Şaşkınlıktan dilim tutulurken süzmeye başladım.
Maşallah...
Ama bir dakika-
Keremin üstü yoktu ama Yunusunda yoktu, ayrıca Yunus Keremin üstündeydi?
Kerem: "Euzubillahimineşşeytanirracim bismillahirrahmanirrahim." Açık kalan ağzım Kenanın kapatmasıyla şekil alırken yutkundum.
Yunus: "Aa- dur oha! Kumi?"
Kerem: "Ben iyice salak oldum. Hayal görmeye başladım tövbe estağfurullah." Yanaklarını tokatlarken kendime gelerek bu hallerine gülmeye başladım.
Yunus: "Kanka bu gerçek ya."
Kerem: "Beni kandırmayı bıraksana, tamam haftalar olduda böyle delireceğimi düşünmezdim."
"Kerem, sevgilim." Ona doğru koştum, Yunus anlamadığım şekilde çığlık atıp kaçtığında şaşkınca beni izleyen Keremin boynuma atladım.
Kerem: "Bi saniye..." Şaşkın hali geçmiyordu.
Kenan: "Gerçek hakiki Kumsal bu." Kokusunu içime çekmeye başlarken kaslarım gevşiyordu.
Kerem: "Ne- dur, vallahide gerçek. Kumsal?" Aniden sarılıp döndürmesiyle küçük çığlık attım.
"Dur! Dur!" Ard arda boynumu öperken gülmemi tutamadım.
Yunusta üstünü giymişti bile.
Kerem: "Nasıl özledim seni..." Burnu boynuma temas ettiğinde istemsizce huylandım.
"Sevgilim dur..." Dudağını boynuma bastırmasıyla sesli nefes aldım.
Ama atladığım bişey vardı. Keremin üstü yoktu!
"Kerem dur!" Omuzlarından tuttuğumda dağılan saçlarıyla bakarken nefesimin kesildiğini hissettim.
Kerem: "Noldu güzelim?" İstemsizce öksürürken üstünü süzdüm. Kendimi sapık gibi hissettiğimde utançla gözlerimi kaçırdım.
"Üstün." Aklına gelmesiyle geri çekildiğinde havasız kalmışım gibi oksijen çekmeye başladım.
Kerem: "Şey... biz şey ediyordukta. Unutmuşum. Ee giydim." Döndüğümde süzdüm. Antreman kıyafetleriyleydi.
"Siz napıyordunuz öyle?" Ensesini kaşırken Kenanın kolunun altında duran Yunus'a baktım, kıs kıs gülüyordu.
Kerem: "Ya. Sıcak diye öyle duruyordum, bu kurtluda bir anda telefonumu alınca öyle kargaşada üstüste çıkmışız." Kaşım havalandığında Yunusun alaylı sesine kulak verdim.
Yunus: "Ne varsa telefonunda..." Pardon?
"Keremcim telefonunu alabilir miyim?" Anında çıkartıp vermesiyle Yunus şaşırırken, gülümsedim.
Kerem: "Sende kalsın güzelimde sen nereden çıktın? Hiç beklemiyordum, gel bakalım." Sarılı şekilde ilerlerken başımı kaldırdım, herşeyini çok özlemişim.
"Ee nasıl buldun sürprizimi?" Burnumun ucuna buse kondurduğunda gülümsedim.
Kerem: "En güzel sürprizimi yaşadım." Koridorda ilerletirken kapıların üstünde oyuncuların resmini gördüm, her kapıda bir oyuncunun resmi vardı.
Kerem: "Sen zayıflamışsın ama gelde bir boyunun ölçüsünü alayım." Gülmeye başlarken Keremin resmini gördüm, kocaman kapıda onun fotoğrafı vardı! Heyecanla işaret ettiğimde dudağımdaki baskıyla duraksadım.
