Myanmar Ghost Stories

မှော်ဝင်ကြေးမှုန်(တာတေ)၃

မှော်ဝင်ကြေးမုံ အပိုင်း ၃ ဇာတ်သိမ်း

ကျွန်ုပ်ဧည့်ခံသောလက်ဖက်ရည်ကို တဖူးဖူးမှုတ်ပြီး ကပ်ပိယကိုထော်ကသောက်နေရင်းမှ-

"ဟာ ကိုပန်းဦး၊ဒီအတွက်တော့မပူနဲ့ဗျ၊ ကျုပ်မိတ်ဆွေပါဆိုပြီးဆရာတော့်ဆီမှာလျှောက်ပေးမယ်၊ ကျုပ်တို့ကျောင်းမှာပဲတည်းဗျာ၊ ဆရာတော်ကလည်းအလွန်သဘောကောင်းတာဗျ၊ ကျောင်းဝင်းကြီးကလည်းကျယ်လိုက်သမှ တိုက်ကျောင်းချည်းသုံးဆောင်ရှိတာဗျ၊ သံဃာကအားလုံးပေါင်းခုနစ်ပါးပဲရှိတယ်၊ ကျယ်ကျယ်ဝန်းဝန်းနဲ့နေလို့ရတာပေါ့ဗျာ။ ကိုပန်းဦးပြန်ချင်တော့မှသာပြန်ပါ"

ကျွန်ုပ်လည်းဝမ်းသာအားရနှင့် ကပ်ပိယကိုထော်နောက်သို့ လိုက်ခဲ့လေ၏။ ကိုထော်ပြောသလိုပင်ဆရာတော်က အလွန်သဘောကောင်းသည်ကိုကျွန်ုပ်တွေ့ရ၏။ ကျွန်ုပ်လည်းနေစရာ၊ စားစရာဘာမှမပူရတော့သဖြင့် ဘုန်းကြီးကျောင်းတွင်စားလိုက်၊ ရွာထဲလျှောက်သွားလိုက်နှင့် အသိမိတ်ဆွေများလည်းတိုးပွားလာရာ ကျွန်ုပ်ကိုသူတို့က တောင်တွေဟိုဘက်ကလာတဲ့လူဟုအအသိအမှတ်ပြုကြတော့၏။ သူတို့သည်ထိုတောင်တန်းကြီးများ၏ ဟိုဘက်ကိုရောက်ဖူးသူတစ်ယောက်မှမရှိကြပေ။ တောင်တန်းကြီးများ၏ဟိုဘက်ကို ရောက်ဖူးသူများယခင်ကသူတို့ရွာတွင်ရှိခဲ့သော်လည်းပြန်လာလျှင်အဘိုးကြီးအိုများဖြစ်သွားကြလေရာ နောက်ထပ်မည်သူမျှမသွားကြတော့ကြောင်း ပြောပြကြလေရာ ကျွန်ုပ်လည်းသူတို့ပြောသော တောင်တန်းကြီးများနှင့် တောင်တန်းကြီးများ၏ဟိုဘက်ကရွာဆိုသည်မှာ မည်သည်ကိုဆိုလိုမှန်းသိကိုမသိနိုင်ခဲ့ပေ။

"ပြန်လာတော့ အဘိုးကြီးအိုတွေ ဖြစ်သွားတယ်ဆိုတော့ သူတို့ကဟိုမှာအကြာကြီးနေခဲ့လို့လား"

"ဟာ ဘယ်ဟုတ်ရမှာတုံးဗျာ၊ သူတို့သွားတာတစ်နှစ်လောက်ပဲကြာတာ၊ ပြန်လာတော့အဘိုးအိုကြီးတွေဖြစ်ပြီး သေကုန်ကြတာဗျ"

"ဟင်"

ကျွန်ုပ်လည်း 'ဟင်' ဟုသာပြောနိုင်ပြီး အခြားဘာကိုမှမပြောနိုင်တော့ပေ။ သူတို့ပြောတဲ့တောင်တန်းကြီးတွေရဲ့ ဟိုဘက်ကရွာဆိုတာ ငါတို့ရွာတွေကိုပြောတာများလားဟု တွေးနေမိလေ၏။ ဤသို့နေလာရင်းနှင့် ကျွန်ုပ် မိဖုရားရွာမှာရောက်နေသည်မှာသုံးလပြည့်သွားလေတော့၏။