රදළ | The Kandyan Aristocrats

14

"බයික් එකේ යතුර දෙන්න." මම ඉන්න තැනම ඉදගෙන අත දික් කරා.

මන් දිහා ටික වෙලාවක් බලන් හිටපු ආර්යන් අයියගෙ මූණට ආවෙ හිනාවක්. හිනාවක්? නෑ ඒක හිනාවකට වඩා කෙන්ඩියට තොල අග ඉස්සුමක් කිව්වොත් හරි. කණුවට හේත්තුවෙලා හිටපු එයා දඹර ඇගිල්ලෙ පටලවගෙන හිටපු කී එක එහෙම්ම එයාගෙ එහා පැත්තෙ තිබ්බ තඩි කාණුවට විසි කරේ මම බලාගෙන ඉද්දි.

"දැන්ම එළියට ගියොත් හොයාගන්න ලේසි වෙයි."

ඒ එක්කම කණුවෙන් ඈත් වෙලා සාක්කු දෙකට අත් දෙක ඔබාගෙන ආර්යන් මාව පහු කරගෙන යන්න ගියාම මගේ හුස්ම ගන්න වේගෙ එන්න එන්නම වැඩි වුණේ මගේ ඇස් දෙක බිම තියෙන යකඩ පොල්ල ලගින් නතර වෙද්දි. මැරියන් තෝ.

මම පොල්ල අතට අරන් බේස්මන්ට් එකේ දොර ගාවට යන ආර්යන්ට මම පොල්ල කෙලින්ම උගේ පිට මැද්දට හයියෙන් වැදෙන්න විසි කලා.

"තමුසෙ මගේ දේවල් වලට අත නොදා හිටපන්! මන් අන්තිම පාරට මේ කියන්නෙ!"

තාම මට පිටු පාලා හිටපු ආර්යන් අයියා එකපාරටම ඔලුව කරබාගත්තම මම මගේ අල්ල තොල උඩ තියලා දාඩිය පිහිදැම්මත් ඊලග තප්පරේම මට ඉස්සරහ බැලුනෙ හිනාවක සද්දයක් නිසා..මූට පිස්සුද? ඔලුවත් කරබාගෙන හිනා වෙන ආර්යන් අයියගෙ උරහිස් හෙමීට ඉස්සෙනවා මම බලාගෙන..ඒ හිනාව ඇහෙන්නෙ නැති වුනත් උගේ කටහඬේ ගැඹුර මට දැණුනා.

ඒත් එක්කම මගේ පැත්තට හැරුණු ආර්යන් අයියා එයාගෙ එහා පැත්තෙ වැටිලා තිබ්බ යකඩ පොල්ල දිහා ටික වෙලාවක් බලන් ඉදලා එකපාරටම මන් දිහා බැලුවම මමත් චැලෙන්ජ් එකට ඌ දිහා අනිත් පැත්තට බලන් හිටියා.

"Not bad..ඒත් ඊළඟ පාර හරියට ඒම් කරන්න." මම ඇස් දෙක පොඩි කරගත්තා.

"තමුසෙට පිස්සුද?!" මීටර් දහයක් විතර දුරින් හිටපු ආර්යන් ගාවට මම යන්න ගත්තා. ඒත් මූ කරේම මන් දිහා බලන් හිටපු එක විතරයි.

"මාව සෙල්ලමක් වගේද පේන්නෙ??" මම අත මිටි මොළවලා මගේ අත ඉස්සුවේ ඌට ගහන්න උනත් මම නැවතුනා. අත මැදක් හරියට වෙනක් උස්සපු මම එහෙම්මම නැවතිලා ඒ අත උගේ ඇගටම ඇලවිච්ච කම්ප්‍රෙශන් ශර්ට් එකේ කරෙන් මම ඇදලා ගත්තා. මම ගහවි කියලා හිතන් හිටපු නිසාමද කොහෙද එයාගෙ ඇහි බැම දෙකත් පුදුමෙන් ඉස්සුනේ මගෙන් එහෙම රිඇක්ශන් එකක් බලාපොරොත්තු නොවිච්ච නිසා.