𝙲𝙻𝙸𝙲𝙺𝚂 𝙰𝙽𝙳 𝙷𝙴𝙰𝚁𝚃𝚂 | 𝙲𝙾𝙼𝙿𝙻𝙴𝚃𝙴𝙳 ✓

chapter 16

Isabella's POV

Pagpasok ng Lunes, ramdam ko ang bigat ng nakaraang linggo. Para akong may malaking bato sa dibdib na hindi ko matanggal. Alam kong darating ang araw na kailangan kong sabihin kay Alex ang lahat, pero hindi ko pa rin magawang ipunin ang lakas ng loob para gawin ito.

Bago pumasok sa klase, dumaan muna ako sa locker ko para kumuha ng ilang gamit. Habang binubuksan ko ang pinto ng locker, napansin ko ang isang maliit na sobre na nakatago sa gilid. Nagtaka ako dahil hindi ko ito inaasahan. Agad ko itong binuksan at binasa ang laman.

"Isa, alam kong may mga bagay na mahirap ibahagi, pero tandaan mo, nandito lang ako para sa'yo. Huwag kang matakot, okay? - A."

Nanginig ang kamay ko habang binabasa ang sulat. Alam kong galing ito kay Alex. Ramdam ko ang sinseridad sa bawat salita, at tila nagbigay ito ng kahit kaunting kaluwagan sa puso ko. Kailangan ko lang talagang harapin ang takot na ito.

Pero bago ko pa man maisip ang gagawin, bigla akong nakarinig ng mga bulungan sa paligid ko. Mga estudyanteng nakatingin sa akin na tila may gustong sabihin pero hindi masabi nang diretso. Lalo akong kinabahan.

Pumasok ako sa classroom, at habang naglalakad papunta sa upuan ko, ramdam ko ang mga mata ng mga kaklase ko na nakatingin sa akin. Parang ang lahat ng tao ay may alam na ako lang ang wala. Nang maka-upo na ako, tumunog ang phone ko.

Isang notification mula sa isang anonymous account ang lumitaw. May nakalagay na link at caption na "You should see this."

Hindi ko alam kung dapat ko ba itong buksan, pero sa huli, nanaig ang curiosity ko. Pag-click ko ng link, nanlamig ako sa nakita. Isang post sa isang online forum ang naglalaman ng mga detalye tungkol sa isang insidente mula sa nakaraan ko-isang bagay na pilit kong kinalimutan at itinago.

Biglang bumalik ang lahat ng alaala, ang sakit, at ang takot. Hindi ko alam kung paano ito napunta sa kamay ng ibang tao, pero ngayon, parang bigla na lang itong naging pampublikong usapin. Nakaramdam ako ng takot at pagkalito.

"Ano'ng gagawin ko?" bulong ko sa sarili ko habang nagsisimula nang mamuo ang mga luha sa mga mata ko.

*****

Alexander's POV

Habang nasa lunch break, hinanap ko si Isabella para kamustahin siya. Kailangan kong malaman kung okay lang siya matapos ang lahat ng nangyari noong weekend. Pero nang makita ko siya, nakayuko siya sa mesa, at parang pilit na tinatago ang kanyang pag-iyak.

"Isa, what happened?" tanong ko agad habang umupo sa tabi niya.

Hindi siya sumagot agad, tila nagdadalawang-isip kung dapat bang sabihin sa akin ang dahilan. Pero nang itaas niya ang kanyang mukha at makita ko ang kanyang mga luha, alam kong may mabigat na problema.

"Alex, they know... lahat sila alam na," umiiyak niyang sabi.

Naguluhan ako. "Ano'ng ibig mong sabihin?"

Ibinigay niya sa akin ang phone niya at ipinakita ang isang post sa isang online forum. Pagkakita ko pa lang sa mga nilalaman, agad na akong kinabahan. Ang daming tao ang nagko-comment, at lahat sila ay nagtatanong tungkol sa isang insidente na hindi ko inaasahan.

"Isa, sino'ng gumawa nito? Bakit nila ginagawa sa'yo ito?" galit kong tanong habang pilit kong pinipigilan ang poot na nararamdaman ko.

Umiling siya at pilit na pinapakalma ang sarili. "Hindi ko alam, Alex. Pero parang lahat ng sikreto ko, biglang nailabas. I don't know what to do."

Hinawakan ko ang kamay niya at tinignan siya ng diretso sa mata. "Isa, hindi kita pababayaan. Hahanapin natin kung sino'ng may pakana nito. Pero sa ngayon, kailangan mo muna magpahinga at huwag pansinin ang mga taong walang magawa kundi ang makialam sa buhay ng iba."

Pero alam kong mas madaling sabihin kaysa gawin. Sa sitwasyong ito, kahit ako, hindi ko alam kung paano magsisimula. Pero sigurado ako na gagawin ko ang lahat para maprotektahan si Isabella-kahit ano pa man ang kapalit.

-----

Isabella's POV

Sinubukan kong kalmahin ang sarili ko habang nakasandal kay Alex. Sa mga oras na ito, parang siya lang ang tanging tao na pwede kong sandalan. Pero kahit nandito siya, hindi ko pa rin maiwasang isipin ang posibilidad na magbago ang lahat kapag nalaman niya ang buong katotohanan.

Sa likod ng isip ko, patuloy pa rin akong nag-aalala. Paano kung malaman ni Alex ang lahat? Paano kung matuklasan niya ang bagay na pilit kong itinatago? Masasaktan ko ba siya? O iiwan niya ako?

Kailangan ko nang harapin ang katotohanan. Hindi pwedeng habangbuhay akong magtago sa likod ng takot ko. Alam kong darating din ang oras na kailangang ilabas ko ang lahat ng nasa loob ko-pero ngayon, kailangan ko munang magpakatatag.

Habang yakap ako ni Alex, napangako ako sa sarili ko. Darating ang araw na sasabihin ko sa kanya ang lahat. Pero hindi pa ngayon. Kailangang maging handa ako, at kailangan ding maging handa siya.

Sa ngayon, kailangan ko lang magtiwala na kahit anong mangyari, hindi niya ako iiwan.