රදළ | The Kandyan Aristocrats

01

"මේහ්.. ඔහොම්මම ශේප් එකේ පිටිස්ස හැරිලා-" අර බලපන් ඉතින්..කියලා කට ගන්න හම්බුන්නෑ මේ බේසිකයො ටික එක සැරේ බෙලිත් කඩාගෙන උන්ගෙ පිටිපස්ස බැලුවේ වටේ පිටේ ඉන්න හැමෝවමත් ඇලර්ට් කරවන ගමන්. උදාරයි උට්ටො උදාරයි..මම මගේ අල්ල නළල උඩින් තියාගෙන ඇස් දෙක වහගත්තා.

මේ වෙලාවේ අපි හැමෝම බලන් හිටියේ වෙන කවුරු දිහාවත් නෙවෙයි...සති තුනක් තිස්සෙ මගේ වම් අත බැන්ඩේජ් බර ගානක් ඔතන් ඉන්න හේතුව..දෙව්දුනී ජයසුන්දර...අපේ සධාදරණීය පිනාගෙ එකම දූ පොඩිත්ත..දූ පොඩිත්ත කිව්වට මොකද මේ කෙල්ල අපිට වඩා අවුරුද්දකින්ද කොහෙදත් වැඩිමල් ලු. බලහන්කො ඇදන් ඇවිත් තියන එක..කොහෙන්ද මන්දා ෆැශන් සෙන්ස් එක..ජේම්ස් චාල්ස්ගෙ නන්ගිදත් මන්දා. ඒත් එක්කම පත හීල්ස් දෙකක සද්දයක් රෙස්ටුවරන්ට් එක පුරාම ගියේ ප්ලේට් එක දිහා බලන් ඉදපු මගේ ඔලුවත් ඉස්සෙද්දි. ඔක්කොටම කලින් කවුද කියහන්කො ඔය විදිහට අදින්නෙ?? ඇගට වඩා පස් ගුණේකින් ලොකු බෙඩ් ශීට් එකක් වගේ ටී එකකුයි ඒකට පොඩි ෂෝටකුයි ඇදලා තියෙන්නෙ.. හැබැයි බැලූ බැල්මට යටට මුකුත් ඇදලා නෑ වගේ සීන් එකකුත් තියේ.. ටහිකේ අන්න අරකි එනවා-

"ඒ..අන්න සීන් එක මේ පැත්තට එනවා" අනේ තෝ කියනකන් මන් දැක්කෙ නෑනෙ පගෝ. මගේ එහාපැත්තෙ කෝක් එකකට දීලා ඇරපු නිශල්කයටත් හොදවැයින් දෙකක් රවලා මම ඉස්සරහ බලා ගත්තත් තප්පරයක් යන්න නොදී මම නිසල්කයගෙ උරහිසින් තද කරලා අතක් තියා ගත්තෙ ඔලුව වනන ගමන්.

"එපා..මුකුත් කියන්න එපා." මම ඌ දිහා බැලුවා.

"මොකද්ද කියන්නෙ කියලා බලන් ඉමු.." පොරට මල පැන්නම මෙතන දෙක කරන්න පුලුවන් විත්තිය දන්න නිසාම මම එපා කියලා කලින්ම ඌව නවත්ත ගත්තා.

ඇස් දෙකම හීන් කරන් නිසල්කා මන් දිහා බලන් හිටියත් අනිත් පැත්තට මමත් ඌ දිහා එක දිගටම බලන් උන්නා. තප්පර ගාණක් යන්නැති..තප්පර ගාණක් අපි දෙන්නා එකාට එකා ඇස් වලින් මරා ගන්නැති..ඒත් අන්තිමට වුනේ හැමදාම වගේ ඌ පැරදිච්ච එක. නිසල්කයා ගිව් අප් කරා කියලා කියන්න වගේ අත් දෙක ඉස්සුවම මම හිනා වෙලා ඉස්සර බලා ගත්තා. අයි කන්ටැක්ට් කියන්නෙ මගේ ගේම් එක. That's right. I always win.