ආර්යන් අයියයි මමයි විනාඩි ගාණක් තිස්සෙ කිසිම දෙයක් නොකිය කැඩෙට්ස් රූම් එකට වෙලා කලුවරේ ඔහේ හිටියා.. ටිකකට කලින් රූම් එකේ ලයිට් එක ඔන් කරන්නද කියලා එයා අහපු වෙලෙත් මන් කරේ ඔලුව වනලා එපා කියපු එක විතරයි. කලුවරේ කොහොමද එයාට ඒක පේන්නෙ කියලා හිතුනොත් ඒ එයාගෙ ෆෝන් ස්ක්‍රීන් එකේ එළියෙන්..විනාඩි ගාණක් තිස්සෙ ඉන්සට ෆේක් අකවුන්ට් එකකින් කට්ටියගෙ ෆොටෝස් වලට ලයික් කරන හැටි මාත් සද්ද නැතුව බලන් හිටියා.
"මන් යනවා." ටික වෙලාවකින් ඉදගෙන හිටපු පුටුවෙන් නැගිටලා ඉවර වෙලා මන් මගේ බෙල්ල දිගේ අත යවලා අතගාන ගමන් බෙල්ලෙ හිරි ඇරියේ තාම අර දේශාන් අල්ලපු පාරට එතන විස ගහන නිසා.
"දැන් අවුලක් නැද්ද?" දොර ගාවට වෙනකන් ගියපු මන් ඇස් දෙක හීන් කරගන්න ගමන් ආර්යන් අයියා දිහාවට හැරිලා බැලුවා.
"ඒ ගැන ආයෙ කතා කරන්න එපා." මෙච්චර වෙලා ෆෝන් එක දිහා බලාගෙන හිටපු එයා ඇහි බැමකුත් උස්සන් මන් දිහා බැලුවම මම ආයෙ ඉස්සරහ බලා ගත්තෙ කැඩෙට් රූම් එකේ දොරේ හැඩල් එක අල්ලලා පහලට කරන ගමන්.
"ඇයි ඔය තාමත් තරහින්?" මන් ඇස් දෙක පියා ගත්තා.
"මන් තරහින් නෙවෙයි අයියෙ." දට්මිටි කාගෙන මන් එක කිව්වෙ මට මෙතන ආයෙ රණ්ඩු දාගන්න පනක් නැති නිසා.
"එහෙනම්?" ආර්යන් අයියාත් ඉන්න තැනින් නැගිටිනවා ඇහුණම මම ඩෝ හැඩල් එක අතෑරලා දාලා සම්පූර්ණෙන්ම මගේ පිටිපස්සට හැරුණා.
"මොකද්ද ප්‍රශ්නෙ?" මම ඔලුව වනලා බිම බලා ගත්තා..තාම එයාට ඒක තේරෙන්නෙ නැද්ද?? වෙන කවුරුත් නෙවෙයි එයාමයි මට තියෙන ප්‍රශ්නෙ කියලා..
"මට.." මන් අහක බලා ගත්තා.
"මට ආයෙම ප්‍රශ්නයක් වුණෝතින් ඒක මැද්දට පනින්න එපා..ඉස්සර වගේ දැක්කෙ නෑ වගේ ඉමු." ආර්යන් අයියා කිසිම දෙයක් නොකියා දිගටම මන් දිහා බලන් ඉන්දැද්දි මට තවත් අමාරු වුනා..සිරාවටම කලින් වගේ හිටියා නම් මේ මුකුත් වෙන්නෙ නෑනෙ.
"දැන් ඒකද ප්‍රශ්නෙ? මෙච්චර වෙලා ඒකද ප්‍රශ්න වුනේ?? දේශාන් නෙවෙයිද?" ෆෝන් එක අල්ලන් ඉන්න අත තවත් ෆෝන් එක වටේ තද වෙනවා බලන් මම හෙමීට ඔලුව වැනුවා.
YOU ARE READING
රදළ | The Kandyan Aristocrats
Romance"ඒ..අඩෝ...!! පගෝ- අර ඉන්නෙ ආර්යන් අයියද??" නිස්සා හැමිනෙන්න ගත්තම මමත් නොදැනුවත්වම ඔලුව වැනුවෙ තරහටද පුදුමෙටද කියලා මමවත් දන්නෙ නෑ. ආර්යන් අධ්‍රක්ෂ රෞරවවංශ....මාස එක හමාරකට විතර පස්සෙ අද තමයි ඉස්කෝලෙට පය ගැහුවෙ..තාත්තගෙ ෆැමිලි බිස්නස් වගයකට ඕසි ගියා...
