Cimetière de Lee'

2.7

26.04.2024

İyi okumalar.

°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°

_•••••_

Ela gözleri ay ışığıyla parıldayan küçük çocuk teras mermerine kollarını daha uzatarak yaslanmaya devam etti. Hayran bir ifadeyle gökyüzünü izlerken yıldızları dikkatle izliyor, en ufak bir hareket görüp göremeyeceğini merak ediyordu. "Hadi ama! Kayın artık yıldızlar!"

Teras kapısının sesini duyduğunda korkuyla arkasını döndü. Gördüğü beden rahat bir nefes vermesine sebep olurken tekrar gökyüzüne dönmüştü bakışları. "Sen miydin Min? Bende görevliler gelip beni yakaladı sandım."

Minho küçük bedeni gördüğünde, iç cebindeki sigara paketinden parmaklarını çekti. Elini ceketinden çekerken sigara içmeyi boşvererek kendisinden küçük çocuğa yaklaştı. "Napıyorsun burada ufaklık?"

Felix heyecanla elini gökyüzüne doğru salladı. "Biliyor musun Minho, bu gece yıldız kayacakmış! Okuldakiler konuşurken duydum haberlere çıkmış." Heyecanını kısa bir durdururken dudaklarını birbirine bastırdı ve kaşlarını çattı. "Haberciler yıldızların kayacağını nereden biliyor peki?"

Minho onun yaşına göre mantıklı sorusuna karşılık gülümsedi. Yavaşça onun gibi kollarını mermere yaslarken gökyüzüne baktı. "Uzayda kameralar olduğunu biliyor muydun? Yıldızların hareketlerini, gezegenlerin fotoğraflarını çeken büyük kameralar var. Onlar söylüyor."

Felix şaşkınca gökyüzüne baktı. "Kameralar mı? Bizim yatakhane koridorundakiler gibi mi?"

"Hm hm."

Felix bir anda Minho'nun kollarını tutup kendine çekti onu. Minho ne yaptığını anlayamasa da aceleci tavrına karşı koyamamıştı. "Poz ver Minho! Kameralar bizi çekiyor olabilir."

Minho birkaç saniye kendisine sarılan çocuğa baktı. "O kameralar yıldızları çeker Felix, bizi değil."

Felix omuz silkti. "Belki bizi de çekiyordur. Güzel resimlerimiz olsun."

Minho sessiz kaldı. Küçük bedenin kendisine sıkıca sarılıp gökyüzüne bakarak gülümsemesini izledi. Sanki kamera kadrajına giremeyeceğini düşünüyor gibi bakışlarını sürekli başka yöne çeviriyordu. "Ben yıldızları çok seviyorum. Annemle babam öldüğünde yıldızlara gittiğini söylediler bana biliyor musun?"

Minho yavaşça başını salladı. "Bende seviyorum." Gözleri Felix'in yüzündeki kahverengi lekelere takılırken gülümsedi. "Artık daha çok."

Bir süre sonra Felix poz vermekten sıkılıp Minho'dan uzaklaştı. "Ama bu yıldızlar neden kaymıyor?"

"Öncelikle kayacak olan şeyler yıldız değil Felix. Meteoroit. Ve her yerden görünmez." Felix kaşlarını çattı. İlk kez duyduğu kelime çok saçma ve uzundu. "Yıldızlar kaymayacak mı yani?"

"Hayır, onlar kaya parçası gibi bir şey aslında. Çok hızlı oldukları için yanmaya başlıyorlar ve arkalarında iz bırakıyorlar. Çoğunlukla insanlar bunu kuyruklu yıldız sanıyor."

Felix yüzünü buruşturdu. "Kaya parçası mı bekliyorum yani ben?" Minho başını aşağı yukarı salladığında oflayarak kollarını çekti mermerden. "Beğenmedim. Yıldız görecektim ben."

Arkasını dönüp giden Felix'e baktı birkaç saniye. "Nereye?"

"Yatağıma! Yanan bir kaya parçası görmek için saatlerdir bekliyor olmam biraz salakça geldi."