Ch6: ស្លាកស្នាម ❤️‍🩹

2.4K 154 17
                                    


ក្រោយហេតុការណ៍នោះកើតឡើង ក្រុមណាយរបស់ព្រះអង្គក៏ត្រូវបានប្រជាជនលើកតម្កើង និងគោរពស្រលាញ់លើសដើម។ អ្នកនៅទីនេះ ស្ញប់ស្ញែងមនុស្សខ្លាំងពូកែខ្លាំងណាស់ ម្នាក់ៗក៏ចង់តែចូលទៅរាប់អានពួកគេ មិនលើកលែងសូម្បីតែសម្ដេចដែលពេលនេះគាត់កាន់តែចង់ឲ្យថេយ៉ុងចូលទៅជិតពួកគេជាពិសេសគឺជេខេម្នាក់នោះ។
"ថេយ៉ុង! ថ្ងៃមុនគេបានជួយជីវិតកូន ថ្ងៃនេះកូនគួរតែទៅអរគុណគេបន្តិចទៅ ហើយកុំភ្លេចអញ្ជើញគេមកកម្មវិធីពួកយើងថ្ងៃស្អែកផង"
នោះជាសម្ដីតែប៉ានាយ មុនដែលចេញពីផ្ទះដើម្បីធ្វើដំណើរទៅរកអ្នកដែលល្បីថាជាវិរបុរសរបស់គ្រប់គ្នា។
"គេនៅទីនេះហេស?"
ដំបូងនាយស្មានថាពួកគេជួលអគារស្នាក់ថ្លៃៗ ចាយវាយលើប្រាក់ខែរដ្ឋប៉ុន្តែតាមពិតគេមករស់នៅកន្លែងដែលធ្លាប់បោះបង់នេះសោះ។
"រៀបចំបានស្អាតគ្រាន់បើ"
នៅទីនេះមិនមែនមានតែគ្នាគេ៤នាក់ តែនៅមានកូនក្រុមរបស់ពួកគេជាច្រើននាក់ទៀតដែលស្នាក់នៅទីនេះ។
"ស្មានថានរណាតាមពិតគឺជាម្ចាស់តូចសោះ"
"លោកគឺមីនឃ្យូ?"
"បាទ"
"ខ្ញុំយកថ្នាំខ្លះមកឲ្យក្រុមពួកលោក ហើយចង់មកអរគុណរឿងកាលពីថ្ងៃមុនផង"
រាងតូចញញឹមផ្អែមដាក់ពួកគេធ្វើឲ្យអ្នកដែលនៅជុំវិញនេះភ្លឹកនឹងសម្រស់នាយគ្រប់គ្នា សឹងតែភ្លេចដកដង្ហើម។ មុខមាត់ស្រទន់ ស្បែកសចែងចាំងដូចបណ្ដូលចេក ជាពិសេសក្លិនក្រអូបចេញពីខ្លួនប្រាណរបស់គេ អ៊ីចឹងតាសបានជេខេលង់ណាស់។
"បាទ! អរគុណចំពោះថ្នាំនេះ"
ធម្មតាក្រុមនាយមានតែអ្នកប្រយុទ្ធ ទោះមានអ្នកព្យាបាលក៏មានតែកម្រិតទាបៗ ដូចនេះកាលដែលបានថ្នាំពីពេទ្យទេវតាដូចជាម្ចាស់តូចគឺពិតជាសំណាងណាស់។
"កំពុងរកមើលជេខេឬ? គេនៅខាងលើ អ្នកប្រុសអាចឡើងទៅជួបគេបាន"
ជេយ៉ុនស្ដីប្រាប់ពេលឃើញអ្នកម្ខាងទៀតធ្វើឡេមឡឺមដូចកំពុងតែរកនរណាម្នាក់ ទើបនាយបោះតម្រុយប្រាប់គេតែម្ដងទៅ។
"គឺខ្ញុំ... អរគុណហើយដែលលបានប្រាប់"
ថេយ៉ុងព្រមឡើងទៅរកគេតាមការណែនាំ ព្រោះបានតាំងចិត្តហើយថាខ្លួននឹងបញ្ជាក់ការពិតពីគេឲ្យច្បាស់ កុំឲ្យខ្លួនចេះតែគិតច្រើនហើយសុបិន្តអាក្រក់ពីរឿងនោះទៀត។
"ឯងកំពុងបញ្ជូនចំណីចូលមាត់ចចកហើយដឹងទេ?"
