𝙲𝙻𝙸𝙲𝙺𝚂 𝙰𝙽𝙳 𝙷𝙴𝙰𝚁𝚃𝚂 | 𝙲𝙾𝙼𝙿𝙻𝙴𝚃𝙴𝙳 ✓

chapter 18

Isabella’s POV

Nakatayo ako sa harap ni Alexander, ang puso ko ay parang bumubusina sa lakas ng tibok. Ang mga salita na dapat kong sabihin ay parang nagniningas na apoy na ayaw bumitaw, kaya't napilitan akong tapusin ang aking mga takot at lihim.

“Alex, sa totoo lang, matagal ko nang sinisikap na iwasan ang nakaraan ko. Hindi ko na kayang itago pa,” sabi ko, habang tinatanggal ang mga hikbi sa boses ko.

Naglakad ako papunta sa isang bench sa parke, at sumunod siya sa akin, ang kanyang mukha ay puno ng pagkabahala. Naupo kami at tiningnan ko siya, ang kanyang mga mata ay nag-aasikaso ng aking bawat galaw. "May mga nangyari sa akin noon na hanggang ngayon ay bumabalik sa akin. Hindi ko na alam kung paano ko pa ito tatanggapin."

Bumuntong-hininga ako, nag-iisip kung saan ko sisimulan. "Noong bata pa ako, mayroong isang tao na malapit sa akin na palaging nang-aabuso sa akin. Siya ay naging bahagi ng pamilya namin, at bawat taon, dumaan ako sa ganitong karanasan. Nang umalis siya, akala ko tapos na ang lahat. Pero nagkamali ako."

Tumingin siya sa akin ng may halong pag-unawa at pagkabahala. "Isa, kung sino man ang gumagawa nito sa iyo ngayon, hindi ito makaligtas sa iyo. Kailangan natin malaman kung paano ito naiugnay sa iyo."

Gusto kong sabihing gusto ko na rin malaman, pero ang sakit ng alaala ay tila bumabalik. Nagpasiya akong magbigay ng higit pang detalye, kahit na ang bawat salita ay parang panghuhubog sa mga nakaraan.

“Bago siya umalis, nakipag-usap siya sa akin nang may banta. Sabi niya, kung magsasalita ako tungkol sa nangyari, magbabalik siya para gawing mas masakit ang buhay ko. Pinili kong manahimik, kaya’t wala akong sinabi sa kahit sino,” sabi ko, ang mga luha ay bumubuhos na mula sa aking mga mata.

Nakita ko ang reaksyon sa mukha ni Alexander. Hindi ko maipaliwanag kung anong klaseng pagmamalasakit ang nararamdaman ko mula sa kanya, pero alam kong tapat ang kanyang hangarin.

“Isa, hindi mo kailangan pang mag-isa sa lahat ng ito. Kasama mo ako sa bawat hakbang. Maghahanap tayo ng mga paraan para protektahan ka at ayusin ang lahat,” sabi niya, ang kanyang mga mata ay punung-puno ng determinasyon.

Naramdaman ko ang isang malaking bahagi ng aking takot na humupa. Ang kanyang suporta ay tila isang ilaw sa gitna ng dilim na bumabalot sa akin. “Salamat, Alex. Hindi ko alam kung paano ko ito magagawa kung wala ka.”

Nagbigay siya ng mainit na ngiti at hinawakan ang kamay ko. “Kaya natin ito. Huwag kang mag-alala. Hahanap tayo ng solusyon, at magiging maayos din ang lahat.”

*****

Alexander’s POV

Matapos ang pag-uusap namin ni Isa, bumabalik sa akin ang mga tanong na kailangan pang masagot. Ang kanyang nakaraan ay tila nagpapakita ng mas malalim na koneksyon sa kasalukuyang sitwasyon. Kailangan naming tukuyin kung paano ang lahat ng ito ay konektado sa nangyayaring pag-atake sa kanya sa social media.

Muling umakyat kami sa bahay ni Isa upang magplano ng susunod na hakbang. Ang kanyang mga magulang ay nasa trabaho pa, kaya’t kami lang ang nasa bahay. Sa kanyang kwarto, inilatag namin ang mga ideya at mga impormasyon na nakuha namin mula sa mga social media accounts.

“Kung ang lahat ng ito ay may koneksyon sa iyong nakaraan, dapat nating malaman kung sino ang may kakayahang gumawa nito,” sabi ko habang tinitingnan ang mga data sa laptop ko. “Malamang na may mga taong may alam sa iyong mga sikretong iyon.”

“Pero paano natin malalaman kung sino ang nasa likod ng lahat ng ito?” tanong ni Isa, ang kanyang tinig ay puno ng pag-aalala.

“Titignan natin ang lahat ng mga detalye, mga pangalan, at mga posibleng motibo. May mga pagkakataon na ang mga taong malapit sa atin ang may alam sa ating kahinaan. Hanapin natin ang anumang pahiwatig na maaaring magbigay ng clue,” sagot ko.

Habang binubusisi namin ang mga detalye, nakita namin ang isang pattern sa mga comments at posts na tila nag-uugnay sa ilang mga pangalan. Ang mga account na ito ay tila may koneksyon sa mga taong malapit sa pamilya ni Isa.

“Malamang na ang mga taong ito ay may kinalaman sa iyong nakaraan,” sabi ko. “Dapat natin silang makausap o kahit na subukang alamin ang kanilang mga motibo.”

Nakita ko ang pag-asa sa mga mata ni Isa habang unti-unting nagiging malinaw ang mga hakbang na dapat gawin. Sa kabila ng lahat ng kanyang pinagdadaanan, nakita ko ang isang bagong lakas sa kanya—isang lakas na nagbigay inspirasyon sa akin na patuloy na magtrabaho upang matulungan siya.

Habang nagpapatuloy kami sa aming pag-research, ang bawat hakbang ay tila lumalapit sa amin sa pagkatuklas ng katotohanan. Alam kong ang landas na tinatahak namin ay puno ng mga panganib, ngunit ang mahalaga ay hindi kami susuko. Sa bawat hakbang, kasama ko si Isa, at sa huli, makakahanap kami ng kapayapaan at katarungan.