QUADRA GÜNLÜKLERİ SERİSİ I- Bağlar ve Küller

DUYURU!

Merhaba arkadaşlar...

Bu duyuru en çok ilk kitabımın devamını merakla bekleyenlere, benimle birlikte hikayeme, karakterlerin her birinin acısına da sevincine de ortak olanlara. Mutlu sonu okumak için sabırsızlananlara ve tabii, bir türlü devamı gelmeyen seriye ve dolayısıyla bana karşı öfkelenenlere.

Ben kendi kendime bildim bileli bir şeyler karalardım. Fantastik dünyalar hepimizi hayatın gündeliğinden uzaklaştırıp, gerçekliğin içinden doğru sihirli bir kapı açıyor. Biliyorum. O kadar iyi biliyorum ki... O kapı beni bazı günler de ayakta tutan tek şey olmuştur. Okumadığım kitap, izlemediğim film, hayal etmediğim olasılık kalmadı, yıllarca. 

Mükemmel yıllardı da. Gerçekten öyle.

Ama bana bir şeyler oldu arkadaşlar. 

Bağlar ve Küller'i bitirdiğim anda hıçkıra hıçkıra ağlamamı sağlayan şey, zihnime bir sürü gerçekliği ve onların getirdiği acıyı ne olduğunu anlamadan sokuverdi. Bir kaç kitap okudum. Hiçbir şey aynı olmadı sonra. Hayat sanırım bir süreliğine... Sihrini kaybetti. 

Bu hislerle yazmaya başladığım bir başka hikayeyi, bana resmen onları yaşatmamı emreden karakterleri kafamdan atamadım. Yazdıkça yazdım. Olmadı baştan yazdım. Baştan. Sonra tekrar baştan. Sonunda bir kitap oldu ama hala bile içimdekileri tam anlamıyla dökemediğimi düşündüğümden hüzünle baktığım bir tane oldu. Ne yazsam yetmiyor, bir türlü tam anlamıyla tasvir etmiyor sanki. 

Bilmiyorum. Ne düşüneceksiniz? Bilmiyorum onların hikayelerine de ortak olabilecek misiniz? Tek bildiğim, içimden bu hikayeyi atamadan nefes alamadığım. 

Ne başka bir şey düşünebiliyorum ne de fantastik bir dünyanın barındırdığı sihirli ihtimalleri. Yeni kitabımda sihirli hiçbir yan yok. Mükemmel karakterler yok. İyi ile kötü yok. 

Sadece gerçek hayatın yeterince süsleyemediği bir umut var. Yine de adı umut işte. 

Quadra Günlüklerinin devamı gelecek. Bu her şeyden önce kendime verdiğim bir söz. Sadece bir süre değil çünkü hiçbir karakteri kendim konuşturmadım ben. Onlar benimle konuştular her zaman. Şu anda sesleri, duymayı zorlayacak olursam yanlış anlaşılacakları kadar kısık. Öylesine karaladığım tek bir kelimeyle dahi ihanet edemem göz bebeğime. 

Umarım anlarsınız. Her şey için teşekkür ederim. En çok da benim gerçek kıldıklarıma şahit olduğunuz için. Sihriniz daim olsun.

Son on bölüm. Önceden kalma. İyi okumalar. Devamı umut dolu bir gelecekte yeniden buluştuğumuzda...