Myanmar Ghost Stories

တောင်တော်ဘုရင်မ(အပိုင်း၆)(end)

ဦးကြီးတော် ပြောတော့ ကျုပ် တော်တော်ပျော်သွားတာ ဗျ။ ကျုပ်တို့ လာတဲ့ခရီးက ဆုံးတော့မှာလေဗျာ။ ပြီးတော့ လူ မက နတ်တမျှ လှတယ်ဆိုတဲ့ ပန်ထွာဘုရင်မကို ကျုပ်တွေ့ရတော့ မှာပေါ့ဗျာ။ ပြောသလောက်ကော လှရဲ့လားဆိုတာ ကျုပ်က သိပ်သိချင်နေတာဗျ။ ကျုပ်မှာလည်းဗျာ မွေးကတည်းက ပါလာ တဲ့ စပ်စုတဲ့အကျင့်က ဖျောက်လို့ကို မရဘူးဗျ။

ကျုပ်တို့တွေ အင်ကြင်းပန်းရနံ့ကို ရှူရင်း အင်ကြင်းတော ကြီးထဲမှာ ခရီးသွားနေကြတာဗျ။

“ဟေ့ . . . ရပ်လိုက်ကြ””

အသံကြီးတစ်သံ ရုတ်တရက်ကြီး ထွက်လာတာဗျ။ အသံက ကျုပ်တို့ရှေ့ မလှမ်းမကမ်းက အင်ကြင်းပင်ကြီးပေါ်က ဘာဗျ။ မော့ကြည့်တော့လည်း ဘာမှ မတွေ့ဘူးဗျ။ လာတာ

““ရှေ့တိုးရင်တော့ အသက်ပေးရလိမ့်မယ်””

“မင်းက ဘယ်သူတုံး၊ ဘာဖြစ်လို့ မင်းကို မမြင်ရတာ

တုံး””

ဦးကြီးတော်က မေးလိုက်တော့ အင်ကြင်းပင်ပေါ်က ရယ်သံကြီး ထွက်လာတယ်ဗျ။

““ဟား၊ ဟား၊ ဟား၊ ဟား၊ ငါက ကိုယ်ပျောက်ကဝေလေကွာ၊ မင်းတို့ပညာလောက်နဲ့တော့ ငါ့ကို ဘယ်မြင်နိုင်မှာတုံး၊ မယ်ဝင်္ကလုပ်မယ့် အစီအစဉ်တွေကို မင်းတို့ ဖျက်ဆီးဖို့ လိုက်လာ ကြတာမို့လား၊ မင်းတို့ ဒီကနေ လှည့်ပြန်ရင် အသက်ရှင်မယ်၊ မပြန်ရင်တော့ ငါ မင်းတို့ကို သတ်ရလိမ့်မယ်၊ ဘယ်လိုလဲ၊ အေးအေးဆေးဆေး စဉ်းစား၊ တိုင်ပင်ကြ၊ ငါ့ကို တိုက်နိုင်ဖို့တော့ ဝေးရော၊ ငါ့ကို မြင်ဖို့တောင် မလွယ်ဘူး””

““မောင်တာတေ၊ ဒီကိုလာခဲ့””

လို့ ဦးကြီးတော်က ခေါ်တာဗျ။ ကျုပ်မြင်းကို ဦးကြီး တော်ရဲ့ မြင်းနားမှာ ကပ်ရပ်လိုက်တယ်။

“ခေါင်းမော့ လူလေး””

ကျုပ်က ဦးကြီးတော် ခိုင်းတဲ့အတိုင်း ခေါင်းမော့ပေး လိုက်တယ်။ ဦးကြီးတော်က သူ့ရဲ့ လက်ခလယ်နဲ့ ကျုပ်မျက်လုံး ကို ဆေးကွင်းသလို ကွင်းလိုက်တယ်။ နှစ်ဖက်စလုံးကို ကွင်းတာ ဗျ။ မျက်လုံးနှစ်ဖက်စလုံးကို ဆေးကွင်းသလို ကွင်းလိုက်တာ။