ស្អប់បងដល់ឆ្អឹង ❤️‍🔥 [ENDED ✅]

Ch15: ម៉េចមិនស្រែក?

រាត្រីកាលបានមកដល់គ្រប់គ្នាក៏ចែកជើងគ្នាទៅកន្លែងសម្រាករៀងខ្លួន ប្លែកអីតែថេយ៍ដែលគេងមិនលក់បក់មិនល្ហើយ នៅអង្គុយត្រម៉ង់ត្រម៉ោចពិបាកចិត្តគិតដល់រឿងកន្លងមក។ ត្បិតថាទំនាក់រវាងនាយនិងគេគ្មានមនោសញ្ចេតនាចិត្តនិងចិត្ត តែទំនាក់ទំនងផ្លូវកាយវាជ្រាលជ្រៅធ្វើឲ្យនាយមិនអាចបំភ្លេចបានព្រោះគេជាមនុស្សទីមួយដែលបានប៉ះពាល់នាយហើយក៏ជាមនុស្សទីមួយដែលធ្វើឲ្យនាយស្គាល់ការឈឺចាប់ នាយចង់បំភ្លេចគេហើយចាប់ផ្ដើមសាជាថ្មីតែបែជាមិនអាចធ្វើបានទាល់តែសោះ។
"ឯងមិនគួរត្រឡប់មកវិញទេ!"
គិតហើយ ថេយ៍ក៏ប្រញាប់ប្រមូលគ្រប់យ៉ាងដែលទាក់ទងនឹងគេមានទាំងផែនទីដែលគេឲ្យនិងបំណែកសម្លៀកបំពាក់ខ្លះៗដែលគេភ្លេចកាលនៅជាមួយគ្នាយកទៅដុតចោលឲ្យអស់មិនទុកសូម្បីបន្តិចហើយសង្ឃឹមថាពួកគេមិនជួបគ្នាទៀត។
~ក្រាក
សុខៗសម្លេងបង្អួចក៏បានបន្លឺឡើង ថេយ៍ខំតែគិតថាជាគេតែពេលក្រឡេកទៅបែជាមិនឃើញអ្វីទើបប្រញាប់ដើរទៅបិទបង្អួចយ៉ាងលឿនខ្លាចថាគេមករកទៀត។
"វិះទៅហើយ អុ៎"
នាយគិតថាអាចរួចខ្លួនចេញពីដៃគេហើយយប់នេះ តែពេលងាកទៅវិញក៏ប្រទះឃើញគេអង្គុយញញឹមយ៉ាងពឹសពុលនៅលើគ្រែរបស់ខ្លួន។
"ម៉េច... ម៉េចក៏ឯងហ៊ានមកទីនេះទៀត?"
ក្រែងគេបានចេញពីនេះជាមួយមិត្តគេហើយមិនអ៊ីចឹង ហេតុអីក៏បង្ហាញខ្លួននៅក្នុងបន្ទប់នាយ?
"អូនគិតថារវាងយើងចប់ងាយៗហេស?"
"យើងមិនត្រូវការអ្វីពីឯងទៀតទេ ហើយរឿងទាំងប៉ុន្មានដែលឯងបានធ្វើដាក់យើងក៏យើងមិនយកទោសពៃទៀតដែរ ឯងឆាប់ចេញទៅ អា៎"
ទោះនាយតូចប្រឹងរៀបរាប់យ៉ាងណាក៏គេមិនព្រមស្ដាប់ដែរ នៅតែប្រើចរិតពាល ប្រើកម្លាំងចាប់នាយជាប់ទាល់តែបាន។
"បើចង់រួចគ្នា យប់នេះអូនគួរតែព្រមបម្រើបងតាមសម្រួល"
"អត់ទេ កុំអី! យើងចប់គ្នាហើយ ឯងដោះលែងយើងទៅ!"
"ម្ចាស់តូចកំពុងអង្វរបងហេស?"
ឃើញសភាពរាងតូចដែលមើលមកនាយដោយប្រើភ្នែកម៉ក់ៗ រលីងរលោងទឹកភ្នែក ចង់យំផងអីផង នាយសង្ហាក៏អស់សំណើចណាស់ដែរ។ គេមិនចង់ឲ្យនាយប៉ះពាល់ដល់ថ្នាក់ហ្នឹង?
"ឯងចង់បានអីទៀត? ឯងបានធ្វើបាបមិត្តយើង បំពានយើងក៏រួចអស់ហើយដែរ នៅចង់បានអីទៀត ប្រាប់មក!"
មិត្តនាយខ្លះស្លាប់ ខ្លះក៏ក្លាយជាមនុស្សរុក្ខជាតិហើយមិត្តភាពខ្លួនជាមួយនឹងជូរី អេណាក៏រង្គោះរង្គើព្រោះតែគេ តើគេនៅមិនពេញចិត្តទៀតហេស?
"ប៉ុណ្ណឹងវានៅស្ទើរផង! អូននិងពួកគេរួមដៃសម្លាប់បង ធ្វើឲ្យម៉ាក់បងពិបាកចិត្ត ឈឺកាន់តែធ្ងន់ដល់ថ្នាក់បាត់បង់ជីវិត។ បងគ្រាន់តែសងសឹកនូវទង្វើអស់នោះវិញប៉ុណ្ណោះ"
ថេយ៍គ្មានចេតនាចង់ធ្វើបាបផ្លួវចិត្តម៉ាក់គេនោះទេ តែនាយមិនដែលដឹងថាម៉ាក់គេឈឺធ្ងន់ដល់ថ្នាក់នេះឡើយ។
"ឲ្យយើងសងបែបណាទៀត ទើបឯងព្រមចាកចេញពីជីវិតយើង?"
លឺសំណួរមួយនេះហើយ រាងក្រាស់ក៏ចាប់ផ្ដើមលួចញញឹមចុងមាត់ព្រមលែងដៃពីគេស្រួលៗរួចដើរទៅអង្គុយជំទែងជើងលើគែមគ្រែធ្វើមិនដឹង។
"បងបម្រើអូនច្រើនឆ្នាំហើយ អូនគួរតែតបស្នងបម្រើបងវិញម្ដង"
មិនខុសទេ គោលបំណងធំបំផុតរបស់គេគឺការសងសឹកនិងជាន់ឈ្លីនាយឲ្យដល់បាតតាមអ្វីដែលអាចធ្វើបាន។ គេចង់ឲ្យម្ចាស់តូចដូចជានាយបម្រើគេ ធ្វើជាកញ្ជះតណ្ហារបស់គេទើបគេអស់ចិត្ត។
ដឹងថាគេធ្វើអ្វីគេមិនបាន ថេយ៉ុងក៏យល់ព្រមជាមួយគេទាំងស្ទាក់ស្ទើរ សង្ឃឹមថាក្រោយយប់នេះបានបញ្ចប់ គេនឹងព្រមគោរពតាមសម្ដី។
"បាន! ចង់ណាស់ក៏ស៊ីឲ្យឆ្អែតឆ្អន់ទៅ!"
ថេយ៍ព្រមស្រាយខ្សែអាវឃ្លុំនិងទាញទម្លាក់ឈុតដេកយប់រហូតអស់ពីខ្លួន នៅសល់តែរាងកាយសស្អាតទន់ល្វត់ល្វន់បង្ហាញចំពោះមុខគេ។ ចំណែកគេឃើញសម្រស់ស្រស់ស្អាតនេះហើយក៏ចិត្តក្ដៅស្រវាដោះសម្លៀកបំពាក់របស់ខ្លួនចេញអស់ បើកបង្ហាញសាច់ដុំហាប់ណែនឲ្យម្ចាស់តូចមើលពេញៗភ្នែក។
ថេយ៍សារភាពថាគេមានរាងកាយជាបុរសល្អឯក មុខមាត់ក៏សង្ហាតែខ្លួននៅតែមិនចង់ឡើងគ្រែជាមួយគេព្រោះស្អប់ហើយក៏ដឹងថាគេមានសញ្ជាតិជាសត្វព្រៃ នៅជាមួយគ្នាម្ដងណាក៏ឈឺខ្លួន។
"ម្ចាស់តូចជាអ្នកនិយាយខ្លួនឯងទេ"
"អាស ធ្វើស្អី?"
