Cimetière de Lee'

3.3

18.05.2024

İyi okumalar.

°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°

_•••••_

"Bir daha o yurda gitmemize gerek kalmadı. Sonunda o arsayı satın aldım."

Babasının sözleri Kira'yı üzmüştü. "Bir daha gitmeyecek miyiz baba?"

Neredeyse iki yıldır babası o arsayı kovalıyordu. On sekize giren Kira, son aylarını o yurtta geçirmeye çok alışmıştı. Babası tereddütle kızına baktı. "Ne o Kira, arkadaş mı edinmiştin?"

Yirmisine girmek üzere erkek kardeşi yüzünü buruşturdu. "Bu aptal o salak çocuklardan birine aşık oldu baba."

Kira anında öfkelenirken kardeşine bir yastık fırlattı. "O salak değil!"

Kardeşi koltuğa çarpan yastığa boş gözlerle baktı. Kira hâlâ bir çocuk gibi takıntılı ve gıcıktı. "Ahmak."

Kendi kendine söylenerek salondan çıktı.

Babası çalan telefonu yüzünden ilgisini kaybederken odadan çıkmadan kızına seslendi. '"Bunu daha sonra konuşacağız Kira."

Kira, babasının ve kardeşinin ortalıkta olmayışını fırsat bilerek evden çıktı. Yolunu ezbere bildiği yurda doğru ilerledi.

Dakikalar sonra yurt kapısına geldiğinde kendisiyle arkadaş olmak için can atan dört kişilik erkek grubuna bakmıştı. "Selam çocuklar."

Aklındaki şey için yardıma ihtiyacı vardı. "Selam Kira!"

Çocuklar ona doğru koşarak kapıyı açarken genç kızı içeriye almışlardı. "Bugün geleceğini bilmiyorduk!"

Kira kardeşinin sözlerini aklından geçirdi. 'O salaklardan biri.'

Chan salak olmasa da, bu dörtlü için aynı fikirde değildi. Sahte bir tebessüm dudaklarını esir aldı. "Ah bende bilmiyordum ama bundan sonra hep buralarda olacağım. Babam burayı satın almış!"

"Ne?"

"Nasıl yani? Artık burası senin mi?"

Kira gururla başını salladı. "Şu an babamın ama o ölünce benim olacak." Daha sonra kendi etrafında yavaşça döndü. "Sonunda burada hayallerimi gerçekleştireceğim."

Dört çocuktan biri heyecanla Kira'ya doğru uzandı. "Hayalin ne Kira?"

Kira omuz silkti. "Bu bir sır." Suratları düşen çocuklara bakarak gülümsedi. "Ama biz arkadaşız ve arkadaşlara sır verilir değil mi?"

Genç çocuklar onaylarcasına başını sallarken Kira onlara doğru eğildi. "Ama önce siz arkadaşlarımın bana yardım etmesi lazım."

Dakikalar sonra, öğle yemeği için yurda dönen dört erkek çocuğu kendi aralarında konuşuyordu. Kira, Felix'in yurttan gitmesi gerektiğini söylemişti. Gitmeli ve bir daha gelmemeliydi. Hayali buydu ve yardıma ihtiyacı vardı.

Dört çocuk Felix'i korkutacak, onu bayıltıp yurttan uzakta bir yerde bırakıp geleceklerdi. Felix henüz on beş yaşına yeni girmişti ve saf bir çocuktu. Sorun olmayacaktı.

Chan, yemekhanede kulağına ulaşan şeylere omuz silkti. Ciddiye alınması gerektiğini düşünmüyordu. Reşit olmak üzereydi ve yurttan ayrılıp kendisine yaşayacak bir yer bulması gibi daha gerçekçi sorunları vardı.

Temel sorunlardan biri buydu. Chan Felix'e Minho için dikkat ettiği kadar başka şeyler için dikkat etmiyordu.  Kendisini garip bir saplantı haline getiren Kira'yı biliyor olmasına rağmen sorun etmemişti.