçüncü Elderi, neler olduğunu anlamıyorsun gibi gözüküyor. Burası Gan Bulut Köşkünün bölgesi değil. Bu taraftaki okyanus benim bölgemdir.”
Metal Üçgen Korsanlarının kaptanı kahkaha atarak kükredi.
“Ne istiyorsun?”
Elderin yüz ifadesi kararmıştı.
Gan Bulut Köşkü etraftaki en kuvvetli güçlerden biriydi; bir buçuk yıldız seviyesine ulaşmışlardı.
Metal Üçgen Korsanı, elderi biliyor olsa da, umursamıyor gibi gözüküyordu. Sınırsız okyanus korsanların ve canavarların bölgesiydi.
İki yıldızlı bir tarikattan olmadıkları sürece, Metal Üçgen Korsan Kaptanı düşmanlarından korkmazdı.
“Hehe, ne mi istiyorum? Burası Metal Üçgen Korsanlarının bölgesi. Her şey benim.”
Metal Üçgen Korsan Kaptanının yüzünde alaycı bir ifade belirmişti.
“İhtiyar, eğer hayatına önem veriyorsan, siktir git, o zaman belki seni canını bağışlamayı düşünebiliriz.”
Gümüşler içindeki erkek güldü.
“Saçmalık!”
Gömlek giyen elderin yüzü çirkinleşmişti. Öfke içerisinde titremeye başlamıştı. Karadayken, eğer yağmur isterse, yağmur olurdu. Eğer rüzgar isterse, rüzgar olurdu. Tüm normal Küçük Çekirdek Köken Alemi Hükümdarlar ona karşı saygılıydı.