នាយដឹងថាគេតក់ក្រហល់តែមិនដឹងថាគេប្រញាប់ប្រញាល់ដល់ថ្នាក់ចាប់ទាញនាយមួយទំហឹងឲ្យដេកផ្កាប់នឹងខ្នើយហើយចង់ស៊កវត្ថុរឹងមាំនោះភ្លាមៗបែបនេះទេ។
"ម្ចាស់តូចពូកែព្យាបាលខ្លួនស្រាប់ទៅហើយបងមិនចាំបាច់ថ្នមទៀតទេ"
មើលតែចំណុចទន់ជ្រាយដែលនៅពណ៌ផ្កាឈូកស្រស់ គ្មានស្លាកស្នាមអីបន្តិចធ្វើឲ្យនាយកាន់តែយល់ថាការធ្វើបាបគេគឺជារឿងធម្មតា គេគង់តែជាវិញនោះទេ។
"អត់ទេ កុំអី! យើងឈ... អា៎"
~ផ្លាប់
ត្រឹមមួយដង្ហើមប៉ុណ្ណោះ គេក៏បញ្ចូលអ្វីគ្រប់យ៉ាងឲ្យនាយទាំងកំហក។ ទោះពួកគេធ្លាប់ស៊ីជម្រៅជាមួយគ្នាច្រើនដង តែការធ្វើឆៅៗយ៉ាងនេះ វានៅតែធ្វើឲ្យនាយឈឺ ចង់ស្រែកក៏ស្រែកមិនចេញ។
"អូនរឹតបងណែនណាស់ អូនក៏ប្រហែលជាពេញចិត្តណាស់ដែរហើយ"
អ៊ីចឹងតាសបានជានាយស្រលាញ់គេដកចិត្តមិនរួច មិនថាតែសម្រស់ឬត្រង់នេះទេ វាសុទ្ធតែជាប្រភេទដែលនាយចូលចិត្ត។
"យើង... *ផាច់ អាស!"
ត្រឹមហាមាត់បានបន្តិច ត្រកៀកមូលក្លំក៏ត្រូវគេទះតប់មិនសំចៃដៃធ្វើឲ្យលាន់ពេញបន្ទប់។
"អាស ហាស"
រាងស្ដើងត្រូវយោគចុះយោគឡើងតាមកម្លាំងសម្រុករបស់គេរហូតហត់ឃឃូសសឹងត្រដរខ្យល់តែគេមិនព្រមបន្ធូរបន្ថយហើយកាន់តែខឹងពេលថេយ៍ពោលពាក្យមិនគួរឲ្យចង់ស្ដាប់។
"ជុង អឹស ពិបាកទ្រាំណាស់"
ក្នុងខ្លួនប្រាណនាយស្ទើរតែផ្ទុះហើយពេលគេសម្រុកចូលម្ដងៗ។ ពោះរបស់នាយ វាអួលណែនព្រោះតែទំហំរបស់គេ។
"ចង់រត់ទៅណា?"
~ផ្លាប់ៗ
"អឹក អឹស"
នាយព្យាយាមដកខ្លួនចេញតិចៗកុំឲ្យគេចូលជ្រៅពេកតែក៏ត្រូវគេចាប់ចង្កេះតូចបាន អុកចូលខ្លាំងៗលើសដើមសឹងតែធ្លាយពោះ។
ក្រោយពីបញ្ចប់ប៉ុន្មានទឹក ថេយ៉ុងក៏ដួលខ្ពបទៅលើគ្រែតាមដោយកាកសំណល់ហូរហៀពេញផ្នែកខាងក្រោម។
"អឹម ត្រង់នេះវាធំជាងមុនទៅទៀត"
ជញ្ជក់បណ្ដើរ នាយធំក៏លើកសរសើរពីដើមទ្រូងទន់ៗបណ្ដើរ។ វាឡើងធំហើយរឹងយ៉ាងនេះ ក៏ដោយសារតែនាយខំច្របាច់ហ្នឹងឯង។
"បានហើយ! ងើបចេញទៅ"
"បងមិនទាន់ឆ្អែតទេ"
"អាស ទៅលែងរួចហើយ"
រាងតូចថ្ងួចថ្ងូរពេលខ្លួនពេលត្រូវគេចាប់ថើប បឺតជញ្ជក់សព្វសាច់ ជាពិសេសគឺម្រាមដៃរបស់គេដែលកំពុងដកចេញដាក់ចូលត្រូវចំណុចខាងក្រោមដែលជោគជាំដោយទឹកកាម។
"ហាស កុំដាក់ចូលទៀតអី!"
