24. Bölüm - En Güzel Misafir

3.1K 338 361
                                    

"En güzel misafirim, sen hep hoş geldin."
~ Sen Sevda Mısın şarkısından

Herkese Merhaba!

Oy sınırı dolduğu için bölüm atıyorum.

Bence bu bölüm, herkesin merakla beklediği o bölüm :)

Oy ve yorum sınırı: 300

Umarım beğenirsiniz, keyifli okumalar 🕊

_________________________________________

5 GÜN SONRA - YAZARDAN

Genç adam ellerini arkada birleştirmiş, rahat ol da bekliyordu. Kaşları çatık, ciddi bir şekilde askerlerin yürüyüşünü izliyordu. "Asker! Sağa dön ve yirmi tur koş! Arkada kalan, kırk tur koşacak!"

Askerlerin sesi, askeriyenin bahçesinde yankılandı. "Emredersiniz Komutanım!"

Yanına gelen kişiyi hissetmesiyle, "Konuş.  İşim var, bütün gün senin konuşmanı bekleyemem." diyen adamın sertliği ses tonundan anlaşılıyordu.

"Albaylar, sizi odaya bekliyor Komutanım." Asker, çekingen tavırla söylediği şeyden sonra hemen oradan uzaklaşmak istiyordu. Azar işitmek istemiyordu.

"Tamam, geliyorum. Geri çekilebilirsin."

"Komutanım, Alfa Timi'nin de gelmesi gerekiyor."

Genç adam, göz ucuyla yanında duran askere baktı. Başıyla gitmesini işaret etti. Ardından "Alfa Timi dur! Koşmayı bırakın ve derhal yanıma gelin." diye bağırdı.

Alfa Timi, koşu sırasından çıkıp komutanlarının karşısına dizildi. "Emredin, Komutanım."

Genç komutan, askerlerin terli kıyafetlerine baktı. "Gidip üstünüzü değiştirin. Beş dakikanız var! Beş dakika içerisinde burada olmayanın başını yakarım!"

"Emredersiniz, Komutanım!"

Askerler, tek sıraya girip koşmaya başlayınca saatinden kronometreyi açan adam, aynı şekilde ayakta durarak diğer askerlerin hareketlerini inceliyordu.

Alfa Timi, askeriyedeki odalarına girmişlerdi. Herkes dolabından üniformalarını çıkartıyordu.

"Kurt'un bu hallerinden hiç memnun değilim." diyen Deniz olmuştu.

"Her zaman ki hali, yani ondan önceki hali işte. Her zaman böyle sertti."

"Öyle değil, Avcı. Evet, her zaman böyleydi ama en azından askeriyenin dışında böyle değildi. Şimdi 7/24 böyle."

Ulaş, Deniz'in dediklerine karşın, "Orası öyle ama adam kolay şeyler yaşamadı. Sertliği umrumda değil, bir buçuk yıldır çok depresif."

"Konuşacağınıza üniformalarınızı giyin, geç kalırsak Karan bizi bahçeye gömer."

Kaya'nın söyledikleriyle hızla üniformalarını giyindiler. Sonra da hemen odadan çıkıp bahçeye ilerlediler. Komutanlarının yanına geldiklerinde genç komutan, kronometreyi durdurdu.

Dilhun Kalbimin Davası Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin