Nevertheless | ✓

26:

26. I sobbed weakly while holding my belly. He didn’t utter a word and hugged me while caressing my head.

“I can’t leave you yet, Celestine…” he softly said as he touched my cheeks, wiping the tears dripping down from my swollen eyes.

“I won’t be able to protect you and your child if you’re not beside me, they’re following you.”

“I’m so sorry if you need to see this in front of you, gusto kong masanay ka sa mga makikita mo dahil hindi ko naman ito kayang itago sa ‘yo,” hinálikan niya ang noo ko bago ako marahang isinandal sa dibdib niya. “Just let me k*ll them first… pangako, pakakawalan na kita kapag nahanap ko na sila.”

-

One week after that incident, Sevi became more cautious about me to the point that he couldn’t take his eyes off me even for a moment. Feel ko nga mas nerbyoso pa siya sa akin dahil bawat galaw ko ay pinanonood niya. Minsan pa, mawala lang ako saglit para pumunta sa comfort room ay pinagagalitan niya ang mga kasambahay kapag tinanong niya ang mga ito kung nasaan ako’t wala siyang makuhang sagot.

For Pete’s sake, mas mukha pa siyang bodyguard kaysa asawa dahil lagi na siyang nasa bahay at hindi ako hinahayaang mag-isa. Kapag may lakad o taping naman siya ay lagi na niya akong sinasama. Pumayag din ako sa sinabi niya dahil tama naman siya. Paano kung lumabas na lang sa midya ang walang malay kong bangkáy? Kawawa ang anak ko kapag hindi manlang niya nasilayan ang mundo.

Kaya ngayon, narito kami sa bahay nagmumukmok dahil ayoko nang lumabas. He’s reading his books while I’m watching an action movie. I don’t know but since I found out that Hokiya thing ay nagkarooon ako ng interes sa mga movies or stuffs related to self-protection or self-defense just in case na may mangyari’t hindi ko kasama si Sevi.

“Where are you going?” Saad niya nang mapansing tumayo ako sa tabi niya.

Heto nanaman siya, kung maka-akto akala mo mawawala ako sa sarili niyang pamamahay.

“Iihi, sama ka?” Hindi ko na hinintay ang sagot niya at pumunta sa pinakamalapit na comfort room pero hindi pa man naisasara ang pinto ay iniharang niya ang kamay sa awang nito.

“I’ll go with you.” umawang ang bibig ko sa sinabi niya at hindi makapaniwalang tinignan siya.

“What the h*ck, Sevi? Iihi lang ako!”

“Then go and pee, dito lang ako,” pumasok din siya sa loob at sumandal sa pader bitbit pa rin ang libro niya.

“Are you núts? Aren’t you thinking or what?” Hindi niya ako pinansin at nag-umpisang magbasa.

“Get out, give myself time alone,” hinawakan ko ang braso niya’t tinaboy siya pero mas malakas ito kaya walang nangyari sa ginawa ko. I was stunned when he gripped both of my hands and leaned me against the wall.

I looked away when he stared at my lips and came closer to my face. I can hear my heart pounding as his minty breath touches my skin while intently looking at me. Itinapat niya ang bibig sa tainga ko kaya mas lalong pumintig ang pagtibok ng puso ko.

“No need to feel shy, wife. I already saw that.” He huskily said and chuckled. My eyes widened so I pushed him away and covered my cheeks that is now turning red.

“Get out! You st*pid mániác j*rk!” Isinara ko ang pinto nang tuluyan siyang makalabas kaya napakapit ako sa lababo nang maramdaman ang panlalambot ng tuhod ko. Dinig ko ang mahinang pagtawa nito kaya lalong nag-init ang pisngi ko.

“Just make it quick. I can’t take my eyes off you even for a single moment, wife.”