ពេលគេបម្រុងដាក់ចូលម្ដងទៀត ថេយ៉ុងក៏ទះស្មាមាំតិចៗទាំងក្រវីក្បាលជាប់ធ្វើឲ្យសក់រលើបរលោងរាងប៉ាយពេញផ្ទៃមុខ។
"តែបងឡើងរឹងហើយ ទ្រាំមិនបានទេ"
"ឈប់ភ្លាម! អា៎ ឯង... ឯងចង់សម្លាប់យើងហេសអាចង្រៃ?"
ពេលប្រាប់មិនស្ដាប់ គេនៅតែមានះដោតចូលមិនខ្លាចនាយឈឺ ថេយ៍ក៏ភ្លាត់មាត់ជេរគេទាំងដឹងហើយថាលទ្ធផលវាមិនល្អ។
"អឹស ហាស ឈប់ទៅ"
ថេយ៉ុងអស់កម្លាំង ប្រឹងដកដង្ហើមទាំងត្រដរតែគេធ្វើជាមើលមិនឃើញនៅប្រើកម្លាំងដែលមានច្រើនមកជិះជាន់នាយមិនស្រាកស្រាន្ត។ នាយតូចមិនដឹងថាពួកគេធ្វើបែបនេះយូរប៉ុណ្ណានោះទេ ដឹងត្រឹមថាបើកភ្នែកឡើងក៏ឃើញខ្លួនឯងនៅក្រោមរាងកាយគេដដែលទាំងមេឃបើកថ្ងៃចាំងពន្លឺពេញបន្ទប់។
"នេះឯង! ហាស ចេញពីបន្ទប់យើងទៅ!"
ដឹងខ្លួនឡើងមកភ្លាម ថេយ៉ុងក៏គក់ស្មាអ្នកដែលកំពុងគេងលក់យ៉ាងស្កប់ស្កប់លើដើមទ្រូងរបស់នាយមិនដកដៃ។ បើគេនៅបែបនេះហើយអ្នកបម្រើខ្លួនចូលមកនោះគិតយ៉ាងម៉េច?
"ថេយ៍! កូនក្រោកហើយឬនៅ?"
"ម៉ាក់"
គ្រាន់តែដឹងថាជាវត្តមានម្ដាយរបស់នាយ រាងស្ដើងកាន់តែស្លន់ស្លោលើសដើមទើបប្រឹងរុញច្រានខ្លួនរឹងដូចដុំថ្មឲ្យចេញពីខ្លួននិងទាញភួយមកគ្របដណ្ដប់រាងកាយអាក្រាត។
"ចង់ទៅណាអូនសម្លាញ់?"
ពេលនាយចង់ងើបចេញពីគេ គេក៏ភ្ញាក់ដឹងខ្លួនហើយចាប់សង្កត់ចង្កេះនាយជាប់មិនឲ្យចេញទៅណា។
"ឆាប់ងើបភ្លាមទៅ!"
"កូនថេយ៍ គ្រប់គ្នាកំពុងរង់ចាំនៅក្រោម ប្រញាប់ចេញមកកូន"
ព្រះនាងម្ចាស់ខំគោះទ្វារជាច្រើនដងប៉ុន្តែនៅតែមិនទាន់ទទួលបានការឆ្លើយតបពីកូនទៀត វាកាន់តែធ្វើឲ្យគាត់បាម្ភ។
"ងើបចេញទៅ បើមិនចង់ឲ្យម៉ាក់យើងចូលមកឃើញហើយចាត់មនុស្សឲ្យសម្លាប់ឯង"
"បងក៏ចង់ដឹងដែរថាគាត់នឹងធ្វើបែបណាពេលឃើញកូនសំណព្វចិត្តក្នុងសភាពបែបនេះ"
"ឯង... ឯងចង់ធ្វើស្អី? អាយ៎"
ថេយ៉ុងស្រែកមួយទំហឹងធ្វើឲ្យរំពងពេញជាន់ខាងលើនៃបន្ទប់ពេលឃើញជុងហ្គុកប្រែក្លាយជាសត្វចចកដ៏ធំហាមាត់ប្រុងត្របាក់នាយទាំងរស់។
"កូនថេយ៍!"