"តែចចកនោះជាមិត្តពួកយើង"
អ្វីដែលជេយ៉ុនធ្វើព្រោះដើម្បីតែមិត្តខ្លួនប៉ុណ្ណោះ។ ពួកនាយសុទ្ធតែធ្លាប់ឃើញការឈឺចាប់របស់គេ ទើបជ្រើសរើសស្ដាប់និងគាំទ្រគំនិតសងសឹកគេដោយពីខ្វល់ពីអ្វីទាំងអស់។
"យើងនៅតែមិនដាច់ចិត្តឃើញអ្នកប្រុសថេយ៉ុងត្រូវគេធ្វើបាប"
"កុំទើបតែជួបគេប៉ុន្មានថ្ងៃហើយចិត្តទន់ ក្បត់មិត្តខ្លួនឯងឲ្យសោះ"
"ហ៊ើយ! ដឹងហើយៗ"
គ្រាន់តែឡើងទៅដល់ជាន់ខាងលើ ថេយ៉ុងក៏ចាប់អារម្មណ៍នឹងបន្ទប់ធំទូលាយដែលបំពាក់ដោយអាវុធគ្រប់ប្រភេទ ហើយនៅទីនោះដែរ នាយក៏ឃើញអ្នកដែលខ្លួនចង់ជួបកំពុងឈរបែខ្នង ប្រលែងល្វែងលើបង្អួតស្មាធំទូលាយ។
"នរណា?"
ទោះដឹងថាគេសួរមកនាយ តែនាយស្ដីលែងចេញព្រោះកំពុងអ៊ុតមើលថាបើគេបែមុខមក នាយនឹងអាចឃើញស្នាមនៅលើដើមទ្រូងគេឬមួយក៏អត់ទេ។
"អ៎ គឺម្ចាស់តូចទេហេស?"
រាងស្ដើងបង្ហាញទឹកមុខអស់សង្ឃឹមក្រោយគេទាញអាវមកពាក់យ៉ាងរហ័សរកតែនាយតាមមើលមិនទាន់។
"ម្ចាស់តូច?"
"ខ្ញុំ... ខ្ញុំចង់មកអរគុណលោករឿងកាលពីថ្ងៃមុន"
រវល់តែចាប់អារម្មណ៍ចង់មើលដើមទ្រូងរបស់គេ នាយតូចក៏ភ្លេចខ្លួន មិនដឹងថាគេដើរមកជិតតាំងពីពេលណា។
"មានតែប៉ុណ្ណឹងទេហេស?"
"គឺ..."
"អង្គុយចុះ ផឹកតែសិនទៅ"
ពេលដែលគេអង្គុយចុះចាក់តែឲ្យនាយ នាយក៏ធំក្លិនចម្លែក ជាក្លិនដែលធ្លាប់ស្គាល់ទើបព្រមនឹងគេ ទាញពែងតែមកផឹកទាំងភ្ញាក់ផ្អើល។
"មានរឿងអីចង់និយាយជាមួយខ្ញុំទៀត?"
អ្នកកំលោះលួចញញឹមចុងមាត់ពេលឃើញសកម្មភាពរបស់គេ តែបែធ្វើជានិយាយបន្លប់ បង្វែរប្រធានបទ។
"ស្អែកនេះ សម្ដេចប៉ាចង់អញ្ជើញលោកនិងមិត្តទៅកម្មវិធីជប់លាងនៅផ្ទះរបស់ពួកយើង"
"ហេតុអីត្រូវហៅពួកយើងដែរ?"
"សម្ដេចប៉ានិងចៅហ្វាយក្រុងផ្សេងទៀតចង់ជួបពួកលោក គ្រប់គ្នាកោតសរសើរស្នាដៃលោកណាស់"
តាមចិត្ត នាយមិនត្រូវមកនិយាយផ្អែមល្ហែមជាមួយគេនោះទេ តែព្រោះសម្ដេចប៉ាចង់មានទំនាក់ទំនងល្អជាមួយគេ ទើបនាយព្រមដាក់ទុន។
"ចុះម្ចាស់តូច?"
"ខ្ញុំយ៉ាងម៉េច?"
"ចង់ឲ្យខ្ញុំចូលរួមទេ ក្រែងនោះជាខួបកំណើតម្ចាស់តូចហេស?"
