Kesilen Nefes

50. Bölüm : Senin Yüzünden

"Ellerine sağlık anneanne," dedi Cemre masadan kalkarken.

"Afiyet olsun yavrum benim," dedi Sibel abla gülümseyerek. Babam ve Yalın çok fazla konuşmamışlardı. Yalın'ın bakışlarını üzerimde hissettiğimde başını çevirip gülümsedim. Hızla gülümseyerek karşılık verdi, ardından ise başını kaldırıp babama baktı.

"Oğuz Bey, sizinle bir şey konuşmak istiyorum."

"Ne konuşacaksın?" dedi babam bakışlarını ona değdirerek.

"İşle ilgili."

"Tamam, çalışma odama geçebiliriz istersen."

"Ne işi?" dedim Yalın'a bakarak. Kaşlarım çatılmıştı.

"Önce babanla konuşacağım, sonra gidişata göre söyleyeceğim." Göz kırptı. Babam masadan kalkarken Yalın da peşinden gitmişti.

"Kızım," dedi Sibel abla bana doğru. "Biz de biraz konuşalım mı?"

"Olur," dedim gülümseyerek. Beraber masadan kalkıp içeriye geçtik. Kevser abla bize, ardından da babamlara birer kahve götürmüştü.

"Nefes, ben geçen gün olanlar için senden yeniden özür dilerim."

"Sibel abla, o gün patlama sebebim sinir değildi. Sinirliydim evet ama sana değildi asla. Yanlış anlamanı istemiyorum, seni çok seviyorum. O an sadece kızımın derdindeydim ve içimdeki öfkeyi atacak bir yer arıyordum. Anlıyor musun beni?" Başını salladı hızla.

"Anlıyorum. Anlıyorum kızım. Yine de sen onları bana emanet etmiştin. Ben sahip çıkamadım."

"Abla, senin elinden bir şey gelmezdi."

"Yine de kendimi kötü hissediyorum işte." Merdivenlerden ayak sesleri gelmeye başladığınız başımı çevirdim. Babam ve Yalın yanımıza gelmişlerdi.

"Ee," dedim ikisine bakarak. "Ne konuştunuz? Detay bilmek istiyorum, detay."

"Yalın'la," dedi babam başını çevirip yakışıklı kocama bakarak. "Ortak oluyoruz."

"Ne ortaklığı?" dedim çatık kaşlarla.

"Nefes, sevinmedin mi?" dedi Yalın bana doğru başını eğerek.

"Sevindim canım da.. Şaşırdım yani."

"Ne ortaklığı hayatım?" dedi Sibel abla gülümseyerek.

"Şirket evliliği," dedi babam. "Şirketleri birleştiriyoruz."

"Vaaaaay," dedim gülerek. "Voltran gibi birleşiyorsunuz yani. Harika." Yalın gülümsedi, bir eli yavaşça elime kenetlendi.

"Birleşiyoruz," dedi bana doğru bakarak.

"Ne?" dedim çatık kaşlarla.

"Senin de yanımda olmanı istiyorum Nefes. Bizimle yani," dedi bakışları babama kayarken.

"Ee, beyler çok mutlu oluyorum ama ben işimde çok mutluyum."

"İşini değiştirmeyeceksin zaten," dedi babam. "Sadece bizim şirketin işlerine bakacaksın, ki iki şirket birleşince başını kaşıyacak vaktin bile olacağını düşünmüyorum."

"Ben, biraz düşünmek istiyorum. Sonuçta tek başıma çalışmıyorum. Benimle birlikte çalışan bir sürü avukat arkadaşım var."

"O hâlde sen biraz düşün," dedi babam. "Ama kararının şirkete gelmek yönünde olması için dua ediyorum." Gülümsedim. Kahvelerimizi içtikten sonra bir süre daha oturduk. Ardından ise evet gitmek için yola çıktık. Yolda arabada sessizlik hakimdi çünkü çocuklar uyuyakalmışlardı.