"អាយ៎! ជួយផង!"
"មានរឿង...អុ៎! ព្រះអើយ!"
ព្រះនាយម្ចាស់តក់ស្លុតប្រឹងយកដៃគក់ទ្រូងខ្លាំងៗពេលឃើញសភាពកូនរបស់ខ្លួនដែលកំពុងពពាក់ពពូនជាមួយប្រុសណាមិនដឹងនៅលើគ្រែ។ គាត់មិនស្មានថាកូនដែលខ្លួនខំចិញ្ចឹមបីបាច់ផ្ទាល់ដៃបែជាប្រព្រឹត្តរឿងបែបនេះទេ។
"ម៉ាក់! ហឹកៗ"
"អាចង្រៃ! ឯងធ្វើអីកូនយើង?"
រាងក្រាស់ទាញកន្សែងមករុំល្វែងលើយ៉ាងត្រឹមត្រូវមុននឹងទៅប្រឈមមុខជាមួយម្ដាយក្មេកតែមិនទាន់និយាយអ្វីផងក៏ត្រូវគាត់ទះមួយកំភ្លៀងទាំងមិនទាន់ត្រៀមខ្លួន។ មិនឆ្ងល់ទេថាហេតុអីថេយ៉ុងកាចឆ្នាស់ឆ្នើមយ៉ាងនេះ។
"មានរឿងអី?"
ពេលលឺសម្លេងស្រែកខ្លាំងៗចេញពីបន្ទប់ថេយ៉ុង សម្ដេចរួមទាំងអ្នកបម្រើទាំងប៉ុន្មានក៏ឡើងមកមើលក្រែងលោមានអីកើតឡើងតែគ្រប់គ្នាបានត្រឹមគាំងពេលឃើញរូបភាពទាំងអស់។
ឃើញស្ថានការណ៍មិនស្រួល សម្ដេចក៏ប្រញាប់ចូលទៅបំបែកនិងលួងលោមប្រពន្ធ ជាពិសេសគឺប្រាប់ក្មេងៗឲ្យស្លៀកពាក់ឲ្យបានរៀបរយមុននឹងចុះទៅខាងក្រោមទៅនិយាយគ្នា។ ត្រឹមមួយពព្រិចភ្នែករឿងអាស្រូវមួយនេះក៏លេចលឺពេញផ្ទះ សូម្បីតែព្រះអង្គដែលទើបតែយាងមកក៏ដឹងរឿងនេះដែរ បើមិនឆាប់ដោះស្រាយទេ មនុស្សក្នុងទីក្រុងប្រាកដជាដឹងអស់ហើយ។
"យើងប្រគល់ត្រាឲ្យលោកចៅហ្វាយក្រុងរួចហើយ សង្ឃឹមថាលោកមើលថែទីក្រុងនេះឲ្យបានល្អ"
ព្រះអង្គពោលទៅកាន់ប្អូនថ្លៃរបស់ខ្លួនទាំងមិនចង់សម្លឹងទៅគាត់ចំ។ ព្រោះមានរឿងបែបនេះកើតឡើង ទ្រង់ក៏អាម៉ាស់ដូចគ្នា ណាមួយថេយ៉ុងជាចៅសំណព្វរបស់មាតាទ្រង់ផង។
"ទូលបង្គំំនឹងការពារទីក្រុងនេះដោយជីវិត"
ក្រោយនិយាយកិច្ចការប្រទេសជាតិរួចរាល់ហើយគ្រប់យ៉ាងក៏ស្ងាត់ឈឹងមុននឹងថេយ៉ុងចុះមកដល់ហើយលត់ជង្គង់ជាប់នឹងកម្រាលដើម្បីសុំការអភ័យទោសដល់អ្នកមានគុណនិងព្រះអង្គផ្ទាល់ ចំណែកអ្នកផ្ដើមរឿងបែជាឈរស្ងៀមធ្វើមិនដឹង។
"ឆាប់បកស្រាយមក ហេតុអីគេនៅក្នុងបន្ទប់ឯង?"
"គឺគេ... ហឹកៗ"
ចង់ឲ្យនិយាយបែបណាទើបគ្រប់គ្នាជឿថានាយគ្មានបំណងចង់ឲ្យគេមករក កាន់តែមិនចង់ធ្វើរឿងអស់នោះជាមួយគេឡើយ។
"និយាយមកកូន ម៉ាក់នឹងរកយុត្តិធម៌ឲ្យ"
ក្រោយលឺពាក្យលើកទឹកចិត្តពីម្ដាយរបស់ខ្លួន ថេយ៍ក៏មានសង្ឃឹមឡើងវិញ។ យ៉ាងហើចណាស់ក៏មានព្រះអង្គនៅទីនេះដែរ គេជាមនុស្សរបស់ទ្រង់ គេមិនហ៊ានជាមួយទ្រង់ទេ។
"ហឹក គឺគេ... ហឹកៗ គេចាប់បង្ខំខ្ញុំ"
"កូនថេយ៍"
គ្រាន់តែលឺសម្ដីចេញពីមាត់កូនប្រុសព្រះនាងក៏ចាប់អាណិតកូន និងលើកកូនឡើងឲ្យមកអង្គុយជិតខ្លួន។ ប៉ុន្តែក្រៅពីគាត់ អ្នកនៅទីនេះ មើលទៅគ្មាននរណាជឿសម្ដីថេយ៍ឡើយ។
ថេយ៉ុងមើលទៅប្រុសចិត្តខ្មៅទាំងក្រសែភ្នែកពោរពេញដោយកំហឹង បើគេចាកចេញទៅបាត់ ប្រាកដជាគ្មានរឿងអស់នេះកើតឡើងនោះទេ។
"ពិតដែរទេ ជេខេ?"
ដល់ថ្នាក់ព្រះអង្គលូកដៃទៅហើយ អ្នកកំលោះក៏ព្រមហើបមាត់ទូលថ្វាយដោយមិនប្រែទឹកមុខឬរអៀសមាត់ទាល់តែសោះនៅចំពោះមុខគ្រប់គ្នា។
"មិនពិតទេ! ខ្ញុំទៅរកគេមែនតែមិនបានបង្ខំគេទេ គឺពួកយើងស្ម័គ្រចិត្តរៀងខ្លួន"
លឺចម្លើយមួយនេះ មិត្តនាយម្នាក់ៗក៏លួចញញឹមពព្រឹមហាក់ស្ញើចសរសើរនឹងការសម្ដែងគេមែនទែន បើអ្នកមិនដឹងចរិតពិតរបស់គេប្រាកដជាស្លុងមិនខាន។
"ឯងនិយាយកុហក! ឯងបង្ខំយើង!"
"បើខ្ញុំបំពានម្ចាស់តូចមែន ហេតុអីម្ចាស់តូចមិនស្រែក?"
និយាយដល់ត្រឹមនេះ អ្នកបម្រើផ្ទាល់ខ្លួនរបស់ថេយ៍ទាំងប៉ុន្មានក៏នាំគ្នាក្រវីក្បាលហាក់យល់ស្របព្រោះមិនលឺសម្លេងអ្វីចេញពីបន្ទប់តាំងពីយប់មិញ។
"ឯង! អាចង្រៃ!"
រាងតូចចង់ស្ទុះទៅខ្វាចមុខសង្ហារបស់គេខ្លាំងណាស់តែក៏ត្រូវម្ដាយខ្លួនចាប់ទាន់ព្រោះមិនចង់ឲ្យកូនបាក់មុខជាងនេះ។
ថេយ៍មិនអាចប្រកែកបាន មិនអ៊ីចឹងរឿងដែលខ្លួនស៊ីសំណូកដោះដូរជាមួយនឹងគេប្រាកដជាបែកធ្លាយ បែបនោះសម្ដេចប៉ានឹងមិនអាចរក្សាមុខមាត់ជាចៅហ្វាយក្រុងទេ។
"បានហើយ! រឿងវាបានកើតឡើងទៅហើយ លោកប្រុងគិតយ៉ាងម៉េចជាមួយកូនយើង?"