"ម៉េចក៏លោកដឹង?"
ថ្ងៃកំណើតសំណព្វចិត្តទាំងមូលរឿងអីថានាយអាចភ្លេចបាន។
"លឺតាមគេតាមឯង"
គេប្រាកដជាស្គាល់នាយ មិនអ៊ីចឹងមិនចាំថ្ងៃកំណើតនាយច្បាស់យ៉ាងនេះទេ ហើយនៅមានតែមួយពែងនេះទៀត វាដូចជា...
"ហេតុអីសម្លឹងខ្ញុំមិនដាក់ភ្នែក?"
"គ្មានទេ"
"ប៉ុន្តែខ្ញុំបានឃើញ! សម្លឹងធ្វើដូចខ្ញុំមុខដូចសង្សាចាស់ម្ចាស់តូច?"
"តែផ្ដាស! គេមិនត្រូវជាអីនឹងខ្ញុំ!"
និយាយដល់មនុស្សម្នាក់នោះថេយ៉ុងក៏តម្លើងសម្លេងស្រែកបដិសេធទាំងមិនគិតច្រើន តែមានដឹងទេថាចម្លើយមួយនេះកាន់តែធ្វើឲ្យគេកាន់តែចិត្តដាច់ នឹកចង់សម្លាប់នាយទាំងរស់។
"អ៊ីចឹងសុំទោស ដែលយល់ច្រលំ"
នៅសុខៗគេក៏ប្រែជាខឹងសម្បារ ងើបបែខ្នងដើរចេញលែងនិយាយជាមួយទើបនាយតូចចង់ទាញគេមកឲ្យបែមករកវិញតែបែជាជ្រុលដៃទាញអាវគេឲ្យរបូតឡេវអស់។
"អុ៎ ខ្ញុំគ្មានចេតនា..."
នាយនឹកចង់សុំទោសដែលធ្វើឲ្យអាវរបស់គេរហែកតែពេលគេបែមកនាយក៏និយាយលែងចេញពេលបានឃើញដើមទ្រូងខាងឆ្វេងគេពេញៗភ្នែក។
"ម៉េចនឹងអាចទៅ?"
កាលពីយប់នោះ នាយឃើញច្បាស់ណាស់ថាលើនេះមានស្លាកស្នាមតែពេលនេះបែមកឃើញស្នាមសាក់រញ៉េរញ៉ៃទៅវិញ។
"បើចង់មើលដើមទ្រូងរបស់ខ្ញុំណាស់ ម៉េចមិនប្រាប់តាមសម្រួល ចាំបាច់ហិង្សា?"
"មិនមែនទេ! ខ្ញុំគ្រាន់តែចង់បញ្ជាក់រឿងមួយប៉ុណ្ណោះ"
"រឿងអី?"
"គឺខ្ញុំ... ខ្ញុំយល់ច្រលំលោកជាមួយមនុស្សម្នាក់"
"មានមនុស្សស្រីច្រើនណាស់ប្រើស្ដាយនេះដាក់ខ្ញុំ ខ្ញុំម៉េចនឹងអាចជឿសម្ដីម្ចាស់តូចបានទៅ?"
ថេយ៉ុងខាំមាត់សម្លក់គេស្លែពេលស្ដាប់លឺសម្ដីមានអំនួតចេញពីមាត់គេ។ ដឹងហើយថាគេស្រីច្រើនកៀរនឹងជើង តែមិនចាំបាច់អួតដល់ថ្នាក់នេះទេ។
"ទុកចិត្តបាន! មនុស្សដូចជាខ្ញុំគ្មានគំនិតចង់ស្ទូចលោកទេ មិនសូម្បីតែគិត!"
ក្រោយថាឲ្យគេពីរបីម៉ាត់ហើយ ថេយ៍ក៏ប្រញាប់ត្រឡប់ទៅផ្ទះវិញ មិននៅយូរនាំគេគិតថានាយចង់ទាក់គេនោះទេ។
"ប្លែកណាស់! ហេតុអីក៏ខ្ញុំល្វើយយ៉ាងនេះ?"
