ဘီလူးနမ်းသော..အရိုင်းပန်း
..အခန်း(၂၆)...
"ကျေးဇူးပဲဟာ...ငါ့သူငယ်ချင်းလေး ဘုန်းကြီးလို့အသက်ရှည်ပါစေ..."
"အမယ်လေး...နေ့တိုင်းတင်ခေါ်နေကြကိုများ..ကြွ မြန်မြန်ကြွ..."
"အေးပါ..မိဖြူရယ်..."
"ဟာ...ဒီအေးပုကတော့..."
အေးပုမက ဖြူလုံးကို မျက်နှာပြောင်ပြပြီး တစ်ဖက်ခြံထဲသို့ ပြေး၀င်သွားလေသည်။
ကျောင်းဆင်းတိုင်း အေးပုကိုစက်ဘီးနဲ့ တင်ခေါ်လာတာ နှစ်ပတ်ရှိနေလေပြီ။ကိုကြီး ခရီးထွက်သွားတာလည်း နှစ်ပတ်တောင်ပြည့်နေပါပြီ။
ဆောင်း၀င်ပြီး အချမ်းပိုလာတာကြောင့် အနွေးထည်ထပ်ပြီး၀တ်ထားပေမဲ့ စက်ဘီးနင်းလာရတော့ နားရွက်တွေကအစအေးနေလေပြီ။
စက်ဘီးကို ဂိုထောင်ထဲသို့ ထည့်လိုက်ချိန်မှာ ကားအနက်ရောင်ကို သတိထားလိုက်မိသည်။
"ကိုကြီး...ကိုကြီးပြန်လာပြီထင်တယ်..."
ပျော်လွန်းလို့ စံအိမ်ဆီသို့ ကဆုန်ပေါက်ပြီး ပြေးသွားနေမိသည်။
ကိုကြီးဘယ်တုန်းက ပြန်ရောက်နေတာလဲမသိဘူး။ဖြူလုံးမှာဖြင့် သတိရလွန်းလို့ သေတော့မယ်။သူကတော့ နေနိုင်လိုက်တာ။
"ဟဲ့..ဟဲ့...ဖြူလုံး...ဘာဖြစ်လာတာတုန်း..."
"အန်တီနှင်းမြတ်...ကိုကြီးရောက်နေတာလား..."
"ညည်းကဘယ်လိုသိတုန်း..."
"ဟာ...ဖြေမှာသာဖြေစမ်းပါ..."
"ရောက်နေတယ်လေ...အပေါ်ထပ်ကသူ့အိပ်ခန်းထဲမှာ..."
"ဟာ..ပျော်လိုက်တာ..."
"ဟဲ့...ဟဲ့..အော်...ချော်လဲနေမှဖြင့်..."
YOU ARE READING
ဘီလူးနမ်းသော...အရိုင်းပန်း
General Fiction"မင်းငါ့ကို အဲ့လိုလာမကြည့်နဲ့....ငါ့မှာလည်း ငါသိက္ခာတရားဆိုတာရှိတယ်.... မင်းလိုချင်တာဘာလဲ ကိုယ့်ကိုပြော... ဥစ္စာလား ကိုယ့်မှာအပြည့်ရှိတယ်...ကိုယ်နဲ့လက်ထပ်ပြီးရင် မင်းဘာမှလုပ်စရာမလိုအောင်ကို ဘုရင်မတစ်ပါးလို ပြည့်စုံအောင် ထားပေးမှာ...ချစ်ခြင်းမေတ္တာလာ...