ក្នុងនាមជាឪពុក សម្ដេចសឹងតែហៅគេវាយមួយស្មើ តែក្នុងនាមជាចៅហ្វាយក្រុងសម្រាប់អណត្តិថ្មីនេះផងនោះ គាត់មិនអាចធ្វើខុសច្បាប់បានទេ។
"ម្ចាស់តូចជាមនុស្សក្នុងក្ដីស្រមៃរបស់ខ្ញុំ ខ្ញុំពេញចិត្តទទួលខុសត្រូវនូវទង្វើររបស់ខ្លួនពេញចិត្តដណ្ដឹងម្ចាស់តូចរៀបការតាមផ្លូវច្បាប់"
"ថាម៉េច?"
ពាក្យមួយឃ្លានេះធ្វើឲ្យថេយ៍ចាប់ផ្ដើមភ្នែកស ប្រឹងក្រវីក្បាលញាប់ស្អេកជាសញ្ញាប្រាប់ទៅប៉ារបស់ខ្លួនថានាយមិនចង់រៀបការជាមួយមនុស្សដែលតែងតែរំលោភខ្លួនកន្លងមកនោះទេ ហើយណាមួយគេពោលពាក្យមិនពិត គេមិនបានស្រលាញ់នាយ គេគ្រាន់តែចង់ធ្វើបាបនាយប៉ុណ្ណោះ។
"ហ៊ឹម!"
សម្ដេចដកដង្ហើមធំមិនដឹងថាគួរដោះស្រាយបែបណា តែបើកូនគាត់រៀបការនឹងគេ វាប្រាកដជាមានផលល្អច្រើនដល់គ្រួសារនិងទីក្រុងមួយនេះព្រោះបើតាមការសង្ស័យរបស់គ្រប់គ្នា គេមិនមែនមានត្រឹមកម្រិតS។
"បើស្រលាញ់គ្នាទៅហើយ ចាំយើងប្រទានមង្គលការឲ្យពួកឯងទៅចុះ"
បន្ទូលរបស់ព្រះអង្គធ្វើឲ្យគ្រប់គ្នាស្ងាត់មាត់ជ្រាប ជាពិសេសគឺថេយ៉ុងដែលពេលនេះ នាយសឹងតែឆ្កួតចិត្តក្រោយដឹងថាខ្លួនត្រូវរៀបការដោយសារបញ្ជារបស់ព្រះអង្គដែលមិនអាចប្រកែកបាន។
"អរព្រះគុណព្រះអង្គ"
មនុស្សមុខក្រាស់នោះបែជាញញឹមញញែម និយាយអរគុណទាំងមិនខ្មាសមាត់។ នាយចង់តវ៉ា ចង់ប្រឆាំងការរៀបការមួយនេះតែបែជានិយាយហេតុផលមិនចេញ។ នាយស្អប់គេ មិនចង់ធ្វើជាប្រពន្ធគេនោះទេ។
"អត់ទេៗ មិនពិតទេ"
"កូនថេយ៍ យ៉ាងម៉េចហើយ?"
នាយតូចប្រែជារវើរវាយចង់ស្ទុះទៅរកគេដើម្បីជម្រះបញ្ជីម្ដងទៀតតែក្នុងខ្លួនហាក់គ្មានកម្លាំងទាល់តែសោះ ឈានជើងបន្តិចក៏ចាប់ផ្ដើមវិលមុខចង់ដួល កុំតែបានអ្នកបម្រើគ្រាជាប់ ប្រាកដជាដួលផ្កាប់មុខមិនខាន។
"មិនពិត ខ្ញុំមិនរៀបការទេ ខ្ញុំ..."
ប្រហែលជារឿងមួយនេះប៉ះពាល់ដល់ផ្លូវចិត្តខ្លាំងពេក ថេយ៉ុងក៏សន្លប់ស្ដូកស្ដឹង បាត់មាត់បាត់ក។ នាយចង់បំភ្លេចគ្រប់យ៉ាង មិនចង់ឲ្យមានរឿងអស់នោះកើតឡើងនោះទេ សង្ឃឹមថាភ្ញាក់ឡើងវិញគ្រប់យ៉ាងគ្រាន់តែជាសុបិន្តអាក្រក់ប៉ុណ្ណោះ។

To be continued 💗

ភាគនេះរាងវែងតិចហើយ 😛 និយាយចឹងអ្នកទាំងអស់គ្នាជួយ like page admin ផង 🥲🥲 ចាំ admin សរសេរឲ្យច្រើនៗណា៎ 💕

https://www.facebook.com/profile.php?id=100043699033837&mibextid=ZbWKwL