Dilhun Kalbimin Davası

28. BÖLÜM - Sığınılmaması Gereken Bir Liman

Bölüm Şarkısı: Hande Yener - Acı Veriyor

Herkese Merhaba!

Sonunda vpn indirdim ve bölüm paylaşacağım. Vpn indirmiş olanlar okuyabilirr. Aslında çizgi stüdyodan yayınlayacaktım ama olmadı. Sizleri çok özlemişim, çok tutmadan yeni bölüme geçelim çünkü bu bölüm kitabın en en en önemli bölümlerinden.

Bol bol yorum yapmayı unutmayın.

Keyifli Okumalarrr

"Sığınmamanız gereken bir limana sığındığınızda anlıyorsunuz, denizdeki hoyrat fırtınanın daha güvenli olduğunu."

YAZARDAN

15/05/2008

Küçük kız yere oturup duvar kenarına sinmiş, başını eğmiş bir şekilde karnını tutuyordu. Karnı felaket derecede ağrıyordu, bunun nedenini bilmiyordu. Sabah uyandığında çarşafında kan görmüş ve çok korkmuştu. Korkusundan bunu babasına söylememiş olsa da babası fark etmişti. "Sonunda ergin oldun, senden kurtulacağım!" diyen babası hemen telefonla birisini aramıştı. Aradığı kişiler gelmişti, koltukta oturup bir şeyler konuşuyorlardı.

Gökçe, yavaşça başını kaldırıp gelen adamlara baktı. Hepsi takım elbiseliydi, yüzlerinde yaralar vardı ve hepsi ürkütücü görünüyordu. Biri Gökçe'ye sırıttığında küçük kız korkuyla başını eğdi. Deli gibi korkuyordu. Babası bu adamları neden çağırmış olabilirdi? Kendisiyle ne ilgisi vardı?

Babası kızar diye ağlamasını bastırmaya çalışarak sessizce gözlerinden yaşlar akıtıyordu. Bedeninde babasının bıraktığı dayak izleri vardı ve hâlâ sızlıyorlardı.

Adamlardan birinin katı ve gür sesini duyduğunda ürktü. "Daha da pazarlamaya girme. Yüz bin TL veririm, daha da vermem bu kıza."

Neden para veriyordu ki?

Yüz bin TL ne için verecekti?

"E o zaman hayırlı olsun, size satıyorum."

Satmak mı?

Babası neyi satıyordu?

"Gökçe! Gel buraya!"

Babasının yüksek sesiyle korkan kız, hemen kalkıp babasının yanına gitti.

"Efendim, babacığım?"

Adam öfkeyle kızına baktı. "Bana baba deme diye kaç defa diyeceğim ucube?!"

Gökçe, korkuyla titredi. "Özür dilerim."

Yavaşça başını kaldıran küçük kız, adamların belindeki silahları gördüğünde korkuyla başını eğdi.

"Bundan sonra benimle yaşamayacaksın, karşında duran kişiler senin yeni sahibinin korumaları. Onlarla birlikte gideceksin ve onların emri altında yaşayacaksın. Sana ne yaparlar, ne yaptırırlar umrumda değil."

Gökçe'nin içindeki korku, duyduklarıyla büyüdü. Daha da şiddetli ağlamaya başladı. Babasına döndü ve yalvardı.

"Hayır, hayır baba lütfen. Beni kimseye verme. Söz veriyorum, uslu bir çocuk olacağım. Söz veriyorum sana bir daha baba demeyeceğim. Yeter ki beni kimseye verme."

Babasının şiddetli bir tokat atmasıyla yere düştü. Dudağının acımasıyla elini dudağına götürdü, dudağı patlamıştı.

"Senin için yüz bin TL aldım s*rtük! Seni sattım! O para senden daha değerli, onlarla gideceksin!"