အခန်း(၂၁)
ဘီလူးနမ်းသောအရိုင်းပန်း
ဆေးရုံကြီး၏ ခွဲစိတ်ခန်းအရှေ့တွင်တော့ ဖြူလုံးအပါအ၀င် လူခြောက်ယောက်ဟာ အပူသောကတွေ မျက်နှာမှာဖုံးလွှမ်းလျှက်ဖြစ်နေသည်။
ဖြူလုံးမှာလည်း မျက်ရည်မကျအောင် လက်သီးဆုပ်၍စိတ်ကို တင်းခံထားရလေသည်။
မျက်ရည်ကျတယ်ဆိုတာတစ်ယောက်ယောက်သေဆုံးသွားမှလေ။
အခုကိုကြီး ကဝိကပြန်ရှင်သန်လာမှာ...ဖြူလုံးတစ်ထစ်ချယုံကြည်တယ်။
ဒါကြောင့်ဖြူလုံး မငိုဘူး။လုံး၀မငိုဘူး။
"အိုသွေး...အိုသွေးအလှူရှင်ရှိပါသလားရှင်.."
လူနာက...အရေးပေါ်သွေးသွင်းဖို့လိုအပ်ပါတယ်..."
"သမီး...သမီးရှိပါတယ်...ဆရာမ..."
ဖြူလုံးချက်ချင်းပဲ ထရပ်လိုက်ပြီး သူနာပြုဆရာမလေးဆီသို့ အပြေးသွားလိုက်မိသည်။
ဆရာမလေးက ဖြူလုံးရဲ့ပုံသဏ္ဍန်ကို ကြည့်လိုက်ပြီးနောက် ဘာကိုအလိုမကျဖြစ်သလဲတော့မသိပေ မျက်မှောင်ကြုံ့သွားသည်။
"အသက်...ဘယ်လောက်ရှိပြီလဲ ..."
"နောက်လဆိုရင်...ဆယ့်ခုနှနှစ်ပြည့်တော့မှာပါဆရာမ..."
"အသက်မပြည့်ရင်..သွေးလှူလို့မရပါဘူး
...အသက်ဆယ့်ရှစ်နှစ်ပြည့်မှ လှူလို့ရမှာပါ...
အခြားတစ်ယောက်ကိုသာ ရှာပေးပါ...."
"မလုပ်ပါနဲ့ဆရာမရယ်...အကြာကြီးစောင့်လိုက်ရင် လူနာဒုက္ခရောက်သွားလိမ့်မယ်...
သမီးဆီက သွေးကိုသာ ယူပေးပါနော်...
သမီးတောင်းပန်ပါတယ်....
ရှိခိုးပြီးတော့...တောင်းပန်ပါတယ်
..ဆရာမရယ်...အဟင့်...သမီးကိုသွေးလှူခွင့်ပေးပါနော်...သမီးရှိကြီးခိုးပါရဲ့ဆရာမရယ်..."
သွေးလှူလို့မရဘူးဆို၍ မျက်ရည်တွေကလည်းထိန်းထားသည့်ကြားက ပါးပြင်ပေါ်သို့စီးကျလာပြီးသူနာပြုဆရာမလေးကို ဒူးထောက်ကာ လက်အုပ်ချီ၍ တောင်းပန်မိလေသည်။
"ဟယ်...ဟဲ့....ဘယ်လိုလုပ်နေတာလည်း...ထစမ်းပါဟယ်...လူမြင်လို့မကောင်းဘူး...အိမ်သားတွေ..
ကိုယ့်ကလေးကိုယ်ခေါ်လေ...အော်...
ဘာကိုကြောင်နေကြမှန်းမသိဘူး...
သွေးအလှူရှင်ကိုအမြန်ရှာလာကြပါ...
ဆေးရုံကအိုသွေးတစ်အိတ်ပဲ ကျန်တော့တယ်....
လူနာကသွေးတွေအရမ်း ဆုံးရှုံးထားတော့
...အရမ်းအလျှင်လိုနေပြီ...မြန်မြန်လုပ်ပေးကြပါ...."
YOU ARE READING
ဘီလူးနမ်းသော...အရိုင်းပန်း
General Fiction"မင်းငါ့ကို အဲ့လိုလာမကြည့်နဲ့....ငါ့မှာလည်း ငါသိက္ခာတရားဆိုတာရှိတယ်.... မင်းလိုချင်တာဘာလဲ ကိုယ့်ကိုပြော... ဥစ္စာလား ကိုယ့်မှာအပြည့်ရှိတယ်...ကိုယ်နဲ့လက်ထပ်ပြီးရင် မင်းဘာမှလုပ်စရာမလိုအောင်ကို ဘုရင်မတစ်ပါးလို ပြည့်စုံအောင် ထားပေးမှာ...ချစ်ခြင်းမေတ္တာလာ...