រាល់យប់ នាយគេងមិនសូវលក់ទេតែថ្ងៃនេះបែរជាមានអារម្មណ៍ងងុយប្លែក មកដល់បន្ទប់ភ្លាមក៏ដាក់ខ្លួនគេងលក់ លែងដឹងខ្លួនអ្វីទាំងអស់សូម្បីតែបង្អួចក៏ភ្លេចបិទ។
"អាស... ហាស"
នេះជាអារម្មណ៍អី? ហេតុអ្វីក៏ខ្លួនប្រាណនាយល្ហល្ហេវ គ្មានកម្លាំងសោះអ៊ីចឹង? ហើយអ្វីដែលធ្វើឲ្យនាយពិបាកទ្រាំបំផុតគឺដើមទ្រូងពេលនេះដូចកំពុងតែត្រូវនរណាមកបឺតជញ្ជក់។
"អឹស នរណា... អឹម?"
បបូរមាត់ទន់ល្មើយដែលមិនធ្លាប់ត្រូវនរណាប៉ះពាល់ ពេលនេះបែរជាត្រូវជនមិនស្គាល់មុខចាប់ជញ្ជក់ខ្លាំងៗតាមចិត្តប្រាថ្នា។ ត្រូវគេលូកលាន់បែបនេះ នាយគួរតែស្រែក រើបម្រះតែផ្ទុយទៅវិញបែជាយល់ថាការប៉ះពាល់របស់គេធ្វើឲ្យនាយមានក្ដីសុខដែលមិនធ្លាប់ជួប។
"កុំ... កុំអី អាស"
ថេថេច្រម៉ក់ត្រូវគេចាប់ច្របាច់ពេញៗដៃ លុញទៅវិញទៅមករហូតធ្វើឲ្យម្ចាស់ខ្លួនស្ញើបហើបខ្នងផុតពីពូក។ បាតដៃក្រាស់នោះបន្តបំបោសអង្អែល រាងកាយនាយផងច្របាច់វាផងទាល់តែនាយដល់កំពូលជាលើកដំបូង។
មិនពិតទេ! នាយជាមនុស្សបរិសុទ្ធទាំងកាយទាំងចិត្ត ហេតុអីទៅប្រព្រឹត្តរឿងអនាចារបែបនេះទៅវិញ?
ប៉ុន្តែ... ប៉ុន្តែវាស្រួលណាស់ នាយមិនធ្លាប់ស្គាល់ក្ដីសុខមួយនេះទេ។
"អាក៎... អាស ហឹកៗ"
ថេយ៉ុងស្រែកថ្ងូររំពងពេញបន្ទប់ពេលម្រាមដៃរបស់គេចាប់ផ្តើមជ្រែកចូលចំណុចទន់ជ្រាយរបស់ខ្លួន។ ម្រាមដៃនេះមិនត្រឹមតែធំទេនៅវែងៗទៀតផង។ ក្ដីសុខមួយនេះកាន់តែធ្វើឲ្យនាងចង់ដឹងបើគេដាក់របស់ពិតចូល វានឹងស្រួលដល់កម្រិតណា។
"អាស សូមអង្វរដាក់ចូលមក ហាស"
"ក្រែងថាគ្មានគំនិតស្ទូចខ្ញុំនោះអី?"
សម្លេងដែលធ្លាប់ស្គាល់ធ្វើឲ្យរាងស្ដើងប្រឹងបើកភ្នែកធ្ងន់កណ្ដុកដើម្បីមកប្រឈមមុខនឹងគេតែអ្វីដែលនៅចំពោះមុខពេលនេះគឺ...
"គឺលោក... អឹម!"
និយាយមិនទាន់ចប់ផង គេក៏ចាប់សង្គ្រប់នាយសង្កត់នឹងពូកហើយថើបនាយសារជាថ្មីដែលរសថើបរបស់គេ វាបានធ្វើឲ្យនាយឈ្លក់វង្វេងម្ដងទៀតរហូតនៅស្ងៀមទ្រឹង បណ្ដោយឲ្យគេបំពានតាមចិត្ត។
ដឹងថាទង្វើនេះមិនល្អតែនាយនៅតែប្រឆាំងនឹងការប្រាថ្នាមួយនេះមិនបាន។ នាយវង្វេងអស់ហើយ មិនអាចគ្រប់គ្រងខ្លួនឯងទៀតទេ។

To be continued 💗

Admin មកបានតិចៗទេ 🥹 សង្ឃឹមថាអ្នកទាំងអស់គ្នាពេញចិត្តរឿងថ្មីមួយនេះ 😘😘

ស្អប់បងដល់ឆ្អឹង ❤️‍🔥 [ENDED ✅]Where stories live. Discover now