Myanmar Ghost Stories

တလားလုပွဲ(တာတေ)

တလားလုတဲ့ပွဲ
-ဆရာတာတေ-

ညက မိုးဖွဲဖွဲလေးရွာထားတော့ အအေးဓာတ်ကလေးက ရှိနေတာ ပေါ့ဗျာ။ မနက်ရောက်တော့ ကျုပ်မှာ တော်တော်နဲ့ကို မနိုးဘူးဗျ။

တာတေရေ၊ တာတေ
ကျုပ်လန့်နိုးသွားရောဗျ။ ဝိုင်းဝက အသံကျယ်ကြီးနဲ့ အော်ခေါ်နေ တော့ ကျုပ်လန့်နိုးရောပေါ့ဗျာ။ အဘနဲ့ အမေကတော့ တန်းလျားမှာထိုင်ပြီး ထမင်းကြမ်းစားပြီး ရေနွေးကြမ်းသောက်နေကြတာဗျို့။

“ဟဲ့ ဒါ ဘယ်သူတုံး၊ တာတေ ထတော့လေ၊ ဝိုင်းဝမှာ ဘယ်သူ တုံးမသိဘူး၊ နင့်ကို ခေါ်လို့ဟဲ့””
ဒီအသံကြီး ကြားကတည်းက ကျုပ်က သိပြီးသားပါဗျာ။
“အမေရာ ဘယ်သူရှိရဦးမှာတုံးဗျာ၊ ဘန့်ဘွေးကုန်းက အမေ့ သူငယ်ချင်း ဘိုးစိတ်တိုကြီးရဲ့သား ကိုစိန်အေးကြီးပေါ့ဗျာ”
“ဪ အာကျယ်စိန်အေးလား”
“ဟုတ်ပါ့ဗျာ၊ ဒါကြောင့် အကျယ်ကြီး ကြားရတာပေါ့” “ဟဲ့ စိန်အေး လာလေ၊ တာတေရှိမှ နင်က လာမှာလား” “မဟုတ်ပါဘူး အရီးငွေစိန်ရဲ့၊ ဘိုးဉာဏ်ရော နေကောင်းလား”
ကိုစံအေးကြီးက အော်ကျယ် အော်ကျယ်နဲ့ပြောရင်း အိမ်ပေါ်ကို တက်လာတာဗျ။

“စံအေးလားကွ၊ ဘိုးနေကောင်းပါတယ်””
"ဟာ တာတေကတော့ကွာ ခုမှ အိပ်ရာက ထတာကိုး၊ တယ် လည်းဇိမ်ရှိတာပဲကွာ၊ ငါ့မှာတော့ မိုးလင်းရုံရှိသေး၊ ဟဲ့ စံအေး တာတွေဆီ မသွားသေးဘူးလားဆိုပြီး ဘိုးတော်က အော်လိုက်လို့ ချက်ချင်းကို ပြေး ထွက်လာခဲ့ရတာပါကွာ”

အဘဘေးမှာ ဝင်ထိုင်ရင်းနဲ့ ကိုကြီးစံအေးက ပြောတာဗျ။
“ဘိုးက ဘာကိစ္စရှိလို့ ကျုပ်ဆီကို လွှတ်လိုက်တာတုံးဗျ” “ဟကောင်ရ၊ မင်းဆရာကြီး ဘိုးလူပေ ရောက်နေတယ်လေကွာ။

“ဟာ ဟုတ်လား ကိုကြီးစံအေး၊ ဘိုးလူပေက ဘယ်တုန်းက ရောက်တာတုံးဗျ”
“ညက မိုးချုပ်မှရောက်တာကွ၊ တို့ရွာက ကားကလည်း လမ်းမှာ ပျက်နေလို့ ညမိုးချုပ်မှ ရွာထဲဝင်လာတာ။ အဲဒီကားနဲ့ ဘိုးလူပေ ပါလာတာ ကွ၊ တို့လည်း ချက်ချင်းထမင်းပွဲပြင်မယ်လုပ်တော့ ဘိုးလူပေက ဥပုသ် စောင့်နေတာတဲ့ကွ၊ ထမင်းမစားဘူး၊ ဒါနဲ့ သံပုရာရည်ပဲ ဖျော်တိုက်ရတာ”